Vikan - 31.07.1958, Blaðsíða 16

Einn n
tnótí óllntn
FORSAGA: Max Thursday, fyrrum leynilögreglumaður, er skil-
inn og lagstur í drykkjuskap. Hann liefur ráðið sig sem löggæzlu-
mann á, hrörlegu hóteli fyrir mat og gistingu. Georgia, kona hans
sem var, sem nú er gift lækninum Homer Mace, kemur þangað til
hans. Tommy, syni hennar og Max, hefur verið rænt, og hún
þorir ekki að leita til lögreglunnar. Max fer nú til samstarfsmanns
Homers, en fær þar heldur kuldalegar móttökur. Sama kvöld er
læknirinn, Elder, myrtur. Grunur fellur fljótlega á ítalska bræður,
að nafni Spagnoletti, sem eru alræmdir bófar. Hins vegar grunar
lögreglan Max um morðið á Elder, en Georgia kemur með rangan
vitnisburð, til þess að koma Max undan fangelsun. Max kemst nú
að því, að stúlka að nafni Angel, er eitthvað tengd Spagnoletti-
bræðrunum. Stúlka þessi býr á sama lióteli og hann. Hann reynir
nú að lokka Angel til sín með perlu, sem hann hafði fundið í
skrifborði Elders læknis.---------
Clapp lyfti annarri augabrúninni. „Þú færð hjálp á einkennilegum
stöðum.“
„Einhvers staðar verð ég að fá hjálp. Viltu heyra alla söguna?"
Clapp kom sér makindalega fyrir í básnum, þannig að hann sá bæði
Thursday og Georgiu. Segðu mér fyrst um perluna, Max. Og þennan sjúk-
ling Elders. Angelu Clifford. Þá, sem býr á sama hóteli og þú.“
Thursday blistraði og leit á Georgiu. Þetta skýrði fyrir honum, hve
feimin hún hafði verið, þegar hann kom inn. En nú leit hún ófeimin í augu
hans.
„Ef perlan og Angela Clifford eru eitthvað við barnsránið riðin, geturðu
ekki búizt við því, að ég haldi því leyndu. Er það, Max?“
Thursday fór að hugsa um það, hvort andlit hans væri eins mótað af
hræsðlunni og andlit hennar. Eftir stundarkorn sagði hann: „Jæja. Sagði
hún þér hvar ég fann perluna, Clapp eftir að þið leituðu um alla skrifstof-
una, blóðhundarnir ykkar?“
Stóri iögreglumaðurinn leit eftir ganginum og roðnaði. „Ég veit hvar
þú fannst hana. Segðu mér nú söguna.“
„Sagan er eiginlega um ljóshærðar stúlkur. Ljóshærð stelpa, sem heitir
Angel .— ég veit enn ekki hvað hún heitir að eftirnafni — sem bjó á
Bri'Jgway, sem hélt vörð um herbergi sitt í síðustu viku. Þessi sama stúlka
heimsótti' Spangoletti-bræðurna í gær. Clifford O’Brien, sem er saknað,
vann fyrirí Sþagnolettana, en hann hafði rifizt við Leo út af Ijóshærðri
stúlku. Og ljóshærð stúlka, sem heimsótti dr. Elder á mánudaginn og mið-
vikudaginn, þóttist heita Angela Clifford. Samanlegt þýðir þetta —“ Þjón-
ustustúlka í bláum einkennisbúningi kom að básnum með fangið fullt af
diskum. Hún setti salatskál fyrir faman Georgiu, rifjasteik fyrir framan
Clapp og hélt síðan á brott svo að skrjáfaði í pilsunum.
„Hvað þýðir þetta svo?“ spurði Georgia. Hún leit ekki á salatið.
„Tólf klukkutíma erfiðisvinna við að komast gegnum varnarvegg Angels
til Cliffords O’Brien. Augnablik.“ Thursday stóð upp og fór að sjálfsaf-
greiðslunni nálægt útidyrunum. Hann kom aftur með brauðsneið og mjólk-
urglas.
Clapp glotti, þegar hann sá mjólkina. Síðan varð hann alvarlegur og
sagði: „Við skulum fara dálítið aftur í tímann. Segðu okkur nú alla söguna.“
Hann glotti til hennar. „,Ég stakk því inn, þar sem það var óvelkomið."
„Er það ekki sárt?“
„Nei, ekki lengur," sagði Thursday og gretti sig. „Smitty batt um það
og gaf mér aspirin.“
Thursday andvarpaði og leit á Clapp. „Hlustið þið nú á.“ Georgia og
barnum, hvernig hann hafði farið að því að vinna traust Angels og hvernig
Clapp horfðu á magurt andlit hans, meðan hann sagði frá atvikinu í Casa
barnum, hvernig hann hafði komizt í kynni við Clifford, og hvernig Homer
Mace var riðinn við perluránið.
„Ég trúi þessu ekki!“ greip Georgia fram í fyrir honum. „Ég vil ekki
trúa því, að Homer viti eitthvað um þessar perlur!"
