Vikan - 03.07.1958, Blaðsíða 8

FAGRIR MUNIR
ÚR GULLI
OG SILFRI
Sendum gegn póstkröfu.
Guðlaugur Magnússon
SKARTGRIPAVERZLUN
Laug-avejí 22 A. — Sími 15272.
Valur- Vandar- Vöruna
SULTUR — ÁVAXTAHLAUP
MARMELAÐI — SAFTIR
MATARLITUR — SÓSULITUR
EDIKSVRA — BORÐEDIK
TÓMATSÓSA — ISSÓSUR
— Sendum um allt land —
Efnagerðin Valur h.f.
Box 1313. — Sími 19795 — Reykjavík.
TRICHLORHREINSUN
. (ÞURRHREINSUN)
bj(|)rg
SÓLVALLA GOTU 74 • SÍMI 13237
BARMAHLÍÐ 6 SÍMI 23337
Prjónastoían Hlín h.f.
Skólavörðustíg 18. Símar 12779 og 14508.
Prjónavörur höfum við framleitt í
síðastliðin 25 ár úr íslenzku og er-
lendu garni.
Höfum ávallt á boðstólum fyrsta
flokks vinnu, og fylgjumst vel með
tízkunni.
Sendum gegn póstkröfu um land aUt.
Ég þakka þeim sem verzlað hafa í
Söluturninum við Arnarhól ánægju-
leg kynni, og bið þá um að beina við-
skiptum sínum í
Hreyfilsbúðina.
Pétur Pétursson.
LITLA BLIKKSMIÐJAN
Nýlendugötu 21 A. Sími 16457.
Smíðar meðal annars:
Þakrennur, allar stærðir og gerðir.
Þakglugga, allar stærðir og gerðir.
Oliukassa í báta og skip.
Benzíngeyma í bíla og báta.
Loftrör, allar stærðir.
Lóðabala. Lofttúður o. fl.
MHl.'iiim

I SHORNI P

Hvar ertu - ?
Já það var á föstudegi,
ég man það eins og það
hefði gerst í gær. Mamma
mín fór í hárgreiðslu og
fékk unga stúlku til að
vera hjá mér. Mér geðjað-
ist ágætlega að henni strax
og ég sá hana. Bn auðvitað
gat ég ekki séð fyrir, það
sem síðar kom. Þetta
var sem sagt í fyrsta skifti
á æfi minni, sem ég varð
að vera án mömmu, og það
var nú það . ..
Þegar mamma var farin,
settist ungfrúin á gólfið hjá
mér, þeytti af sér skónum,
lagðist á magann á gólfið
og sagði: „Nú skal ég leika
við þig kúturinn.“ Og svo
fór hún að byggja hús úr
S.l.B.S. kubbum og ég
boxaði það um koll og rak
upp hlátursköll, þegar allt
valt um. Hún hló líka og
byggði svo bara annað
þannig gekk það aftur og
aftur.
Svo fór áhugi minn að
dvína. 32g fór að virða hana
betur fyrir mér. Og hvað
var nú þetta? Hún var að
tyggja eitthvað og svo kom
eins og feiknar mikill bolti
út úr munninum á henni.
Þetta hafði ég aldrei séð á
minni lífsfæddri æfi. Hún
horfði á mig og sagði:
„Misstu ekki andlitið kútur-
inn.“ Og svo blés hún aftur.
Þetta var nú eitthvað fyrri
mig.
!Ég gaf henni tli kynna að
ég vildi reyna þetta líka.
Og það stóð ekki á þvi, hún
• Hvað er hann að gera
inn á mitt heimili? — Á
allri hennar skínandi
bjö.rtu æfi, sem voru fjórt-
án mánuðir, hafði ekkert
eins hræðilegt nokkurntíma
komið fyrir litlu Suzy
Smart.
Hún hafði komið hlaup-
andi til mömmu sinnar
skelli hlæjandi og þá var
það . . . þegar hún hafði náð
til hennar, sá hún hvar
mamma hélt á einhverjum
bláókunnum í fanginu.
Forvitnislega strauk
Suzy með litlu hendinni,
yfir þetta agnar smáa sof-
andi andlit. En þar með var
áþuginn fyrri þvi rokinn út
þreif út úr sér væna tuggu
og stakk upp i mig.
