Vikan - 09.10.1958, Síða 14

Færiö mér konuna!
Frh. af bls. 6.
Þegar þeir voru búnir að fylla
báða pokana, hljóp Ferdinand niður
veginn og Páll ætlaði að hlaupa á
eftir honum. Hann var rétt búinn
að áetjá fótinn yfir hliðarborðið, þeg-
ar sex Garde Mobile menn birtust
skyndilega á sjónarsviðinu og bíl-
Stjórinn kom hrópandi frá veitinga-
húsinu. Pétur varð of seinn að gefa
viðvörunarmerkið. Vichyhermennirn-
ir- réðust • á Pál og Ferdinand. Pétur
og Max komu vinum sínum til hjálp-
ar.
Unglingarnir fjórir voru fljótlega
yfirbugaðir, þó þeir veittu harða
mótspyrnu.
..Fangarnir voru reknir upp í bílinn
,Og hermennirnir sex fóru á eftir.
Hermennirnir voru ánægðir með
handtökuna. I fjóra mánuði höfðu
Páll Brelin og félagar hans hætt
þá og angrað. Hingað til höfðu þeir
verið varfæmir; en í þetta sinn höfðu
þeir farið óvarlega og Vichymaður
hafði séð þá á leiðinni í fylsnið.
Lefevre, ' yfirmaður Garde Mobile,
mundi verða harðánægður.
I tvo tíma hafði Antoinette gengið
fram og aftur fyrir framan skólann
í Annecy, höfuðborg Haute Savoie.
Skólanum hafði verið breytt í fang-
elsi og hún hafði komist að því að
Páll og vinir hans væru geymdir
þar á meðan beðið var eftir að flytja
þá I þýzku fangabúðirnar.
Þetta var eina von hennar til að
sjá bróður sinn. Hún hafði farið í
angist til Annecy án þess að hugsa
nokkuð um hvað það væri, sem hún
gæti gert til hjálpar.
Loks sá hún dálítinn hóp koma frá
Hotel du Lac, höfuðstöðvum Vichy-
manna. Hún kom auga á Pál og fé-
lága hans milli varðmannanna, sem
voru með riffla og byssustingi í
þeim1.
• Þegar þeir nálguðust, þaut hún út
á veginn í angistarfullri tilraun til
-að ná til bróður síns.
1 „Ékki, ekki,“ hrópaði hún. „Ekki
fara með hann! Hann er bróðir minn
— hann er svo ungur! Takið mig
heldur í hans stað!“
Páll þaut í átt til hennar en verð-
irnir stöðvuðu hann með byssustyngj-
únum.
• „Farðu burt, Toni!" kallaði Páll.
„Farðu heim aftur — það er ekkert
hægt að gera .... “
Antoinette reyndi að komast til
bróður síns en einn hermannanna
•ýtti henni hranalega til hliðar og
hún féll. Verðimir hlóu ruddalega
um Ieið og þeir fóru með fangana
inn um skólahliðið.
Antoinette reis á fætur og gekk
■ hægt að bekk við götuna. Vonleysið
kom yfir hana; sú tilhugsun kvaldi
hana, að hún mundi ekki sjá Pál
framar.
En vonleysið hvarf smám saman
fyrir skynsamri ró. Páli var ekkert
lið í tárum hennar. Hún ætti að tala
, við Gérard — hann varð að hjálpa.
—o—-
Lítill lampi varpaði daufri birtu”
: úm timburkofann. Fjórir menn sátu
umhverfis borð og það var dimmt
yfir svip þeirra þar sem þeir beygðu
sig yfir kortið. Þetta voru menn úr
neðanjarðarhreyfingunni og foringi
þeirra talaði í hálfum hljóðum.
Hann var hár og myndarlegur,
fyrrverandi hermaður, með djúp-
stæð brún augu og sólbrunninn í
andliti. Nafn hans var Gérard Ba-
daeaú.
,;Ég er búinn að komast að því,
að það. á að fara með drengina fjóra
gegnuri) gamla borgarhlutann í An-
necy til brautarstöðvarinnar seint
anriað kvöld. Líklega verða ekki
fleiri fangar með þeim — varðmenn-
irnir verða þá ekki nema þrir eða
fjórir.
Eins og þið vitið er gamli borg-
arhlutinn í Annecy tilvalinn. Þröngir
undirgangarnir eru góðir felustaðir
og þar eru mörg mannlaus hús.
Byssur koma samt ekki til greina.
Þetta verður að vera þögul árás.
