Vikan - 04.09.1958, Side 7

Það mundi bara
flauta,
Viðtal við Br. Schram.
Bryndís
— fer til náms í Frakklandi —
Eru þetta nú ekki nokkuð
miklar kröfur?
Það getur verið. En þetta
gctur ekki gengið svona.
Og Bryndís bætir við bros-
andi:
Ég var orðin svo mikill
verkalýðssinni, þegar ég kom
úr síldinni, að það voru bara
allir hræddir við mig.
Og skemmtanalífið ?
Ég fór tvisvar á bíó og svo
svindlaði ég mig einu sinni inn
á ball, en það var lítið gaman.
Það var ekki þetta ekta — það
er ekkert gaman nema í land-
legum. Annars eru böll alls
staðar eins.
Eitt fannst mér leiðinlegt.
Hvað sumar stúlkurnar drekka
mikið. En það er náttúrlega
ekki gaman að bíða svona að-
gerðarlaus. Það var hræðilegt
að sjá þær slangra um útúr-
drukknar með flöskuna í buxna-
strengnum eins og sumar þeirra
gerðu.
Og hvað er nú framundan hjá
þér?
Það er nú allt óráðið. Ég
fer til Frakklands og verð þar
við einhvern háskóla, líklega
Framh. á bls. IJf
Mér fannsf peningalykfin góö
segir V. Demetz.
Demetz er varla
búinn að bjóða mér
sæti, þegar hann er
farinn að tala af á-
huga um síldina.
Hann hefur komið
sér upp skeggi á
síldinni og gæti ver-.
ið íslenzkur sjómað-
ur fremur en ítalsk-
ur óperusöngvari.
En þegar hann fer
að tala má finna öra
ítalska skapgerðina
á bakvið rólegt yfir-
bragð. Hann talar ís-
lensku og þegar hann
vantar orð, leikur
hann bg það segir
langtum meira en þó hann
hefði fundið rétta orðið.
Það var nóg síld í sjónum í
sumar— það var bara veðrið
— alltaf bræla. Bölvuð bræla.
V. Demetz — tunnuaría
Hvernig datt þér í hug að
fara á síld?
Ég var alltaf að hugsa um
það frá því fyrst ég kom til
Framhald á bls. 13.
ÞEGAR Vikan bankar upp hjá
Bryndísi Schram er hún
að fara á laxveiðar með föður
sínum og hefur nauman tíma.
Samt tekur hún málaleitun
okkar um stutt viðtal.
Þú mátt bara ekki tala um
fegurðardrottningu eða neitt
svoleiðis.
Orðin leið á því?
Já fyrir löngu. Það er ekk-
ert út í það varið.
Jæja, þá segjum við síldar-
stúlka, eða varstu ekki í síld
í sumar?
Jú, en það var bara svo stutt.
Mig hafði lengi langað til að
fara á síld. Ég vil prufa allt.
Ég hafði aldrei séð þetta áður.
Ég fór beint úr bílnum að
vinna þegar ég kom norður.
Það varð að snúa öllu við fyrir
mig því ég er örvhent. Sú síld
var í tvo daga og svo kom langt
hlé. Það var hræðilega leiðin-
legt. Vont veður og aldrei sól-
skin. Við bara sátum inni og
prjónuðum. Ekkert að gera
annað en að bíða, dagarnir
runnu saman í eitt. Okkur var
bara einu sinni boðið í kaffi
um borð í bát.
En hvernig líkaði þér vinn-
an?
Það var alveg dásamlegt.
Mikil stemning að vinna þarna
við þetta — og músíkin frá
bátunum.
En var þetta ekki þreytandi?
Jú, ég var dálítið þreytt eft-
ir heilan dag.
Þú færir þó kannski í síld
af tur ?
Það getur vel komið til mála,
ef maður fengi að salta stans-
laust. Annars ekki. Það er
raunar varla gerandi að salta
fyrir stúlku, sem saltar minna
en þrjár tunnur á tímann og
það verður að vera stöðug
vinna. Það er svo hræðilegt
fyrir stúlkurnar að hanga svona
og bíða.
