Vikan - 25.09.1958, Blaðsíða 7

nýfætt barn urðu bófunum að falli
MA GA VEIKI
RÆNINGINN
Það var snemma kvölds á fjórtánda
degi sem Sesam fleygði frá sér bókinni
sem hann var að lesa nú í þriðja skipti.
„Fjárinn hafi það, Lenni,“ sagði hann,
,,ég er alveg að gefast upp. Við erum
búnir með mest allt viskíið, og ég er
orðinn leiður á dósamat. Lifrin þolir
ekki meir af svo góðu. Ég er farinn
út.“
Þrátt fyrir mótmæli Lenna, paufað-
ist hann upp grýttan stíginn að húsa-
baki og fór meðfram trjánum að bakka
annars vatnsins sem þeir höfðu leigt
með húsinu en þó aldrei augum litið.
Þar stöldruðu þeir við án þess að mæla
orð af vörum.
Það var skömmu fyrir sólsetur og
vatnið var hjúpað töfrandi bjarma.
Örlögin mörkuðu næsta þrepið á leið
þeirra niður á við. Fluga settist mjúk-
lega á vatnið innanvið tuttugu metra
frá þeim. Það var allt og sumt, en það
var líka nóg.
Svartur á bakinu og rauður um kvið-
inn rann silungurinn frá botninum og
tók fluguna og stökk. Andartak var
hann á lofti og það small í þegar tvö
pund hans höfnuðu aftur í vatninu.
Þessi sjón snart við einhverju upp-
runalegu í Lundúnabúunum tveim. Með
heppni byrjandans fengu þeir undireins
tvo silunga og höfðu þá til matar dag-
inn eftir. Upp frá því hélt ekkert aftur
af þeim. Báðir höfðu þeir lært að nota
fingurna á glæpaferli sínum og sú æf-
ing varð þeim síður en svo til baga í
viðureigninni’ við línur og flugur.
I byrjun ágústmánaðar gat enginn
lengur þekkt þá fyrir sömu mennina og
komið höfðu þangað í fyrstu. Þeir voru
gjörbreyttir menn, h«rtir, fráneygir og
gátu gengið fimmtíu mílur án þess að
sýna þreytumerki. En þeir voru alltaf
meðal beztu viðskiptavina áfengisverzl-
unarinnar á staðnum og viskíið hafði
ekki góð áhrif á magasár Sesams.
. En þeir höfðu samt ekki misst sjón-
ar af höfuðmarkinu. Þeir höfðu ákveð-
ið með sér að tími væri kominn fyrir
Lenna að fara til Amsterdam. Flugfar
var pantað fyrir hann 15. ágúst.
Kvöldið fyrir brottför Lenna fór
Sesam einn út að fiska. Hann fór í
það stærra af vötnunum tveim, sem
þeir höfðu á leigu og á leið hans þang-
að var laxá, sem var í eigu Penny-
wracks generáls. Áin var einkaeign og
Sesam og Lenni höfðu alveg látið hana
vera. En nú sá Sesam lax stökkva.
Hann mundi eftir viðureignum við
þriggja punda silunga og gat ekki með
neinu móti haldið aftur af sér.
Hann leit snögglega kringum sig til
að ganga úr skugga um að enginn sæi
til haris og læddist hljóðlega að hyln-
um. Um það bil fjörutíu mínútum síð-
ar „landaði" hann laxinum . . .
En þó þetta svæði sé ef til vill af-
skekkt er ekki margt, sem fram fer
óséð. Klukkan níu þetta sama kvöld
gaf yfirveiðivörðurinn generálnum
skírslu. „Ég held, herra,“ sagði hann
að lokum, „að það hafi verið annar
gestanna í kofanum. Það var of langt
til þess að ég gæti náð honum en það
mundi ekki saka að heimsækja þá í
fyrramálið."
,,Humm“, sagði generállinn. „Segðu
Agnusi, að ég vilji hafa bílinn tilbúinn
klukkan kortér yfir níu í fyramálið.
Ég ætla að fara sjálfur og tala við þá.
Það er líka kominn tími til fyrir mig að
kynnast þeim. Heldurðu að hann hafi
notað ljósa flugu, e? Skrýtið . . .“
Daginn eftir var fimmtándi ágúst.
Klukkan níu pakkaði Lenni niður í tösk-
una sína. Og tólf mílum í burtu pakkaði
frú McRae líka niður í töskuna sína —
hún var viss um að tíminn hennar væri
kominn. Hún beið eftir leigubílnum, sem
átti að flytja haim á spítalann.
