Vikan


Vikan - 23.10.1958, Blaðsíða 2

Vikan - 23.10.1958, Blaðsíða 2
og ungar döimir, lika, HEAU STÍÆENNI Biðji& mömmu, að kaupa nokkrar flcskur af CANADA DRY, Jbegar hún fer út 1 búð næst. ... pau þurfa hressingu, að aflokinni raun. Alveg eins og stóra fólkið. CANADA /TDRY'y CAMADA' DHY Það eru ekki eingöngu þeir fullorðnu, sem drekka „CANADA DRY Börnin vilja ekki síður „GINGER ALE‘ PÓSTURINN Vinnuhælið Litla-Hrauni 20. 9. ’58. Herra ritstjóri, Við erum hér þrír félagar, einangraðir frá öllum skemmtunum og heilbrigðu lífi og til þess að eyða þeim frítíma, sem við höfum, hefur okkur dottið í hug að skrifast á við stúlkur. Okkur langar þvi til að biðja yður að birta fyrir okkur smá auglýsingu á góðum stað í blaði yðar en þar sem við erum fangar viljum við ekki að nöfn okkar séu birt, en notum í þess stað viss númer. Þrír fangar, nr. 2213, 2114, 2329, á vinnu- liælinu á Litlahrauni, Eyrarbakkahr., Árnes- sýslu, óska eftir bréfaskiftum við stúlkur á aldrinum 16—25 ára. Þær sem vilja sinna þessu, skrifi einhverjum af framantölilum númerum og munu þá fá sent nafn viðkom- andi aðila í svarbréfi. Þannig liljóöar upphafið að bréfi fanganna þriggja og hér birtum við auglýsinguna frá þeim. Við sendum þeim þremenningum kveðjur okkar og væntum þess að bón þeirra fái góðar undir- tektir. — Ritstj. Kæra Vika, Jfi'g hef aldrei skrifað neinu blaði áður en langar að leita álits lyá þér varðandi dálítið atriði. Hg er 24 ára gamall og er búinn að vera giftur í rúmt ár alveg ágætis konu og við eigum eitt barn sem okkur þykir mjög vænt um. Þegar ég var strákur hafði ég alltaf heldur litil fjárráð því pabbi minn dó áður en ég fæddist og mamma vann fyrir okkur með skúringum og öðru. Strax og ég stækkaði varð ég að fara að vinna fyrir mér og hafði lítinn tíma til að leika mér þegar ég var strákur og leiddist það oft en annað var ekki að gera. Svo þegar ég gifti mig og fékk góða stöðu sem er vel borguð hafði ég meiri peninga handa á milli en oft áður. Eitt af því sem mig langaði lengi til að eiga var flugmódel og ég keypti mér mörg svoleiðis, var oftast heima á kvöldin og setti þau saman. Ég á nú orðið all- mikið safn af flugmódelum, sem ég hef smiðað. Þetta fer svo í tauganar á konunni minni að hún segir að ég sé að gera sig vitlausa og þó hefur okkur alltaf komið vel saman. Hún segir að ég hagi mér eins og krakkakjáni og ætli aldrei að þroskast, hún skammist sín fyrir hvað ég sé barnalegur. Hún gerir oft grín að mér fyrir þetta þegar vinstúlkur hennar koma í heimsókn og ég er orðinn einskonar viðundur í þeirra aug- um. Mér leiðist þetta og langar að heyra hvaða álit þú hefur á þessu. Pétur. SVAR: Margir fullorðnir dunda við flugmódel- smíði í tómstundum sínum og hefur það aldrei verið lagt þeim til lasts. Ég held þú cettir ó- hrœddur að halda áfram iðju þinni ef þii hefur gaman af, reyndu að benda konunni þinni á það að flugmódelsmíði sé hollara tómstundagaman en fylleri og kvennafar, sem margir eiginmenn stunda i þessum bœ. Hinsvegar skaltu gœta þess að eyða ekki svo miklum tíma i áhugamál þitt að konan þín verði útundan. Hóf er bezt á hverjum hlut. Kæra Vika. Ég veit, að margir hafa leitað til þín í vandræð- um sínum og alltaf hefur þú ráðið þeim heilt. Ég er nefnilega stödd í ákaflega miklum vanda um þessar mundir. Þannig er mál með vexti, að ég er trúlofuð strák, sem er á sjónum. Þegar hann kemur í land föi'um við alltaf út að skemmta okkur, en hann drekkur sig bara alltaf fullan, svo mér finnst hálf leiðinlegt að fara út með honum. Annars er hann voða góður og fínn strákur, ef hann ekki smakkar það. Svo var það hérna um daginn að ég kynntist strák, sem er í Mennta- skólanum, ég held hann verði stúdent í vor og hann hefur alltaf verið að hringja í mig síðan og bjóða mér út, en ég hef aldrei þorað að fara, þó mér falli alveg sérstaklega vel við hann. Finnst þér nú, kæra Vika, að það sé rétt af mér að fara út með honum, þegar kærastinn er ekki í landi? Mér fyrir mitt leyti finnst að það geti ekki gert neitt til, en ég er í ógurlegum vandræðum, því ég held að ég sé að verða pínu- lítið hrifin af honum. Hvað á ég að gera? Þín Bjagga. Kœra Bjagga min. Ég lcnti nú satt að segja í dálitlum vanda, VIKAN
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.