Rokkið er æðra form listar
ROKKIÐ ER EKKI lengur nýj-
asta hávaðaaðferðin í dægurlaga-
heiminum. í ensku blaði var ný-
lega getið annarrar aðferðar,
Kwela er hún kölluð, og blaðinu,
sem annars er músíkblað og kall-
ar ekki allt ömmu sína i dægur-
lögunum.farast m. a. svo orð um
Kwela:
— Þér, sem fordæmduð rokkið,
eigið eftir að iðrast þess, því að í
samanburði við Kwela er rokkið
eitt af æðiá formum listar. Það
er plata með nafninu „Tom
Hark,“ leikin af Elíasi nokkrum
og Zig-Zag flautum hans, sem
hefur hrundið af stað hinni nýju
„hreyfingu" meðal hálfsokka-
stúlkna og skellinöðrupilta.
Venjulegu fólki gengur erfiðlega
að sætta sig við þetta nýja form,
en því miður á það sennilega
eftir að heyra fjöldann allan af
Chiyoko (Pat) Suzuki
plötum í þessum stíl. Hér er sönn
saga, sem skeði í sambandi við
upptöku ,,Hark“ plötunnar:
Reynsluplata var skilin eftir á
skrifborði tónlistarráðunauts
plötufyrirtækisins. Hann lék
plötuna, og kallaði síðan til sín
hitt starfsfólkið til þess að gefa
því færi á að heyra ósköpin. Það
lá við að allt starfsfólkið með tölu
fengi taugaáfall af hlátri. Það
kom sér saman um, að það skyldi
ekki láta gabba sig — svo vildi
nefnilega til, að þetta skeði þann
1. apríl, og menn voru þess full-
vissir, að hér væri aprílgabb á
ferðinni. Því miður kom í ljós, að
hér var ekki um neitt gabb eða
grín að ræða heldur fúlustu
alvöru og þá jafnframt sorglega
staðreynd.
Það leið ekki langur tími þar
til Islendingar tileinkuðu sér
rokkið, eftir að það kom á mark-
aðinn. Sennilega eigum við því
líka eftir að verða fyrir barðinu
á Kwela, a. m. k. ef það á eftir
að ganga eitthvað að ráði í út-
löndum.
NÝ SÖNGKONA af japönskum
ættum hefur getið sér gott orð
vestan hafs undanfarið og átt þvi
láni að fagna, að hinn mikli
frömuður dægurlagasöngsins, Bing
Crosby, hefur hrósað henni á
hvert reipi. Hún heitir Chiyoko
Suzuki og fæddist í Kaliforníu af
japönsku foreldri. Þar sem marg-
ir í nágrenninu áttu erfitt með að
bera fram fyrra nafn hennar,
Chiyoko, skipti hún um nafn og
kallar sig Pat.
Elly Vilhjálms.
Hún sýndi snemma hæfni á
listasviðinu, stundaði málaralist í
skóla og náði góðum árangri. Þó
hneigðist hugur hennar fyrst og
fremst að söng og leik, og fékk
tækifæri til að koma fram sem
söngkona 1954. Síðan hefur frami
hennar farið vaxandi, enda sögð
hafa mjög þægilega og sérstæða
rödd og skemmtilegan söngmáta.
Hér á Islandi eigum við líka
upprennandi dægurlagasöngkonu,
sem sífellt vex í áliti. Það er
Elly Vilhjálms, sem hefur sungið
með K.K. sextettinum undanfarið,
en var með Orion-kvintettinum,
þar til sú hljómsveit var leyst
upp. Það er undarlegt, að íslenzk-
ir plötuframleiðendur skuli ekki
enn hafa komið auga á Elly og
boðið henni að syngja á plötur —
en hún hefur ekki sungið á eina
einustu söluplötu, þótt margar
aðrar, og ég leyfi mér að segja
talsvert lakari söngkonúr, hafi
sungið hverja plötuna eftir aðra,
sem útvarpið angrar mann svo
með án afláts. g.
VIKAN
7