„Ef til vill ekki,“ sagði Clapp. „Hvað heldur þú, Max?“
„Hlustið þið bara á,“ sagði Thursday og hélt sögu sinni áfram. Hann
lauk máli sínu með orðunum" — og síðan hef ég ekki séð þau. Þegar ég
komst til meðvitundar, voru þau farin. Ég geri ráð fyrir, að Clifford hafi
getað gengið með hjálp Angels. Þau hafa líklega farið um bakstigann og
gegnum Casa barinn. Að minnsta kosti sá Smitty þau ekki í forsalnum og
Eftir WADE MILLER
þau stálu bakstigalyklinum frá mér." Hann fékk sér bita af brauðinu.
Það var löng þögn. „Max,“ sagði Georgia, andlit hennar var breytt,
„þessi kona i gærkvöldi — var þetta eina leiðin?" Fölar kinnar hennar urðu
bleikar.
Thursday kinkaði kolli hægt. „Það var ekki hjá því komizt."
Clapp hlustaði vandlega á samræður þeirra, meðan hann þurrkaði síð-
ustu leifar kartaflanna af diski sínum.
„Hvernig stendur á því, að þú ert ennþá lifandi?"
„Þau voru að flýta sér, og þeim hefur þótt nóg um að komast út úr
Bridgway. Líkið af mér i herbergi Angels, hefði komið upp um þau. Þau
hafa líklega hugsað mikið um þetta. En ég hafði betur.“
„Þetta spjald á læknastofunni. Hversvegna gaf Angel honum rétta
lyfið?“
„Það var allt á huldu, þangað til á miðvikudaginn, þegar Elder var
drepinn. Og Angel vildi hafa allt sem eðlilegast. Hún hefur gefið upp eitt-
hvað eftirnafn — Clifford var handhægt. Hún bjóst ekki við því að komast
i klandur á læknastofunni."
Clapp stundi og leit í kringum sig. „Ég vildi að þú hefðir ekki týnt
perlunni svona fljótt.“
Thursday fór alvarlegur með hendina í vasann. Hann renndi perlunni
yfir borðið að stóra lögreglumanninum.
„Hversvegna stálu Angel og Clifford henni ekki, áður en þau fóru?“
spurði Clapp og gretti sig.
„Auðvitað reyndu þau það. Þau rifu næstum utan af mér öll föt, meðan
ég var meðvitundai'laus. En áður en ég fór i heimsóknina í morgun, lét ég
hana í whiskyflöskuna mína."
Clapp hélt á mjólkurlitaðri kúlunni milli fingra sér. „Ekki sem verst.
Hafið þér nokkuð vit á perlum, frú Mace?“
Hún var annars hugar. Hún sagði: „Hvað?" síðan: „Nei, það er af
skornum skammti."
„Hún er ósvikin," sagði Thursday. „Á leiðinni hingað kom ég við hjá
vini Smitty, sem er tannlæknir. Hann tók af henni röntgenmynd." Clapp
virtist hissa. „Það er sagt, að ef perlan er ræktuð — það er að segja búin
til — sjáist gervimiðjan undir röntgentækinu."
Georgia ýtti frá sér salatdisknum. Hún hafði ekki snert á matnum.
Thursday sá, að hún hafði rifið pappírsservéttuna í tætlur í kjöltu sér.
Hún sagði skjálfrödduð: „Mér er fjandans sama um perlurnar. Ég vil bara
fá hana Tommy aftur!" Hún greip fast um borðbrúnina.
Thursday rétti stóra hendi að gráklæddum armi. „Við erum að reyna,
ástin."
Georgia hristi af sér hendina gremjulega. „Max, það eru þrír dagar
síðan." Hún starði á fingur sína á svartköflóttu borðinu. Þegar hún tók
aftur til máls, var rödd hennar rólegri, niðurbæld. „Ég er svo hjálparvana.
Ég hef aldrei á ævinni verði svona hjálparvana. En nú get ég ekkert gert.
Ég get ekki leitað á náðir neins."
Thursday fann reiðiskjálfta fara um sig, þegar hann sá eymd hennar.
Hann leit á Clapp. „Hvað höfum við eiginlega verið að gera? Alger byrj-
andi í lögregluskólanum hefði getað gert betur."
Forvitnislegt andlit skimaði um salinn, niður með básunum. Clapp lét
þetta ekkert á sig fá. Hann smeygði perlunni í brjóstvasann og sagði:
„Rólegur, Max.“
Thursday bætti við lágt:. „Þrír dagar, Clapp. Þrír dagar síðan Tommy —
þú veizt hvað tíminn er mikilvægur. Þú veizt hvernig börnunum er innan-
anbrjósts. Við verðum að láta til skarar skríða."
Georgia starði brúnum augum út í bláinn. Hún teygði sig yfir borðið
og greip um hendi Thursdys. Clapp ætlaði að egja eitthvað, þegar þjón-
16
VIKAN