Vikan - 10.07.1958, Page 10

kann best viö sig
hrífst af
í vatni
múhameðstrú og galdrastöfum
—yrkir Ijóö af hreinni tilviljun
Magnús Jónsson fer á sjó til að iosna
við Hemingway-komplexinn
hátt á annað hundrað stúdentar.
Okkur lék forvitni á að vita
hverjum augum þetta fólk lítur
á tilveruna og náðum tali af ein-
um nýstúdent, Magnúsi Jónssyni,
frá MR. Magnús er 19 ára gam-
all, sonur Jóns Magnússonar
fréttastjóra og Ragnheiðar Möller
konu hans. Að góðum gömlum
íslenzkum sið fór Magnús að rekja
ættir sínar, kvaðst vera Húnvetn-
ingur að ætt, kominn af öllum
helztu sauðaþjófum, fjöruræningj-
um og morðingjum, sem á Islandi
hafa alizt.
Sjálfur er Magnús fæddur í
Reykja.vík og uppalinn, gekk hér
í skóla, tók landspróf á sínum
tíma og stúdentspróf í vor. Við
báðum hann að segja okkur nokk-
uð af högum sínum.
-— Það sem er frásagnarvert af
ævi minni er ekki að sama skapi
prenthæft, svarar Magnús, þó get
ég sagt þér það að ég er að fara
á togara, sem siglir á Grænland.
Þess vegna er ég með þennan
skegghýjung, ég ætla að reyna
að ganga í augun á skipstjóran-
um svo hann haldi ekki að sé
vonlaus landkrabbbi. Það vantar
20 menn á dallinn.
— Hvernig stendur á því að þú
ert að fara á sjóinn ?
— Það er Hemingway-kom-
plexinn, svarar Magnús, annars
er ég gamall sjómaður, skal ég
segja þér. Ég var á síld þegar
ég var 14 ára. Skipstjórinn vildi
helzt ekki taka mig en það var
skortur á mannskap svo hann
lét tilleiðast. Áður en varði hafði
hann tekið sérstöku ástfóstri við
mig og vildi nú ala mig upp. Hon-
um þótti helstur ljóður á ráði
mínu hvað ég bölvaði reiðinnar
býsn. Þá gerði hann við mig samn-
ing í votta viðurvist. Hann
strengdi þess heit að hann skyldi
gefa mér dóttur sína, ef ég gæti
stillt mig um að blóta frá sólar-
upprás til kvölds. Þetta tókst
mér, ég held þessi dagur hafi
verið eini dagurinn í lífi minu
sem ég hugsaði áður en ég talaði.
— Og þú hefur fengið dóttur-
ina?
Magnús verður dapur í bragði.
— Þvi er nú verr að ég missti
sjónar á skipstjóranum skömmu
eftir að við komum i land um
haustið, ég er ekki frá því að
hann sé dáinn. Og nú hef ég leit-
að dótturinnar í 5 ár.
Magnús verður angurvær á
s'vipnin en hristir svo af sér
stemninguna.
— Aðaláhugamál mín þessa
stundina eru þó almenn lífsvís-
indi, segir hann, allt frá galdra-
stöfum og tilheyrandi þulum upp
í lífspeki Nordals. Hefurðu heyrt
þessa:
Ginfax undir fæti
og gapaldur undir tá.
Stattu með mér fjandi,
því nú liggur mér á.
Þessi dugir vel í orrustum og
slagsmálum. Svo kann ég eina
sem er notuð til þess að ná af
sér freknum. En hún kostar 500
krónur.
UNGU skáldin spretta upp
hvert á fætur öðru. Eitt
þeirra er Þorsteinn Jónsson frá
— Hefurðu kannski hugsað þér
að afla þér viðurværis á þennan
hátt ?
