Vikan - 04.09.1958, Blaðsíða 2
VEIMJULEG
SPARISJOÐSSTÖRF
AIMIMAST IIMIMHEIIVITUR
SPARISJÓÐUR SIGLUFJARDAR
STOFNAÐUR 1873.
Vélsmiðjan Neisti hi.
EYRARGÖTU 12 SÍMI 203
SIGLUFIRÐI
Framk væmir:
Vélaviðgerðir — Logsuðu
Rafsuðu — Bílaviðgerðir
Alltaf fyrirliggjandi efni til við-
gerðar og smíða.
KAUPIÐ
DRÍFU
STENGUR
Köku- og
SæSgætisgerð Sigiufjarðar
SÍMI 287.
Betra væri . . .
Allir, sem teflt hafa
skák þar sem margt er um
manninn, þekkja hversu
hvumleið áhorfendaviskan
getur orðið og engar reið-
ur hendandi á henni því
hún þarf aldrei að standa
við neitt.
Sú saga er sögð af Frið-
rik Ólafssyni, að hann var
að fara á eitthvert stór-
mótið og hafði sér að ráð-
gjafa þann mann íslenzkan,
sem næst honum gekk að
kunnáttu og skákgetu.
Þeir tóku saman skák á
leiðinni og horfðu margir
á. Fáir lögðu neitt til mál-
anna, því þetta eru frægir
menn og þekkjast hvar
sem þeir fara. Þó var í
hópnum kona ein, sem
auðsýnilega bar ekki kennsl
á meistarana, og lét þá
óspart heyra •— einkum
Friðrik — að þeir færu
jafnaðarlega ekki beztu
leiðina.
Kom upp jöfn staða og
varð úr langt endatafl,
lengra en svo að konuvesl-
ingurinn hefði þolinmæði
til að fylgjast með þessum
klaufaskap til enda.
Seinna hitti hún mann-
inn, sem þá hafði tapað
skákinni fyrir Friðriki og
spurði hann hvernig farið
hefði:
„Hann vann,“ svaraði
maðurinn.
„Jahá, en lengi var hann
að því,“ sagði konan. „Kann
hann lítið ?“
Hernaðarleyndar-
mál.
Það getur margt komið
fyrir í fiskimölsverksmiðju-
rekstri. M. a. hendir það
stundum, ef of mikið lýsi er
eftir í mjölefninu, að það
BLOÐ.UNUM|FLETT
Guðfræði.
Trúum á sjálf okkur og
þann guð, sem við trúum
á — og verum örugg.
Borgarbl. 18. ágúst.
Dýrmætt eintak.
Það hefur í marga ára-
tugi tíðkast að iíta á mig
sem íslenzk-enska orðabók,
er væri almenningseign.
Sn. J. í Vísi 26. ág.
Ærið verkefni.
Langlifur varð hann ekki,
fremur en margir aðrir
læknar. Virðast læknafélög-
in hafa enn nokkuð verjt-
efni óleyst á þvi sviði.
Ezra Pétursson.
(TlMXNN 7. ág. ’58).
Margt ósennilegra.
Áreiðanlega hefur mönn-
um þeim, sem mældu út
lóðina fyrir Reykjavíkur-
liaupstað, sem þá var fá-
ein hús, um miðjan vetur,
árið 1787, ekki látið sér
detta sú ,,fjarstæða“ í hug
að þar mundi rísa upp
stórborg seinna meir. Enda
er það ekki von. Ef
þessir fyrstu mælingamenn
Reykjavíkur væru enn á
lífi í dag, væru þeir senni-
lega meira en tvöhundruð
ára gamlir.
Borgarbl. 18. ágúst.
Húseigendur.
Ung hjón vantar leigu-
íbúð. — Við erum barnlaus
og drekkum í hófi. Erum
fædd fátæk og ættsmá og
greiðum því lítið fyrirfram.
Við gætum heldur ekki
barna húsráðenda og gerum
ekki fyrir þá húsverkin.
Sendið nöfn og heimilisföng
til Mbl., merkt: „6849“.
Augl. Mbl. 27. ágúst.
Jaggadda jagg?
Gerum okkui- grein fyrir
því, að við búum við þau
þroskaskilyrði, sem ungt
fólk víðast hvar annars
staðar í heiminum nýtur
ekki .Meðal annars veldur
því loftslag og hnattstaða
lands okkar og aðstaða
Lýðveldisins Xslands meðal
þjóðanna.
Borgarbl. 18. ágúst.
Orð í Tíma töluð.
Guð hjálpi íslenzku þjóð-
inni.
Reykjavík, 31. júlí 1958.
Stefán Rafn.
(TlMINN, 6. ágúst).
Listgagnrýni.
Höfuðatiðið er að heildin
njóti sín — húsin séu ekki
tætt í sundur með litum,
sem koma þannig saman, að
þeir reka upp öskur.
(Mbl., 12. ágúst).
kviknar í þurrkurunum.
Þá tapar margur geðró
sinni.
Þetta henti fyrir nokkru
í verksmiðju einni. Verk-
smiðjustjórinn varð æfur og
sagði bæði eitt og annað
við þurrkkyndarann. Meðal
annars varð honum að orði:
„Hvernig gastu farið að
þessu N.N. minn?“
En hinn lét sér hvergi
bregða og svaraði:
„Það segi ég ekki nokkr-
um manni.“
Launfyndni
(Þingeysk)
Gunnar ,,Ursus“ Saló-
monsson var á kraftasýn-
ingarferð fyrir nokkrum
árum og átti þá meðal ann-
ars leið um Þingeyjarsýslu.
Þar vildi honum til sú ó-
heppni að aka bíl sínum
útaf veginum og festa hann.
Gunnar fór heim á nær-
liggjandi bæ, heilsaði bónda
og kynnti sig. Bað hann
svo aðstoðar við að ná
bílnum upp. Bóndi tók því
vel, lét sækja hesta, lagði
á þá aktygi, spennti fyrir
eyki og þeim tókst að ná
bilnum upp.
Gunnar þakkaði vel fyrir
sig og bjóst til að kveðja.
Þá segir bóndi:
„Vel að merkja — Gunn-
ar Salómonsson — Er það
ekki maðurinn, sem ferðast
um og iyftir bílunum?“
Martröð.
Maður nokkur sagði
kunningja sínum frá því
að hann hefði upplifað ægi-
lega martröð um nóttina.
„Ég- var staddur á eyði-
skeri fjarri öllum siglingar-
leiðum og með mér á sker-
inú voru Marilyn Monroe,
Birgitte Bardot og Jayne
Mansfield."
Kunningjar hans urðu
hissa og spurðu hversvegna
þetta ghefði verið martröð.
„Jú, sjáið til,“ sagði mað-
urinn, „ég var Ava Gard-
ner.“
Vogahraðf erðin.
Maður nokkur kom á
harðahlaupum, móður og
másandi, niður á Lækjar-
torg og stökk upp í Voga-
hraðferðina, sem var að
síga af stað.
,,,Er þetta hraðferðin?"
spurði maðurinn og bisaði
við að draga upp veskið
sitt.
„Nei, þetta er Mercedes-
Benz,“ svaraði drenghnokki
sem stóð framarlega í vagn-
inum.
Maðurinn flýtti sér út hið
bráðasta.
Utgefandi VIKAN H.F., Reykjavík. — Ritstjóri og ábyrgðarma )ur: Jökull Jakobsson, Tjarnargötu 4, sími 15004, pósthólf 149.