Vikan - 17.07.1958, Page 12

Einn á
ntáíi öllum
FORSAGA: Max Thursday, fyrrum leynilögreglumaður, er skil-
inu og lagstur í drykkjuskap. Hann hefur ráðið sig sem löggæzlu-
mann á hrörlegu hóteli fyrir mat og gistingu. Georgia, kona lians
sem var, sem nú er gift lækninum Homer Maee, kemur þangað til
hans. Tommy, syni hennar og Max, hefur verið rænt, og hún
þorir ekki að leita til lögreglunnar. Max fer nú til samstarfsmanns
Homers, en fær þar heldur kuldalegar móttökur. Sama kvöld er
læknirinn, Elder, myrtur. Grunur fellur fljótlega á ítalska bræður,
að nafni Spagnoletti, sem eru alræmdir bófar. Hins vegar grunar
lögreglan Max um morðið á Ekler, en Georgia kemur með rangan
vitnisburð, til þess að koma Max undan fangelsun. Max kemst nú
að því, að stúlka að nafni Angel, er eitthvað tengd Spagnoletti-
bræðrunum. Stúlka þessi býr á sama hóteli og hann. Hann reynir
nú að lokka Angel til sín með perlu, sem hann hafði fundið í
skrifborði Elders læknis.-
THURSDAY yppti öxlum og óð gegnum mannfjöldan að barnum.
Þjónninn seldi honum flösku af whisky og pakka af Camel. Hann
fór aftur til Angel, sem var að horfa á sjálfa sig í barspeglinum
og laga á sér hárið.
„Við skulum fara út um bakdyrnar. Það er líka öruggara."
Hún leit snögglega upp til hans, ætlaði að segja eitthvað en hætti við
það. 1 eldhúsinu, sem var fullt af reyk, virtist þeldökki matsveinninn ekki
skipta sér neitt af þeim. Thursday kveikti sér í flýti I sigarettu, áður en
þau héldu út í nóttina. Það var steypirigning, nóg til þess að slökkva í
sígarettunni. Angel sveipaði gulri regnkápunni yfir hár sitt og þau hlupu
upp hrölegan stigann bak við Bridgeway.
Thursday kveikti á perunni, sem varpaði drungalegu ljósi um herbergi
hans. Angel gretti sig. „Slökktu, Max. Það er eins óhugnanlegt hérna og
hjá mér.“
Hann slökkti á perunni. Þau sátu augliti til auglits á gluggakistunni og
horfðu á Ijósin frá búðargluggunum og neonljósin, sem endurköstuðust á
rennblautri götunni. Thursday reif innsiglið af whiskyflöskunni með þumal-
fingrinum. Angel sagði lágri röddu: „Þetta var rétt hjá þér — á barnum.
Kg er orðin hundleið á þessum stað. Ég hef alltaf búið á einhverjum stað
líkum Bridgeway, síðan ég hætti í skóla og ég er orðin hundleið á því. Aðrar
stúlkur lifa góðu lífi.“
Thursday rétti henni flöskuni. „Vertu kát. Það er að rætast úr þessu.“
Hún lyfti flöskunni dreymandi, tók tvo stóra sopa og rétti honum hana
aftur.
Angel andvarpaði og hallaði enni sínu upp að rúðunni. „Ég er þreytt á
þessu — að vera alltaf blönk. Að geta aldrei fengið sér fötin, sem maður
sér í gluggunum. Þegar maður getur ekki klætt sig vel, kemst maður ekk-
ert áfram. Karlmennirnir fara öðruvísi með mann."
Thursday setti flöskuna að vöi'um sínum og heyrðist kyngja. Hann
ætlaði ekki að drekka neitt, en nokkuð af logandi vökvanum komst milli
vara hans og lék heitt um munn hans.
Angel tók flöskuna og fékk sér annan sopa. „Þeir sýna manni enga
virðingu. Menn sýna kvennmönnum hvort eð er enga virðingu. Þeir sýna
föntum virðingu.“ Ljósin frá götunni léku um andlit hennar.
„Það er tími til kominn að þú hafir heppinna með þér, ástin."
Hlátur hennar var stuttur og hranalegur. „Heldurðu að þú gætir breytt
þessu?“
„Þú ert falleg. Þú ert gáfuð. Þú gætir farið þinna ferða.“
„Hvað er þá að?“
„Félagar þínir. Kunningum þínum er fjandans sama hvað um þig verð-
ur. Þú þarft á vernd að halda.“
„Nú?“ Hún saup hugsandi á whiskyinu. Thursday tók flöskuna kyngdi,
hallaði sér síðan áfram og setti hana á gólfið. Þegar hann rétti úr sér hélt
hann enn um hán Angel.