Brúin yfir síkið hérna væri tilvalinn
staður." Hann benti á kortið.
„Þegar við erum búnir að frelsa
þessa fjóra, verða þeir látnir hafa
fölsk vegabréf og sendir til annars
landshluta eins og vant er. Er allt
I lagi?“
Mennirnir kinkuðu kolli.
„Ágætt, þið vitið hvar við hitt-
umst. Sjáumst á morgun þá.“
—o—
„Við höfum heppnina með okkur,"
hvíslaði Henri Dupond, „það eru
bara tveir varðmenn."
Henri og Gérard námu staðar í
skugganum í undirgangi gegnt
mjórri síkisbrúnni. Hinir tveir menn-
irnir lágu í skjóli hinu megin við
síkið.
Það var á mörkum kvölds og næt-
ur, þegar fangarnir fjórir ásamt
varðmönnum þeirra nálguðust síkið.
Gérard endurtók í flýti: „Bíðið
þangað til Roger og Bob gera árás-
ina aftan frá. Þá komum við. Meðan
við höldum vörðunum komið þið
drengjunum undan." — Tveir menn
hurfu inn í skuggann á bak við þá.
Annar fleygði sér á aftari varðmann-
inn. Það heyrðist stuna og hermað-
urinn hneig í götuna með hnif milli
herðablaðanna.
Gérard og Henri yfirgáfu fylsni
sitt og hlupu i átt til brúarinnar.
„Henri!" Kallaki Gérard. En Géard
kom Roger til hjálpar. Um leið og
Henri snéri við og hljóp yfir brúna,
blandaði Géard sér i bardagann. Það
heyrðist skot og þegar Henri leit við,
sá hann Bob falla yfir handriðið útí
vatnið. Fangarnir fjórir hlupu yfir
brúna á .eftir Henri, sem var að
stympast við vörðinn.
En fleiri hermenn komu hlaup-
andi út á brúna frá báðum hliðum.
Henri og hinir drengirnir hlupu beint
í flasið á þeim.
Nú var ekki nema ein undankomu-
leið. Gérard og félagar hans rifu
sig lausa og fleygðu sér út í síkið.
Kúlnaregnið þyrlaði upp vatninu um-
hverfis þá.
Ungfrú Anna. Frh. af bls. 2.
„Ég held, herra Thompson að mig
langi meir til að eiga Susie."
Herra Thompson varð undrandi.
Anna hló. „Kelly á tvær Susie,
pabbi," sagði hún. „Hann vill þær
báðar.“
Enn var herra Thompson undrandi.
En rödd hans var ákveðin.
„Nú, hvað er að því, tvær Susie
og hafnarstjóri líka? Hvað er í veg-
inum ?“
Það skein i tennur Kellys. „Ekk-
ert, held ég, herra Thompson," sagði
hann.
Anna sagði: „Lofðu mér nú að
stýra svolítið og syngdu, viltu það?“
„Já.“
Hann tók gítarinn úr hulstrinu
og söng betur en nokkru sinni fyrr.
974. krossgáta VIKUNNAR
Lárétt skýring:
1 hjálparsögn — 5 riddaramerki — 8 trylling — 12 hundsnafn — 14 sví-
virðing — 15 á húsi — 16 títt — 18 ættfaðir — 20 biblíunafn — 21 umbúðir
— 22 geimför — 25 mynt, sk. st. — 26 verkfærið — 28 guðsmann —■ 31
eldsneyti — 32 biblíunafn —• 34 stjórn — 36 hvílustaður — 37 merki — 39
loftkyrrð — 40 gimsteinn — 41 lengdareining, þf. — 42 ungviði — 44 óþrifin
— 46 högg — 48 þrír eins — 50 tímamark —• 51 á húfu —- 52 líta — 54
fleyta — 56 leit — 57 bæjarnafn — 60 einkennisstafir — 62 borða — 64
málmur — 65 greinir — 66 gangskiptir — 67 andvarp — 69 leikföng — 71
eins — 72 á sokknum — 73 draug.