Nú var bara um að gera
að standa sig. — Ég blés
af öllum kröftum, en í stað
þess að tuggan yrði að dá-
samlegum bolta út úr mér
varð það að einhverjum
hræðilegum klumpi innan í
mér. — Hún þreif mig upp
í fangið og barði mig tutt-
ugu sinnum í bakið. —
Klumpurinn lenti undir út-
varpinu — ég rak upp
hroðalegt öskur, hóstaði,
grenjaði og hóstaði svo
aftur.
í veður og vind. — Það var
fyrir kjöltunni hennar
mömmu, sem hann snérist
um, næstu mínútuna. Þang-
að varð hún að komast og
fá blíðuatlot mömmu og
finna eins og alltaf áður,
hvað hún var elskuð.
En í dag varð þessi
hræðilega breyting á öllu.
Þessi lítli ókunni var fyrir
henni. — Og það, sem var
ennþá verra, að hendin á
mömmu stjakaði henni frá,
mjúklega en þó ákveðið.
Alveg lömuð af smán,
barðist hún og braust um
fyrir rétti sínum. En án ár-
angurs. Tárin blinduðu
hana. Hjarta hennar brast.
Aumingja stúlkan, varð
yfir sig hrædd. Hún kall-
aði mig: „Ó kúturinn
Jesús! Hættu að gráta o. s.
frv.“ Hún kjassaði mig og
knúsaði, svo mér fannst
hvert bein vera mölbrotið
innan í mér.
Þegar ósköþunum slotaði
aðeins, hljóp hún að útvarp-
inu og rétt á eftir hljónuiðu
tónarnir um alla stofuna.
Ég hætti að grenja, en
fór að verða eitthvað órótt
innan í mér. Ég staulaðist
upp á stól við gluggann til
að gá að mömu. En það
Hræðileg uppgötvun:
Mamma var þá hætt að
elska hana.
En, hvað var þetta? —
Sá ókunni gaf frá sér hljóð,
það hljómaði svo eitthvað
þægilega í eyrum hennar.
Hann var að gráta. —
Henni fannst allt í einu, að
þessi litla vera tilheyrði sér
líka. — Andlit hennar varð
eitt bros.
Nú skildi hún. — Hún var
orðin stór stúlka og átti
lítinn bróður. Hún gekk til
hans og hlæjandi augu
hennar virtust segja: Já
einhvernveginn skil ég
þetta allt, þessi litli ókunni
til heyrir mér lika. Þetta
er allt í lagi. Við leyfum
honum að vera.
(Þýtt).
vottaði ekki fyrir henni. Og
nú ómaði lagið, sem hann
Haukur M. syngur svo vel:
„Hvar ertu . . .“ Eg skotr-
aði augunum til stúlkunnar.
Þarna lá hún í sófanum.
Starði upp í loftið og blés
boltanum aftur og aftur út
úr sér.
Að hún skyldi þora þessu.
—■ Og enn ómaði: Hvar
ertu . . . Og þá var það sem
ég vissi af hverju óróinn
stafaði. Mér var svo mál
að p . . .
Hvað átti ég að gera ?
Ekki gat ég sagt blá-
ókunnri manneskju frá
þessu. Ó bara að mamma
kæmi. En hún kom ekki. ■—
Hvað átti ég að gera?
Hvar ertu . . . ómaði enn.
Já, hvar ertu Jóakím? Ég
hafði svo oft séð mömmu
setja hann inn i skápinn.
Ég vissi hvar hann var. —■
Ég hentist ofan af stólnum.
G. K.
Sfjörnu-
spá
KRABB AMERKIÐ:
(22/6—22/7)
Að öllum líkindum mjög
rólegur mánuður þar sem
þér fáið nokkra daga fri frá
störfum. Þér skulið nota
það vel, þvi það virðast ein-
hverjir örðugleikar fram-
undan. Sérstaklega fyrir þá,
sem standa í húsbygging-
um. En örvæntið samt ekki.
Það verða aðeins stunda-
fjn-irbrigði. 1 ástarmálum
vii'ðist vera nokkvié erfiður
mánuður. En í öllum bæn-
um, látið ekki skapið hlaupa
með yður.
LJÓNSMERKIÐ:
(23/7—23/8)
Lífið leikur við ykkur,
þennan mánuð, það virðist
sem allar ykkar óskir ræt-
ist. Meðal annars vinnið
þér í happdrætti og það
dágóða upphæð.
