Vikan - 21.08.1958, Side 6

Blaðamaðuriim Lloyd Lockhart kom óboðinn til
Hemingways og bað um viðtal. Skáldið og ævin-
týramaðurinn var í miðjum klíðum að semja skáld-
sögu og vildi ekki láta trufla sig. Þó varð blaða-
manninum að ósk sinni, líklega vegna þess að hann
var frá sama blaði og Hemingway hafði sjálfur
starfað við í æsku, STAR WEEKLY í Toronto.
Auðjöfur, hermaður, striðsfrétta-
ritari, njósnari, rithöfundur, villi-
dýraveiðari, fiskimaður, glæsimenni,
það er varla hægt að bera á móti
því að Hemingway hafi lifað fjöl-
breytilegu lífi. Hann hefur aðsetur
sitt á Kúbu. Hann á heima skammt
frá Havana.
Sá orðrómur var á kreiki að gamli
maðurinn væri önnum kafinn við
nýja bók. Þar með var loku fyrir
það skotið að hann tæki á móti gest-
um. Vitaskuld hefur verið erfitt að
ná tali af Hemingway síðastliðin
fimm ár, allt frá því hann skreidd-
ist út úr frumskógum Afríku með
bananaknippi í annarri hendinni og
ginflösku i hinni eftir tvö árangurs-
rík flugslys.
Það er gengið meðfram röð af
hrörlegum húsum unz komið er að
búgarði Hemingways og þar er
stórt skilti við hliðið: „Aðgangur
bannaður öðrum en þeim sem boðnir
eru“.
Ég átti ekkert stefnumót við
skáldið en hélt rakleiðis að húsinu
samtsem áður. Ég hafði reynt að
hringja til Hemingways frá Toronto.
Ég hafði skrifað bréf. Vinir mínir
höfðu reynt að hjálpa mér. Þetta
var síðasta hálmstráið — að ganga
beint að honum.
Jörð Hemingways er 13 ekrur að
stærð. Steyptur vegur liggur að húsi
hans sem byggt er í spönskum stíl.
Klukkan var 2 e. h. og ég hafði bréf
í hendinni þar eð ég bjóst við að
Gamli maðurinn og partlusdýrið. Hemingway lagði tlýrið að
velli er hann var á hinni frægu ferð sinni um Afríku fyrir 4 árum.
þjónn mundi komá til dyra ellegar
kona skáldsins sem gætir hans fyrir
gestum.
ÆG
'IAPANSKUR TEXTI OG UMFERÐARTEPPA
Hvert land hefur sinn eigin sí-
breytilega lista yfir þau dægur-
Iög, sem mestra vinsælda njóta
hverju sinni. Vinsældalistinn er
iðulega birtur í blöðunum og þykir
plötuframleiðendum og listamönn-
um að vonum mikill fengur að
fá sin lög ofarlega á listann. Hér
hefur þessi háttur ekki tíðkazt,
en fá má nokkra hugmynd um
vinsælustu lögin með því að at-
huga, hvaða lög er mest beðið um
i óskalagatímum útvarpsins.
Þessa dagana er I Love Tou Baby
sungið af Paul Anka númer eitt
í óskalagaþáttunum og má því
teljast „topplagið" á Islandi.
Erlent blað birti fyrir fáeinum
dögum vinsældalista frá nokkrum
löndum og ræddi ;Iistana lítið eitt.
Meðal annars var þar fjallað um
japanska listann, en lagið Rocka-
billy hefur verið efst á þeim lista
í margar vikur. Á þvi sést, að
Japanir eru nokkrum mánuðum á
eftir okkur með amerísku lögin
-— hér náði þetta lag hámarki
vinsælda í fyrrásumar. Á eftir
Rockabilly koma nokkur amerísk
lög, sem öll hafa sömuleiðis vin-
sæld hér, en þó heldur farin að
dala, svo sem Diana og You Are
My Destiny, sungið af Paul Anka,
einnig Don’t og Jailhouse Rock,
PRESLEY
— hátt skrifaður í Japan.
sem hinn þekkti EIvis Presley
syngur.