Lóörétt skýring:
1 skipsenda — 2 málmur -— 3 dönsk eyja — 4 ending — 6 bundiim kóng-
ur 7 samfélagsstofnun — 8 byrði — 9 á litinn — 10 dám — 11 gerir leiðan
— 13 gefur frá sér búkhljóð — 14 safna saman — 17 eldlegt forskeyti —
19 gróða — 22 nemandi — 23 rafljós —- 24 í föstum skorðum — 27 bókstaf-
ur — 29 höfuðborg — 30 listamaður — 32 málmur — 33 vanin — 35
hundsnafn — 37 mannsnafn, þf. — 38 stórfljót — 43 forseti stórveldis —
45 eyðir — 47 hljóð — 49 sníkjudýr — 51 innhverfur —- 52 ganga til hvílu
— 53 forfaðir — 54 stórfljót — 55 súrmeti — 56 sæti — 58 smávinur — 59
ástand efnis — 61 hljóða — 63 vesæl —■ 66 bjart forskeyti — 68 frumefnis-
tákn — 70 hljóð.
Lausn á krossgátu nr. 973.
Lárétt: 1 samveldislöndin — 13 selur — 14 tófur — 15 tík — 16 tug —
18 bunki — 20 mugga — 23 skyr — 25 Andes —• 27 alda — 29 kol — 30
dár —: 31 peð — 32 atti — 34 guðir — 36 masi — 37 annes — 39 nykur -—
41 gól — 42 móð — 44 svalt — 46 suður — 49 ekki — 51 aumur — 53 runa
— 55 rýr — 56 góm — 57 gír — 58 klár — 60 dulin -— 62 blak — 63 rokur
— 65 rella — 67 tin — 68 góa — 70 gisin — 72. alinn — 75 fagnaðarfundinn.
Lóðrétt: lsú--2N& — 3 vetur — 4 Elín — 5 lukka — 6 dr. — 7 st —
8 lótus — 9 öfug — 10 nugga — 11 dr. — 12 N. D. — 17 æskan — 18 bylta
— 19 Indus — 20 merin — 21 Alpar —- 22 faðir — 24 kot — 26 dáð — 28
des — 33 Ingvi — 34 gella — 35 rymur — 36 Muður — 38 nóa — 40 kóð —
43 merki — 44 skrár — 45 tugur — 46 sumir — 47 rugla — 48 marka —
50 kýl — 52 mól — 54 nía — 5 9rotin — 60 dunið — 61 neglu — 62 bland
— 64 kisa — 66 lóin — 69 ef —- 70 gg — 71 na — 72 af — 73 ni — 74 in.
Hjónabandshamingja.
Frh. af bls. 8.
hvað hann væri hugsunar-
laus og vondur við sig.
Ég spurði manninn, hvort
hann væri enn hrifinn af
konunni sinni. Hann hugsaði
sig lengi um áður en hann
svaraði. Hann sagði að sér
þætti vitaskuld vænt um
hana, þau hefðu þekkzt
lengi, átt tvö börn saman
og auðvitað væri margt gott
í henni og hún gæti verið
lagleg og skemmtileg ef hún
nennti því. Áður hafði ég
spurt konuna sömu spum-
ingar og svar hennar hafði
verið á sömu leið, að henni
þætti vænt um hann og þótt
hún væri ekki beint hrifin
at honum, gæti hún áreiðan-
legá orðið það, ef hann yrði
skapbetri og hugsunarsam-
ari.
Ég kallaði á konuna inn
og við þrjú töluðum lengi
saman. Við nánari áthugun
játuðu þau að bæði ættu
Sök á og að síðustu sam-
þykktu þau að gera tilraun
til að bæta sambúðina.
Konan lofaði statt og
stöðugt að taka til í íbúð-
inni og þvo upp strax á
morgnana og síðan eftir
hverja máltíð. Hún lofaði
að telja upp að tíu þégar
hún fyndi að hún ætlaði að
fara að rífast. Maðurinn lof-
aði sömuleiðis að gæta sín,
ef hann ætlaði að fara að
nöldra. Hann lofaði einnig
að hjálpa henni oftar að þvo
upp.
Þau voru ekki sérstaklega
bjartsýn, þegar þau fóru frá
mér og ég óttaðist að lof-
orðin myndu gleymast um
leið og þau kæmu heim aft-
úr.
En í fyrradag hringdi
maðurinn til mín.
Allt var að komast i
himnalag aftur. Konan hélt
íbúðinni hreinni, hugsaði um
börnin og var næstum alltaf
í góðu skapi. Hann hjálp-
aði henni með uppþvott
annað hvert kvöld, tæki til
morgunkaffið þrisvar i viku
og bónaði fyrir hana gólfin
á laugardögum.
Fróðlegt væri að vita,
hvort ekki gæti verið að
svipaðar orsakir og þessar
hefðu eyðilagt (eða því sem
næst) — fleiri hjónabönd
en þetta eina.
14
VIKAN