Vikan - 17.07.1958, Blaðsíða 2

LIBERACE: Lesandi spyr, hvort myndin, sem hann
leikur í Austurbœjarbíó sé œfisaga hans sjálfs. Hvort
hann sé giftur og eigi börn.
Nei, myndin er ekki œfisaga hans. Hann er ógiftur og
býr með móðir sinni. —- Hann er ríkur og berst mikið á.
T. d. er stór sundlaug í garðinum fyrir framan villuna
sem hann býr í og er hún í laginu enis og hljóðfœrið sem
liann spilar á (flygel). Hann er alltaf með móður sina
með sér, þegar hann heldur tónleika. Hún á ósköpin öll af
fötum, og það ekki af verri endanum. — Sjálfur klœðist
hann kjóifötum og smoking, úr silki og brókaðe. Kven-
fólkið í Ameríku (mæður) hreint og beint tilbiðja hann.
Þegar hann hefur spilað og sungið fyrir þœr og þœr farn-
ar að liágráta og alveg úr jafnvœgi settar, kemur hann
iheð móðir sina inn á sviðið líka og hneigir sig. — Já
þvílíkur sonur, segja þær allar.
Eiginmennirnir virðast ekki eins hrifnir af framkomu
hans, þar sem hann kemur konum þeira svo úr jafnvœgi,
að þeir geta varla draslað þeim heim, eftir að þœr hafa
séð hann og heyrt. Heimilisfang hans höfum við því mið-
ur ekki.
SVAR TIL ESTER. Allar upplýsingar um nám i liár-
greiðslu er að fá hjá formanni félags hárgreiðslukvenna.
Hún er Sigriður Bjarnadóttir, c/o Hárgreiðslustofan Lilja,
Templarasundi 3, Reykjavík.
Lesandi spyr, hvort þurfi stúdcntsprófo •ff). að leggja
stund á fornleifafrœði, — Já það þarf studentspróf til
þcss. Hún er ekki kennd hér á landi.
Kéera Vika.
Viltu gjöra svo vel og segja okkur utanáskrif Sophiu
Loren leikkonu og skrifa fyrir oklcur bréf á itölsku eða
ensku og biðja hana um mynd af sér, með eiginhandar
utanáskrift.
Siggi og Doddi.
Kœru vinir:
Þvi miður tökum við ekki að okkur bréfaskriftir. En
utanáskrift hennar er: Sophia Loren, c/o Paramount
Pictures, 51/51 Marathon Street, Hollywood, Califonia, U.
8. A.
Kvöld eitt þegar ég söng á hóteli í Texas
kom til mín ungur og laglegur liðsforingi
inn í búningsherbergið að lokinni söng-
skemmtuninni og spurði hvort ég vildi halda
söngskemmtun á hersjúkrahúsi þar í ná-
grenninu. Ég sagðist vitaskuldi mundi
syngja.
,,Við viljum að þér syngjið fyrir sálsjúk-
linganna, þá sem ekki eru andlega heil-
brigðir," sagði hann, viðð höfum heila deild
manna sem glatað hafa öllu sambandi við
umheiminn, flestir þjázt þeir af sálklofningi.
Enginn þeirra mælir orð af vörum eða læt-
ur á annan hátt í ljós að hann heyri hvað
sagt er við hann.“
„Þetta eru hermenn sem
særst hafa í seinni heims-
styrjöldinni og Kóreustríð-
inu. Þeir lifa innilokaðir í
sinni eigin veröld. Það
væri vert að reyna að gera
eitthvað fyrir þá, ef þér
vilduð reyna.“
„Hvenær viljið þér að ég komi?“
,,Á morgun eftir hádegi, ef það hentar
yður.“
,,Ég kem með undirleikara minn. Þér sjá-
ið um píanóið og áheyrendurna, og svo syng
ég nokkra söngva.“
Liðsforinginn fór brott við svo búið en ég
hélt áfram að undirbúa næstu sýningu. En
um miðja nótt hrökk ég upp og gerði mér
ljóst hvernig komið var fyrir mér. Ég hafði
samþykkt að syngja á geðveikrahæli. Eitt
sinn hafði ég sjálf vei'ið sjúklingur á geð-
veikrahæli og nú átti ég að heimsækja slíkt
hæli.
