Vikan - 31.07.1958, Blaðsíða 3

Forsíðumyndin
1 þetta sinn birtuin við forsíðu- j
mynd af Alfred Rosenberg, veitinga- =
manni, þar sem hann stendur fyrir j
utan sumarbústað sinn við Sogið. =
Myndina tðk Oddur Ólafsson, ljös- j
myndari, fyrir nokkrum dögum, er :
fréttamenn Vikunnar lieimsóttu Ros- 1
enberg og áttu við hann það viðtal j
er hér birtist. Oddur tók einnig aðr- i
ar myndir af Rosenberg sem hér ;
birtast. E
llllll■lll■■lllllllllllllllllllll■■lll■llll■lllll•lllll•lll■lll■llll■■lll■l•l■lll■■ll'>V
!
Veitingasalir Rosenbergs
í Nýja Bíó kjallaranum.
Alfrod Rosenberg unir sér á sumrin við iaxveiðar í fögru umhverfi við
Sogið l>ar sem liann býr ásamt konu sinni í sumarbústað. Hér sést
liann ganga frá ánni á leið heim í mat um hádegisbil. Ána þarf að
„hvíla“ milli kl. 12 og 8 á degi hverjum.
bíða eftir alla ævi og því tökum
við það ráð að njóta sumar-
blíðunnar meðan Rosenberg
glímir við laxinn og ekki úr
vegi að rifja upp nokkuð það
sem við höfum heyrt um þann
veitingamann, sem einna mest-
ur ljómi leikur um í hugum
íslendinga, ljómi liðinna daga.
Alfred Rosenberg er sá
brautryðjandi í íslenzkri veit-
ingamannastétt sem einna öt-
ulast og ákafast hefur barist
fyrir því að hér á landi risi
gistihúsamenning eins og hún
gerist bezt. Hann starfaði hér
lengst af við fábrotin kjör og
erfið skilyrði, en tókst að skila
drjúgu dagsverki að lokum, til
hans var jafnan leitað þegar
þjóðin var að feta sig áfram
og tileinka sér siði og hætti
menningarþjóða sem lifa frjáls-
ar í landi sínu og vilja sýna að
þær séu engir eftirbátar á nein-
um sviðum. Það fór saman ó-
venjulegt þrek og dugnaður,
smekkvísi og stórhugur hvar
sem Rosenberg átti hlut að máli.
Rosenberg er enn hress og ern þrátt
fyrir nokkurn aldur og erilsaina œvi.
Hann er léttur og kvikur á fœti,
gamansamur og fróður um gamla
daga, fylgist þó vel með nýjustu við-
burðum.
Nú er að hyggja að þeim silfurlita.
Þá var matreitt handa konunginum
á leiksviðinu í IÐNÓ
Við beygjum af rykugum
þjóðveginum og ökum gegnum
háreist og myndarlegt hlið. Síð-
an taka við hlykkjóttar götur
gegnum þykkan skóginn drjúg-
an spöl unz verður fyrir okk-
ur snotur rauðmálaður sumar-
bústaður á bökkum árinnar. Við
litla vík niðurundan húsinu er
bundin smákæna og gælir við
landfestar, úti fyrir er kolblá
straumiða, það er hérna sem
þeir fá laxinn. Kyrrð og friður
ríkir, sól skín í heiði, höfugan
gróðurilm leggur frá birkikjarr-
inu og fiskifluga suðar á
glugga.
•• -■
Við erum staddir við
Sogið.
Það er engin furða þótt við

stöldrum við stundarkorn og
njótum þess að vera sloppnir
um sinn úr skarkala og ysi
borgarinnar áður en við knýj-
um dyra og gerum boð fyrir
húsráðanda, Alfred Rosenberg,
veitingamann. Frúin kemur til
dyra, tekur okkur alúðlega en
segir bónda sinn ekki heima,
hann á í stríði við laxinn upp
með á.
Enginn skyldi dirfast að
trufla laxveiðimann, kannski
hann sé einmitt að fá þennan
,,stóra“ sem hann er búinn að

Þar svignuðu borð undan
krásum . . .
Nafn Rosenbergs er framar
öðru tengt Hótel Islandi. Þar
rak hann gistihús og veitinga-
stað með miklum glæsibrag hátt
á annan áratug og hélt uppi
fjölþættu skemmtanalífi. Það
segja eldri menn sem til þekkja
að fyrrum hafi drjúgur hluti
af straumi þjóðlífsins legið um
salarkynni á Hótel fsland. Þar
sátu forystumenn þjóðarinnar
og ræddu þjóðmál yfir kaffi-
bolla, þar komu skáld og lista-
menn og þar liafa áreiðanlega
ýmsar hugmyndir kviknað við
fjörugar samræður, þar dvöldu
tignir gestir erlendir og sátu
ríkuleg samkvæmi, þar var sam-
komustaður manna úr öllum
stéttum þjóðfélagsins og þar
Spjallað við Alfred Rosenberg
um hótelrekstur í gamla daga
VIKAN
3