En gangið samt ekki um,
Jg trúið að allt lífið gangi
af sjálfu sé. Ef þér ætlið að
koma framtíðar draumum
yðar í veruleika, þá verið
vakandi. Sérstök heppni
fylgir þeim, sem fæddir eru
23.-25. jjúlí.
Auðvitað gat ég karlmað-
urinn sjálfur hjálpað mér.
Ég var ná aldeilis ekki á
pela lengur. — Ég þreif upp
skáphurðina, og þá fór eins
og þið sjáið á meðfylgjandi
mynd. Hillan datt ofan á
höfuðið á mér og þarna stóð
ég í sjálfheldu og fyrir eyr-
um mér dunaði dillandi
hlátur. Bíddu andartak
kútalíngur, sagði hún. —
Og svo heyrði ég smell og
þessi mynd er afleiðing
hans.
Já þvílík niðurlæging. —
Þarna var ég bara þrettán
mánaða, en ég er viss um
að ég á eftir að ganga með
„komplexa" allt mitt líf.
Það eina, sem gæti þó
kannske dregið úr þeim
með árunurn, er það, að þó
ég næði ekki Jóakim í það
skiftið, þá tókst mér að
pissa í skóna hennar.
UNGFRÚARMERKIÐ:
(24/8—23/9)
Það sem þér ætluðuð að
gera þennan mánuð, virð-
ist í augnablikinu, sem öll
sund séu lokuð.
En þið sem eigið afmæl-
isdag 13.—23. sept. hafið
heppnina með ykkur. En,
þið hin megið búast við
ýmsu mótlæti bæði hvað
veikindi og annað snertir.
En, það verður bara þenn-
an mánuðinn. Seinna birtir
upp, og öllum áhyggjum
blásið á burt.
VIGTARMERKIÐ:
(24/9—23/10)
Gangið að yðar málefnum
með oddi og egg. Þá geng-
ur allt, sem þér ætluðuð yð-
ur í byrjun máERSarins. Mál-
arar, leikarar og þeir, sem
eru á listasviðinu, eiga
glæsilega daga framundan.
Þeir sem ungir eru, eiga
eftir að hitta sína einustu
einu, eða einasta einann, i
þessum mánuði. Ykkar
happdagur er þriðjudagur.
SPORÐDREKAMERKI:
(24/10—22/11)
Þeir, sem eru fæddir und-
ir þessu merki, mega því
miður búast við smávegis
óþægindum. — Kvenfólkið
virðist haldið afbrýðisemi,
en karlmennirnir hafa vel-
gengnina með sér í starfi
sínu.
Ef fæðingardaginn ber
upp á 22.—24. okt. losnið
þér við allar áhyggjur, og
kvenfólkinu áskotnast, það
sem hugurinn girnist.
Framh. í nœsta blaði.
afbrVðisemi
B.
8
►:♦»»»:
►»»»:♦:
f
f
»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»»i(
Það lætur nærri að böm séu þriðjungur þjóðarinnar og þessvegna
óréttlátt að ekkert sé við þeirra hæfi í blaðinu. Vikan ætlar sér að bæta
úr því með því að birta að staðaldri lesefni sem sérstaklega er ætlað
börnum og er þetta fyrsta sýnishornið. Skemmtilegast væri að börnin
iegðu til efnið í þennan þátt að mestu leyti sjálf. Vikan skorar á börn
hvar sem er á landinu að senda sögur, Ijóð, leikrit, teikningar og annað
sem þau hafa samið sjálf. Nú skulum við vona að börnin verði dugleg að
senda þættinum efni, það getur ekki síður orðið skemmtilegt fyrir full-
orðna sem margir hafa yndi af því að lesa það sem börn hafa skrifað.
BARNA
VIKAN
jíp'Sl':»' ■
Vísurnar hans Isleifs á Króki.
Isleifur Gíslason er 85 ára unglingur á Sauðárkróki og hefur
ort margar vísur sem orðið liafa landfleygar. Nýlega var Isleifur
á ferð i Reykjavík og orti þá þessar skrýtnu vísur. Nú skulið þið
spreyta ykkur á að skilja þær. Ef það skyldi vefjast fyrir ykkur
að fá botn í þær, skulið þið fletta upp á bls. 14, en þó ekki fyrr
en þið eruð orðin úrkula vonar um að skilja vísiu-nar.