„Þú þarft á einhverjum að halda, sem er heiðvirður, Angel.“
„Ef til vill.“
„Láttu nú ekki svona ástin. Þú verður rekin úr þessum félagsskap eins
og alltaf áður. Vegna þess að þú hefur línur í stað vöðva, verður farið með
þig eins og dauðan hlut.“
„Það er eins og þú vitir allt um þetta. Enis og þú hefur líka farið illa
r. 'JS einhver.“ Hún lokaði augunum til hálfs og brosti við.
Eftir WADE MILLER
„Jæja, ástin — hefur maður ekki gott af reynslunni? En ég held að
þetta sé nokkuð annað." Hann kreppti hnefann um fót hennar. „Við eigum
eftir að verða félagar."
Þykkar varir hennar afmynduðust. „Hversvegna heldurðu það, Max?“
„Vegna þess einfaldlega að það er okkur báðum fyrir beztu.“
Angel hallaði sér nær Thursday. „Fyrir hvern ertu að vnina?“
„Sjálfan mig hingað til.“ Hann fann sterkan ilminn af ódýru ilmvatni
hennar. „Nú verð ég líka að hugsa um þig. En ég fæ aldrei fleiri í félag við
mig. Héðan í frá verðum við tvö ein í þessu félagi.“
„Héðan í frá?“ Hún hugsaði um þetta um stund. Thursday dró andann
örar. Hann fann, að whiskyið var farið að svífa á hann. Þótt ilmvathið
væri ekki af beztu tegund, minnti það hann á gamla daga. Það var eitthvað
kvenlegt við það. 1 myrkrinu, i þögninni, gat konan verið Georgia. Hann
minntist gömlu góðu daganna.
Það fór skyndilega hi'ollur um Angel. „Hvað hef ég upp úr þvi?“ Hún
sagði þetta hratt og hvíslandi.
„Helmingnin. Þú heldur kannskj að þú sért búinn að fá helminginn
núna. En þar skjátlast þér.“
Heitur líkami hennar þrýstist að öxl hans. „Ég veit ekki nema þér
skjátlist líka, Max.“
Hann leit framan í hana, svo að whiskyremman út úr henni lék um
munn hans. „Hlustaðu nú á Angel. Ég veit aðeins þetta: Hvar heldui'ðu að
ég hafi náð í þessa perlu?“
Angel herpti saman varirnar. Síðan hvislaði hún æst: „Hjá Elder —- þú
fékkst hana hjá Elder, er það ekki Max? Þú drapst hann, var það ekki?“
„Þú ert ekki svo vitlaus. Og við höfðum ekkert að gera við þennan
náunga inni á herberginu þínu.“ Angel hörfaði frá honum, en hann greip
fast utan um axlir hennar.
„Þú veizt hvern ég meina. Náungann, sem þú verður að hafa hérna, en
þolir samt ekki að láta hann skipta sér af. Náungann, sem þú hefur alltaf
verið að gefa klóral.“
Hún sagði hvislandi: ,,Hvernig.“
„Og ég veit ennþá meira. Við þurfum ekki á honum að halda. Og við
höfum heldur ekki neitt á Spagnolettunum að halda. Það, sem við þörfn-
umst, er þú og ég og mikill ágóði."
„Það er ekki nóg. Við yrðum að hverfa þegar i stað úr borginni.“
„San Diego er ekki eina borgin í heiminum. Og þetta er heldur ekki
eina landið."
Safírblá augu hennar loguðu af ákafa. „Max! Ég —“ Angel gaf frá
sér ókennileg hljóð. „Mig langar til þess, elskan! Mig langar til þess! Þetta
er kannski heppnin, sem við höfum bæði verið að bíða eftir. En ég hef
aldrei haft heppnina með mér. Max, hvernig get ég treyst þér?“
„Max Thursday hvíslaði: „Ég skal sýna þér.“
Lauyardagur, 11. fébrúar, kl. 8,00 f. li.
Bak vði hann var Angel að mála á sér varirnar fyrir framan sprunginn
spegilinn. ,„Ég er tilbúin rétt strax, elskan,“ sagði hún.
Inn um gluggann féll grá, daufleg dagsskíman. Regnið hafði safnazt I
stóra polla á Fimmtu götu. Max Thursday virti fyrir sér umferðina niðri
á götunni og óskaði þess að hann gætj fengið sér kalt steypibað og eitthvað
heitt að drekka, til þess að taka remmuna úr munninum.
„Flýttu þér. Ég þaf að tala við Clifford O’Brien. Hann getur orðið
taugaveiklaður og horfið."
Angel hló. „Clifford? Ég fyllti hann af eiturlyfjum í gær.“ Hún renddi
greiðu gegnum rytjulegt hár sitt.
„Hann myndi hvort eð er ekki hlaupast á brott. Hann treystir mér.“
Thursday brosti til hennar hæðnislega. „Treystir þú mér ekki, Max?“
12
VIKAN