Vikan - 10.07.1958, Side 2

Að taka lýsi.
LISTAMAÐUR einn hér í
bæ, afbragðsnjall í list
sinn en heldur pervisinn
og pasturslítill, var ný-
lega í veizlu einni mikilli.
Maðurinn er kominn
nokkuð til ára sinna en
hefur alltaf verið sein-
heppinn í ástamálum og
gengur lítt í augun á
kvenfólk. En þr í veizl-
unni hitti hann konu eina
er gerði sér allt títt um
hann og varð hann harla
glaður við. Er ekki að
orðlengja það frekar að
tókst með þeim náin vin-
átta þar í boðinu og
fylgdi iistamaðurinn kon-
unni heim að því loknu.
Hún bauð honum í stofu,
kvað mann sinn ekki
heima og öllu óhætt.
Áttu þau innileg faðmlög
góða stund uns konan
tekur af skarið og segir:
„Við skulum ekki vera neitt
að hika við þetta, komdu
bara með mér inn í svefn-
herbergi."
Listamaðurinn varð ofsa
glaður við og hugði nú
margra ára gamlan
draum sinn mundu ræt-
ast, skunduðu þau inn í
svefnherbergi og svipti
maðurinn af sér öllum
fötum á augabragði.
Skreið hann síðan í rúm-
ið og beið konunnar. Hún
fór sér að engu óðslega,
kvaðst þurfa að skreppa
fram andartak. Litlu
seinna kom hún aftur og
hafði þá með sér syni
sína tvo barnunga. Svipti
hún rekkjuvoðinni af
listamánninum og sýndi
sonum sínum í því er
hún mælti:
„Svona verðið þið strákar
mínir, ef þið takið ekki
lýsi.“
Hvar er
hljómsveitin?
MAÐUR nokkur gekk inn
í veitingahús, settist nið-
ur og opnaði brauðpakka
sem hann hafði komið
með, hellti vatni í glas og
tók að snæða. Forstöðu-
maðurinn sá til hans,
gekk að honum til að
biðja hann að hafa sig á
brott.
„Hver efuð þér?“ spurði
maðurinn.
„Ég er forstjórinn," var
svarið.
„Einmitt maðurinn, sem
mig vantaði. Af hverju
látið þér ekki hljóm-
sveitina leika?“
Vakning
„KÆRIÐ þér yður um að
þjónustustúlkan vekji yð-
ur í fyrramálið?“
„Nei, ég vakna alltaf sjálf-
krafa um sjöleytið."
„Þér munduð þá kannski
vera svo vænn að vekja
þjónustustúlkuna."
Til lítils að fara.
LlTILL drengur kom heim
úr skólanum og var held-
ur dapur í bragði. Hann
kvaðst ekki fara oftar í
.skólann.
„Og hversvegna ekki?“
spurði móðir hans.
„Nú, ég get ekki lesið, get
ekki skrifað og fæ ekki
að tala.“
□
Ókunnugur.
TVEIR snáðar voru að
deila á götunni og stöðv-
uðu vegfarenda til að út-
kljá deiluna.
„Geturðu sagt okkur hvort
sólin rís í austri eða
vestri ?“
„Því miður, ég er ókunn-
ugur hér um slóðir,“ var
svarið.
Engu líkara.
„VAR forstjóri dýragarðs-
ins ekki hamingjusamur
yfir því að eignast
barn?“
„Eg er nú hræddur um það.
Það var engu líkara en
hann hefði fengið gíraffa-
unga.“
□
Of sein.
GUÐMUNDUR hljóp í
dauðans ofboði inn í eld-
hús til konu sinnar og
hi’ópaði skelfingu lost-
inn:
„Hvað heldurðu, að ég lá
upp í sófa og reis á fæt-
ur og andartaki síðan
datt þunga veggklukkan
niður einmitt á þann stað
þar sem ég hafði legið.“
„Hef ég ekki alltaf sagt þér
að þessi klukka er of
sein,“ svaraði frúin.
□
Of seint.
HÓPUR skáta veitti að-
stoð á björgunaræfingu.
Áttu þeir að liggja hér
og þar um völlinn og
tákna særða menn. Æf-
ingin stóð lengi dags og
var búið að koma öllum
„særðu“ mönnunum í
skýli, þegai' það upp-
götvaðist að einn hafði
gleymst. Var hann búinn
að liggja tímum saman
kyrr. Þegar „björgunar-
sveitin" rankaði við sér
og fór á staðinn, fundu
þeir miða á jörðinni þar
sem skátinn átti að liggja.