Þá semja Japanir að sjálfsögðu
sín eigin dægurlög, og eru að
mörgu leyti frumlegir í texta-
smíðinni. Leiðandi dægurlaga-
söngvari þarlendur heitir Michiya
Mihashi, en nýjasta afreksverk
hans á dægurlagasviðinu nefnist
„Vertu sæl, Tókíó" í islenzkri
þýðingu. Það er söngur um mikla
sorg, en efni textans er svona:
Ó, hjarta mitt
er brostið af sorg,
biturri sem dauða.
Ég vil gráta í einrúrni á
einhverjum stað,
þar sem allar minningar fyrnast.
Þangað geng ég grátandi,
vcrtu soel, Tókíó.
Mikið uppáhaldsefni í japönsk-
um dægurlagatextum virðist vera
þar sem sagt er frá elskendum,
er hittast á einhverjum sérstök-
um og tilteknum stað í höfuð-
borginni. Eitt gleggsta dæmi
slíkrar framleiðslu á undanförn-
um mánuðum ber nafnið „Við
skulum hittast á Yurakucho”, en
það er umferðarmiðstöð í miðri
Tókíó. Þannig hljóðar efni þess
dægurlagatexta:
Ég bið þín i rigningu,
(það rignir líka í hjarta mér)
meðan hinkra ég á testofu
í horni stórrar byggingar.
Mér finnst sem regnið syngi
angurværan söng.
En skilnaðarorðin oklcar voru:
„við skulum hittast á Yurakucho“
Þessi texti hefur ekki haft nein
smáræðis áhrif á unga fólkið í
Tókíó, því að nú liggur við algerri
umferðarteppu á Yurakucho,
vegna þess að hundruð ungmenna
mæla sér þar mót á hverjum degi
og bíða tímunum saman.
s-
Ég barði að dyrum hálf hikandi
og gægðist innum vírnetið sem var
í hurðinni. Ég sá stórvaxinn mann
sitja við borð og lafði eitthvað út
úr munninum. Ég sá ekki nema út-
línurnar en þóttist vita að þar væri
Hemingway að snæðingi. Hann ■ kom
til dyra undrandi og gramur.
„Þér hafið heimsótt mig án leyfis”,
sagði hann lágum rómi. „Það er illa
gert“.
Ég kvaðst vera sendur frá blaðinu
sem hann hafði eitt sinn unnið við og
sagði honum líka að ég hefði reynt
að hringja.
„Þetta þr illa gert“, endurtók hann,
„ég er að vinna að nýrri bók, og
tek ekki á móti blaðamönnum. En
komdu inn fyrir“.
Við gengum inn í dagstofuna.
„Ég veit þér hafið orðið fyrir von-
brigðum, en finnst yður ég vera ó-
kurteis?” spurði hann, „ef ég veitti
yður viðtal, mundu aðrir heimta skýr-
ingu á því að ég geri undantekn-
ingu. Það er ekki ókurteisi, er það?
Má bjóða yður kaffi? Eða staup?"
Við komum okkur saman um að
fá kaffi og nú sá ég Hemingway í
fyrsta sinn augliti til auglitis. Undra-
verður maðui'. Ótrúlegur. Hann hafði
skegg svipað því sem sjávarguðinn
Neptúnus er sýndur með, silfurgrátt
hár vanið aftur, skrokkurinn mikill
og kraftalegur. Er hann ekki nema
59 ára að aldri? Það virðist vafa-
samt. Hann gæti verið 20 árum eldri.
Þó er æskublik í brúnum augunum
og þegar hann brosir í kampinn verð-
ur hann næstum krakkalegur.
„Mér líður vel", sagði Hemingway,
„ég missti nokkurs í flugslysunum
en hef fengið það allt aftur. Ég
brákaði á mér hauskúpuna og braut
i mér nokkur rifbein. Þau eru gró-
in. Þau gróa alltaf".
LITIÐ IIMN
HJÁ HEMINGWAY
Framhald á bls. 14
(i
VTKAN