Klukkan tíu mínútur yfir níu hellti
Lenni viskílögg í tvö glös þó ekki væri
framorðnara og rétti Sesam anna-ð.
Hann sagði: „Taktu út, Sesam. Það er
gott fyrir magasárið þitt.“
Klukkaai kortér yfir níu yfirgaf hann
kofann og gekk eina míl» niður á veg-
inn í veg fyrir þennan eina áætlunar-
bíl, sem fara átti þann dag til borgar-
innar.
Klukkan kortér yfir níu steig gener-
álUnn ásamt yfirveiðiverðinum upp í
bílinn sinn og þeir óku í áttina til kof-
ans.
Klukkan kortér yfir níu óku frú
McRae og eiginmaður hennar heimanað
frá sér á leið til spítalans.
Og klukkan kortér yfir níu reyndist
alkohólblandan kringum magasár
Sesams loks of sterk fyrir skemmdan
vefinn. Sesam greip báðum höndum
fyrir bringspalirnar og hneig í gólfið
með lágri stunu.
Þegar Pennywrack generáll kom og
bankaði var ekki ansað. En dyrnar voru
ólæstar og hann fór inn . . .
Lögreglubíllinn kom skömmu á eftir
sjúkrabílnum. Meðan Sesam, hálfmeð-
vitundarlaus var á leið til spítalans fóru
tveir lögregluþjónar í kofann til að
reyna að komast eftir því hver sjúkl-
ingurinn væri. Þeir fundu leifarnar af
laxi generálsins og þeir fundu líka ann-
að, sem vakti enn fremur áhuga þeirra.
Þegar lögreglan yfirgaf kofann var
verið að bera Sesam inn um dyr spítal-
ans og Lenni var í lestinni á leiðinni
frá Inverness.
Tæki spítalans voru sett í gang á
augabragði. Eftir sjö mínútur var vel
mældur morfínskammtur farinn að
berast um æðar Sesams og áður en langt
um leið voru kvalir hans stilltar og
hann sofnaður. Á fæðingardeildinni
fékk frú McRae, sem var að byrja að
fá fyrir alvöru fæðingarhríðarnar
annars konar innsprautingu. Lenni var
aftur á móti vakandi og var að taka
saman pjönkur sínar og búa sig undir
komuna til Indverness.
Um þetta leyti var undirbúningnum
lokið og mátti flytja Sesam inn í
skurðstofuna, klukkan var að verða eitt.
Frú McRae, sem nú fékk harðari og
harðari hríðir var flutt inn á fæðingar-
herbergið meðan eiginmaður hennar ók
Sesam frá herbergi númer sjö yfir í
skurðarherbergið... og strætisvagn
flutti Lenna frá Inverness til nærliggj-
andi flugvallar.
Lögreglumaður beið eftir Sesam í
einni af stofum spítalans. Þar átti
Sesam að vera fyrst um sinn þangað til
hann yrði fluttur á almenningsstofuna.
Á þessari stundu var skurðlæknirinn,
Mac Naugton, að draga gulan hring um
þann stað á Sesam, sem skera átti. Þar
í kring voru lögð græn klæði og Mac
Naugton tók við hnífnum af hjúkrun-
arkonunni. Hann leit á svæfingamann-
inn og sagði hranalega: „Tilbúið til
slátrunar ?“
„Allt í lagi.“ svaraði starfsbróðir
hans og brosti.
Hægt og mjúklega skar hnífurinn
holdið og MacNaugton vissi ekki af
öðru en uppskurðinum næstu tuttugu
mínútur.
Hann tók ekki eHlr því að hjúkrun-
arkonurnar voru að hvíslast á né held-
ur svipnum á annari þeirra, þegar hún
svaraði: „Segðn honum það strax — ó,
segðu honum að fara til hennar. Við
getum klárað þetta á* hans og svo skul-
um við hittast aftur í matnum.“
Þannig fékk Leonard McRae fréttirn-
ar af því að honum væri fæddur sonur
og hann hraðaði sér til konu sinnar.
Skömmu síðar var Sesam futtur til
sjúkrastofunnar eftir skurðinn. Lög-
regluþjónninn, sem beið þar var beðinn
að hjálpa til.
Gangastúlkan, sem ekki vissi að
McRae væri fæddur sonur sagði: „Hvar
er Lenni ?“
Auðvitað átti hún við' Leonard Mc
Rae e» orðin náðu til sljórrar vitundar
Sesams. Hann var aðeins hálfvaknaður
eftir svæfinguna. „Á leiðinni til Amest-
erdam,“ muldraði hann.
Lögregluþjónninn spurði hvar hann
kæmist í síma undir eins.
VIKAN
4