„Blæddi til ólífis og fór
heim.“
Gott kvonfang.
UNGUR Skoti kom á
skeytaafgreiðslu og sendi
kærustunni skeyti, spurði
hana hvort hún vildi gift-
ast sér. Þegar hann hafði
beðið á stöðinni allan
þann dag eftir svari og
nokkuð fram á nótt, fékk
hann loksins jákvætt svar.
„Ef ég væri í þínum spor-
um,“ sagði stöðvarstjór-
inn, „mundi ég ekki gift-
• ast stúlku sem léti mann
bíða heilan dag eftir
svari.“
„Bara betra,“ sagði Skot-
inn, „stúlka sem bíður
eftir næturgjaldi á skeyti
er einmitt stúlkan sem
mig vantar."
□
Allt aimað mál.
ÉG sleit trúlofuninni," sagði
stúlkan, „tilfinningar
mínar gagnvart mannin-
inum hafa breyst síðan
ég gaf honum jáyrði.“
„En því tekurðu ekki niður
hringnin?"
„Tilfinningar mínar gagn-
vart hringnum hafa ekki
breyst."
□
Miða fyrir þr já.
HÚN var orðin barnshaf-
andi en var í vandræðum
með hvernig skyldi segja
manninum frá því. En
þegar hann fór að segja
henni að þau mundu
halda upp á giftingaraf-
mæli eins og hún vildi
sjálf, sá hún leiðina. Þeg-
ar hann kom heim úr
• vinnunni daginn eftir,
sagði hún:
„Elskan, ég keypti þrjá
miða í leikhúsið."
„Ágætt, ástin,“ sagði hann,
„en við erum bara tvö.“
„Já, það er það sem þú
heldur."
Takið eftir!
Hér er 10. seðillinn í getraunakeppni S.
Í.B.S. og þar með er keppninni lokið. Þá
er óhætt að senda seðlana með lausnunum.
Þeir verða að hafa borizt Vikunni fyrir
31. júlí n. k.
Svörin við öllum spurningunum verða
að vera skrifuð á getraunaseðlana sem
klipptir eru út úr blaðinu, að öðrum kosti
verður ekki tekið tillit til þeirra. Að sjálf-
sögðu þarf ekki að taka fram að nauð-
synlegt er að senda svör við öllum tíu
spurningunum, það nægir ekki til vinnings
að senda aðeins hluta af þeim.
Verðlaunakeppni S.Í.B.S.
(Sjá forsíðumynd)
VINNINGAB:
1. verðlaun....................... kr. 2.500,00
2. verðlaun....................... kr. 1.500,00
3. verðlaun....................... kr. 1.000,00
Fjórir varnavinningar:
Bráða, brúðuvagn, sturtubíll og beyggingar-
kubbar frá Keykjarlundi.
Feðuinir frægu stofnsettu Alþingi við Öxará — og sá
atburður varpar ljóma á sögu þjóðarinnar.
Samband íslenzkra berklasjúklinga var stofnað af
nokkrum sjúklingum og öryrkjum í október 1938 — og
verður því tuttugu ára í haust. Með stofnun sambandsins
hófu berklasjúklingarnir sjálfir starf, sem nú er orðið eitt
af merkustu átökum í íslenskum félagsmálum.
En því skal ekki gleymt, að íslenzka þjóðin öll og ó-
skipt stendur að baki þessu mikla átaki. Hefur því ásann-
ast, það sem segir í ávarpi fyrstu sambandsstjórnarinnar
til þjóðarinnar:
„S.l.B.S. hefur hafið starf sitt i öruggri vissu um það,
að þjóðin lœtur sitt ekki eftir liggja.“
1 tilefni af 20 ára afmæli S.I.B.S skal íslenzku þjóðinni
þökkuð vVlvild í garð sambandsins og drengilegur stuðn-
ingur við það á liðnum árum.
Mun S.l.B.S halda áfram á sömu braut í öruggu trausti
og fullvissu um stuðning og handleiðslu þjóðarinnar á ó-
komnum árum. ,
SPURNING: Hvað eru mörg ár síðan Al-
þingi við Öxará var stofnsett?
GUNNAR RTJNAR tók forsíðumyndina.
Útgefandi VIKAN H.F., Reykjavík. — Ritstjóri og ábyrgðarmaóur: Jökull Jakobsson, Tjarnargötu 4, sími 15004, pósthólf 149.