Keypti bæði q og s,
karlinn held jeg ríkur c,
sótti h til Hegraness,
hákarlsbeitu ljet í t.
Hjer í 9 húsi bjó
halur 8 villtur,
8 vita átti þó,
út svo hjarta 10 sló.
Átta árá gömul telpa, Anna Krist-
insdóttir í Reykjavík hefur látið
VIKUNNI í té þessar tvær ágætu
smásögur, sem liún hefur samið.
VIKAN þakkar henni kærlega fyrir.
* Síða hárið.
Einu sinni var karl og kerling í
koti sínu, karlinn var með hár alveg
niður á tær. Kerling hans var alltaf
að biðja hann um að klippa sig. En
karlinn sagði: „Þú skalt þegja, þú
ræður ekkert yfir mér.“ „Jú, víst
ræð ég yfir þér,“ sagði kerling
móðguð. Dag einn gekk karlinn út í
skóg, hann settist undir tré eitt,
komu þá þar 3 strákar. Þeir sögðu
við ltarlinn. „Herra minn, þér eruð
þreyttir, nú skuluð þér sofa litla
stund.“ Þegar karlinn var sofnaður
vöfðu þeir hárinu utan um tréð.
Nokkru síðar vaknar karl og þegar
hann er vel vaknaður sér hann
hvernig er komið. Verður karl
reiður mjög og æpir: „Þið þarna-
strákar, komið þið, annars flengi ég
ykkur." En strákarnir létu sem þeir
heyrðu þetta ekki og hlupu enn hrað-
ar. Fór karl þá að brjótast um og
láta illa. Losnar þá tréð upp með
rótum, og verður karl að rogast með
tréð heim til kerlu sinnar. En kerl-
ing sagði bara: „Sagði ég ekki, farðu
og kauptu skæri.“ Og karlinn varð
að fara og kaupa skæri. Þegar hann
kemur heim segir kerla við karl: „Ég
skal klippa þig“ og fær karl henni
skærin, en þegar hún ætlar að taka
tréð af kippir það með sér öllu hári
af hausi hans, aumingja karlinn varð
aö vera sköllóttur upp frá því.
Afmælisdagurinn.
Einu sinni var lítil stúlka sem hét
Sigríður, en var alltaf kölluð Sigga.
Pabbi hennar var oftast úti á sjó.
Sigga var 7 ára. Bráðum átti hún
afmæli, þá var hún 8 ára. Sigga átti
2 systkini, eina systur sem var 5
ára og lítinn bróður, sem var nýlega
orðin 2ja ára. Sigga átti heima upp í
Mosfellssveit, þar var gaman að eiga
heirna. Hún varð að vakna kl. 7 á
morgnana og náði þá í áætlunarbíl-
inn. Hún þufti samt ekki að fara í
skólann, hann var fyrir löngu hættur,
en hún þurfti samt að fara svona
snemma. I 1. lagi varð hún að fara
að kaupa í matinn og svo varð hún
líka að selja blöð svo að hún gæti
unnið sér inn fáeina aura, því að
mamma hennar og pabbi voru mjög
fátæk. Morgun einn vaknar Sigga
við það að barið er að dyrum, Sigga
ætlar að fara að opna dyrnar því að
hún vissi að mamma hennar var
ekki vöknuð. Þá er barið aftur. Sigga
fór að verða hrædd. „Hver gat þetta
verið?“ Hún opnar. Lítil og fölleit
stúlka stendur úti. Litla stúlkan tók
til máls: „Ég heiti Anna Kalla og ég
er 8 ára, mamma mín fór til Guðs i
gær, það kom engill og sótti hana.“
„Sástu engilinn?“ spyr Sigga. „Nei,
ég sá hann ekki, en hann kom samt,
ég veit það.“ „En hvar er pabbi
þinn?“ spurði Sigga.
„Hann er úti í Rússlandi, og ég
hefi ekki séð hann,“ segir Anna Kalla.
„Komdu inn.“ „Já, en mér er svo
kalt.“ „Skríddu upp í rúmið mitt,
þá hlýnar þér.“ „Hvar ætlar þú þá
að sofa,“ spurði Anna Kalla. „Ég er
að fara á fætur og farðu nú upp í
rúmið mitt.“ „Já,“ segir Anna Kalla
um leið og hún skríður upp í rúmið.