Ég horfði út í myrkrið og fann líkama
minn stirðna. Mér hafði ekki liðið svona frá
því ég var á hælinu sem sjúklingur. Síðan
voru liðin 10 ár.
En ég sagði við sjálfa mig að ég væri orð-
in heilbrigð. Það var ekkei't að óttazt. Þar
að auki hafði geðveiki mín stafað af óhóf-
legri áfengisneyzlu en ég hafði ekki bragðað
dropa í mörg ár.
Og þó er fyrrverandi áfengissjúklingur
aldrei óhultur. Ef til vill mátti engu muna
að ég yrði ekki geiðveik á ný. Ekkert mátti
út af bregða.
Heimsókn á geðveikrahæli gæti verið stór-
hættuleg andlegri heilsu minni. Ég gei'ði
bezt með því að hætta við allt saman. Þeir
hefðu átt að fá annan listamann til þess að
skemmta. Ég ætlaði mér að hringja í liðs-
foringjann í fyrramálið og biðja hann að
hafa mig afsakaða . . .
Ég dró sængina upp fyrir höfuð en gat
með engu móti sofnað. Rödd samvizkunnar
hélt áfram að hljóma hið innra með mér.
„Hvar er hugrekki þitt, Lillian ? Hefm’ðu
misst móðinn?"
Að lokum ákvað ég að halda söngskemmt-
unina einsog ákveðið var. Þá loksins féll ég
i svefn.
Næsta dag sótti mig hebíll og ók með mig
áleiðis til hælsiins. Ég reyndi að leyna ótta
mínum á leiðinni en bjóst við því á hverri
stundu að geiðviki min léta á sér bæra á
ný.
Liðsforinginn tók á móti mér og leiddi mig
um nokkra ganga uns við námum staðar við
dyr. Hánn vísaði mér inn og sagði:
„Þetta er áheyrendasalurinn, ungfrú
Roth. Gangi yður vel.“
Ég fleygði dyrunum upp á gátt, skálmaði
inn og veifaði höndum, hrópaði:
„Halló, strákar."
Það var grafaþögn og enginn hreyfði legg
né lið. 1 salnum voru um 60 manns en enginn
þeirra virtist í raun og veru viðstaddur.
Hver þeirra var lokaður inni í sínum eigin
heimi.
Sumir þeirra voru gráhærðir, sjúklingar
frá fyrri heimsstyrjöld aðrir kornungir,
höfðu slast í Kóreustriðinu. Þeir sátu og
drjúptu höfði, höfðu ekki augun af gólfinu.
Eramh. á bls. 11/
L I L L I A l\l ROTH
heldur söngskemmtun á geðveikrahæli
Norðlendingur skrifar.
Kœra Vika. Þú ert skemmtileg aflestrar og slagar hátt
v,pp í sœluvikuna okkar hvað ánægju snertir....— Toni.
Þakka kœrlega bréfið þitt. Það sem þú biður okkur að
koma á framfœri fyrir þig, munum við gera mjög bráð-
lega.
Viltu gefa mér utanáskrift eftirtalinna leikara: Ginu
Lollobrigidu, Marlons Brando, Sal Mineo og Jerry Lewis
Gina Lollobrigida, c/o Lux Film, Via Po 36, Roma, Italy;
Jlarlon Brando, c/o Metro-Goldwyn-Mayer, Hollywood,
Calif., U.8.A.; Sal Mineo, Universal International, Univer-
sal City, Hollywood, Calif., U.S.A.; Perry Lewis, c/o Para-
mount Pictures, 51/51 Marathon street, Hollywood, Calif.,
U.S.A.
Kæra Vika!