— Nei, ég ætla að snúa mér að
kvikmyndagerð, fai'a annaðhvort
til Spánar eða London og full-
numa mig. Kannski verð ég sjón-
varpsstjóri á Islandi. Ég hef til-
einkað mér lífsmottó Birgitte
Bardot, sem sagði að ekkert í
ÞEIR, sem fylgjast með sund-
íþróttina hérlendis, hafa
síðustu tvö ár veitt kornungri
stúlku, síaukna athygli. Stúlkan
Hamri, sem nýlega gaf út fyrstu
ljóðabók sína, „1 svörtum kufli.“
Nafnið á bókinni er alls ekki út i
bláinn, þvi maðurinn hefur geng-
ið um götur bæjarins í úlpu mik-
illi, kolsvartri. Hinsvegar var
hann kominn i ljósan sumar-
frakka, þegar hann heimsótti okk-
ur hér á ritstjórnina um daginn.
— ÍÉg er fæddur að Hamri í
Þverárhlið, 15. marz 1938, sagði
Þorsteinn þegar við spurðum um
ætt hans og uppruna. Þar ólst
ég upp og hef dvalið þar á sumr-
in eftir að ég fór að heiman. For-
eldrar mínir eru Guðný Þorleifs-
dóttir og Jón Levi Þorsteinsson, ég
hef aldrei vitað til að þau hafi
sett saman stöku, hinsvegar eru
hagyrðingar á hverju strái í
minni ætt eins og raunar flestum
ættum.
heiminum jafnnðist á við einn
kvenmann. Þess vegna fer ég í
kvikmyndalistina.
Magnús dregur upp sígarettu-
pakka og kveikti sér í sígarettu.
Hann reykir Abdullah.
— Allt austrænt hefur heillað
mig frá því ég man eftir mér,
segir hann, á næstunni hef ég í
Framh. á bls. 13
er Hrafnhildur Guðmundsdóttir.
Hún varð 15 ára í gær. Hrafn-
hildur byrjaði að keppa haustið
1956 og hefur siðan tekið skjótum
og miklum framförum. Er nú svo
komið, að hún er í hópi allra beztu
sundkvenna okkar. Hún á þó ef-
laust eftir að bæta árangur sinn
mikið, haldi hún æfingum vel og
samvizkusamlega áfram.
Hrafnhildur keppir fyrir 1. R.
Jónas Halldórsson hefur verið
þjálfari hennar frá byrjun og lauk
hún miklu lofsorði á hann.
Hún er systir þeirra Ólafs og
Gylfa Guðmundssonar. Þeir eru
báðir vel þekktir sundmenn en
hafa ekki keppt að ráði, nema í
boðsundum síðasta árið.
Hrafnhildur er dóttir hjónanna
Sesselju Einarsdóttur og Guð-
mundar Óalfssonar húsgagna-
smíðameistara. Hún er fædd í
Reykjavík og alin hér upp. Síð-
an hún var átta ára hefur hún
verið í sveit að Hálsi í Kjós. Þeg-
ar við spjölluðum við hana um
daginn, sagðist hún vera að fara
Framh. á bls. 13
Því bregður fyrir að menn verða
skáld um leið og þeir frétta af
stórskáldi í ætt sinni og taka þá
að stríða við að líkjast þvi að
anda og jafnvel yfirbragð er þeir
hafa séð á myndum, og þá er oft
bölvað að hafa óþjált hár. — En
eins og ég sagði áðan er ég nokk-
urnveginn laus við að eiga skáld
að nákomnum ættingjum.
— Hvenær fórstu að yrkja?
— Ég var mjög ungur, senni-
lega 7—8 ára, þegar ég fór að
hnoða saman visur. Um fermingu
orti ég hinsvegar feiknin öll af
rímum. Þá hafði ég lesið öll forn-
ritin, og þar að auki flest annað
sem ég komst yfir. Það var af
ýmsu tæi.
— Hvenær hélstu út í heiminn?
— Ég var 13 ára þegai' ég fór
Framh. á bls. 13
Þorsteinn frá Hamri telur deilur um form næsta fáránlegar
Hrafnhildur Ouðmundsdóttir kann betur
við sig í Sundhöllinni en skólanum
10
VIKAN