En nú man Sigga að afmælið
hennar er i dag. „Veiztu að ég á af-
mæli í dag?“ „Ég átti afmæli þegar
engillinn sótti mömmu, mamma gaf
mér þennan trefil,“ sagði Anna um
leið og hún sýnir Siggu rauðan ull-
artrefil. En hvað hann er fallegur,"
segir Sigga, „en þarna kemur
mamma."
Það er rétt mamma Siggu er að
koma. „Hvaða stúlka er þetta?“
spyr mamma. „Hún heitir Anna
Kalla, mamma hennar fór til Guðs
í gær, og pabbi hennar er úti í Rúss-
landi. Hún ætlar að vera systir mín,“
segir Sigga. „Það er vélkomið,“ segir
mamma, „en ég óska þér nú til ham-
ingju með afmælið Sigga mín, og þú
þarft ekki að fara í bæinn til að
selja blöð, og hér er smápakki frá
systkinum þínum og mér og líka frá
pabba.
Sigga opnar pakkann, þar er bók
sem heitir Kolskör, brúða og þykj-
ast úr. Sigga kyssir alla fyrir sig,
nema pabba auðvitað þar sem
hann er ekki heima. Síðan kemur
mamma inn með mjólk og góðar
kökur. Dagurinn líður, það koma
nokkur börn úr nágrenninu, og Sigga
fær nokkrar smágjafir. Hún þarf
ekki að fara að hátta fyrr en kl. 10
um kvöldið. „Þetta er indælasti dagur
sem ég man eftir, og nú á ég 2 syst-
ur.“ Síðan les hún versin sín og
er þegar sofnuð.
Eldhúsið.
Hér á eftir fer uppskrift af mjög
bragðgóðum límonaðidrykk, sem auð-
velt og fljótgert er að búa til.
Áður en þið byrjið skuluð þið taka
til allt, sem þarf að nota. Það er:
sítrónupressa, mælibolli, skaftpottur,
1 bolli sykur, 3—4 sítrónur, 4 kirsu-
ber, átta ismolar, 4 bollar vatn.
Og síðan byrjið þið:
Setjið sykurinn í pottinn, síðan
einn bolla af vatni saman við og
setjið pottinn á vel heita plötu. Þeg-
ar suðan er komin upp á þetta að
sjóða í 5 mínútur við hægan hita.
Síðan takið þið pottinn af vélinni og
hellið þrem bollum af köldu vatni út
í. Þá takið þið sítrónurnar og kreist-
ið þær, þangað til mælibollinn er um
það bil hálfur. Setjið nú sítrónusaf-
ann í pottinn og hrærið vel í.
Nú er drykkurinn tilbúinn, þið
hellið honum í glös (þessi uppskrift
á að nægja handa fjórum) en setjið
fyrst einn ísmola í hvert glas og eitt
kirsuber.
Hvað þarf ég að fá?
En þess vegna byrjaði ég þessar
hugleiðingar, að ég tel, að í skólana
vatni meira af hollum metnaði, meira
framtak og vakandi áhuga. Að þessu
leyti held ég, að skólabrag hér á
landi hafi hnignað á síðari árum.
Auðvitað eru margir góðir nemend-
ur, sem keppa jafnan um efstu sæt-
ir: í hverjum bekk, en hinir eru líka
allt of margir, sem halda sér við
lágmarkssjónarmiðið sem ég kalla,
og haldnir eru þeirri lítilþægni, að
una miklu lægri sess en þeim er sanr-
boðinn. Þeir eru allt of fáir, sem
segja: „Hvað get ég orðið hár við
prófið ? “ og hinir allt of margir, sem
segja: „Hvað þarf ég að fá til að
falla ekki?“ Með öðrum orðum
lægsta takmarkið í stað þess hæsta.
Af þessu markast svo öll skólavist
þeirra, og ég er smeykur um að
framtíð þeirrá kunni að markast af
því líka. Hætta er á því að sá, sem
ætlar sér lítinn hlut í einu, muni
E'era þao i fleiru. Iiagnar Jóliannes-
son, sícólastjóri: „Með ungu jólki.“
VIKA N
VIKAN
9