Ég er 17 ára og er búin að vera ástfangin af sama
manninum í 3 ár. En hann er 10 árum eldri en ég og
þar að auki giftur og á tvö börn. Hann hefur ekki lmg-
mynd um að ég er ástfangin af honum og ég hef aldrei
gcfið honum neitt i skyn. Ég hef bara trúað nokkrum
vinstúlkum mínum fyrir því. Þessi maður kom oft heim
undanfarin ár og við erum beztu vinir. Ég á mynd aj
honum í veskinu mínu og einu sinni gaf hann mér brjóst-
nrelu í afmælisgjöf. En nýlega urðu þeir ósáttir hann og
pabbi, eitthvað út af peningamálum, pabbi segir, að liann
hafi blekkt sig i viðskiptum, þó ég eigi reyndar bágt með
að trúa því. En hann er steinhœttur að koma í heimsókn
og nú hef ég ekki séð hann í marga mánuði. Mér líður svo
illa af þvi að sjá hann aldrei og heyra bara talað illa um
ha:m heima, að ég grœt mig í svefn á kvöldin. Kœra Vika,
hvað á ég að geraf Ég þori ekki að fara til hans og
segiá hor.um frá því að ég elski liann, þó get ég ekki án
ha s vcrið.
ERLA.
P. S. Ég er 17 cm, á. hœð, hvað á ég að vera þung?
"n rnig finnst þér skriftin T
Kœra Erla!
Ég get varla ímyndað mér, að þér hafi dottið í hug í
alvöru að segja honum frá ást þinni. Til hvers vœri það f
Mér skilst á bréfi þínu, að þú gerir alls ekki ráð fyrir að
hann cudrgjaldi hug þinn. Það eina, sem þú getur gert er
náttúrlega að reyna að hœtta að hugsa um hann. Þó að
þér finnist núna þetta vera þín fyrsta og síðasta ást, þá
máttu reiða þig á það að innan skamms hlœrðu lijartan-
lcga að þessum grillum. Ég get sem sagt ekki ráðlagt þér
annað en það að gleyma honum hið skjótasta og afla þér
kunni/ngja meðal pilta á þínum aldri.
Þú átt að vera rúm 65 kiló. Skriftin er ekki góð.
Svefnlaus nótt.
FAKlRINN skreiddist á
fætur eftir svefnlausa
nótt, þrútinn um augu.
Konan hans spurði hvað
væi'i að.
„Ég gat ekkert sofið,"
sagöi hann, „það er bog-
inn einn naglinn í flet-
inu mínu.“
Gerfibolabítur.
Keflavík 1/—5/7—1958
Kœra vika? ? Ég ætla byðja að gefa mér Adressuna
þess ara stúlku sem eg tek framm núna Jackcy Brown,
cg treisti þér Kœra vika ef þú vilt gjöra svo vil ég bið nú
ekki oft um að slýk nöfn í vikunni ef eg fœ að sjá það
byrt í nœsta vikublaði með slcýru prcntlitri frá ykkur og
það í nœstu viku „má, ég“ treista því að eg fái það í
gjört ef þyð getið haft uppúr adressunni hvar hún á
hcima í london,, frá einum skriffinni.
Virðingafyllst
( undirskrift)
ekki, byrta nafti mitt í vikunni ég bið um það.
Kœri Keflvíkingur!
Því er verr og miður að við getum ekki orðið við bón
þinr.i, því við höfum ekki hugmynd um hvar Jackey
Brown á heima. Við birturn grein um hana fyrir nokkru
þar scm sagt. var frá ástarraunum liennar, sem leiddu til
þess að hún reyndi þrisvar að svipta sjálfa sig lífi. Greinin
var þýdd úr ensku blaði, en heimilisfang s’.úlkunnar fylgdi
ckki með. En okkar á milli sagt œttir þú að auka kunn-
áttu þína í íslenzkri stafsetningu áður en þú hugsar um
bréfaskriftir til útlanda.
„ÞETTA er alveg yndisleg-
ur bolabítui', sem þér
eigið frú,“ sagði maður-
inn.
„Þetta er ekki bolabítur,"
svaraði frúin, „þetta er
venjulegui' hundur sem
rak sig á vegg þegar
hann var að elta kött.“
Góð verzlun.
MAÐUR hitti kunningja
sinn, vefnaðarvörukaup-
mann fyrir utan búðina.
„Hvernig gengur verzlun-
in ?“
„Aldeilis prýðilega, ég hef
ekki fengið viðskiptavini
i einn dag.“
„Og finnst þéi' það prýði-
legt?“
„Kaupmaðurinn hinum
megin við götuna hefur
ekki fengið viðskiptavin
í tvo daga.“
Útgefandi VIKAN H.F., Reykjavík. — Ritstjóri og ábyrgðarmaóur: Jökull Jakobsson, Tjarnargötu 4, sími 15004, pósthólf 149.