Vikan


Vikan - 23.10.1958, Page 9

Vikan - 23.10.1958, Page 9
inn og óuppdreginn að drekka sama vatnið og hann baðaði sig úr. Hún hafði reyndar aldrei séð hann baða sig, en fröken Lína sagði að hann mundi gera það, þegar frá liði, — þegar hann færi að kunna við sig. En fröken Línu gat nú skjátlazt, það var búið að sýna sig. Þvi fugl- inn kunni ekki við sig i búrinu, — þessu yndis- lega ameríska búri, — hann fór aldrei inn í það baráttulaust, hvað þá af sjálfsdáðum, hann svaf aldrei í hreiðrinu og settist aldrei i róluna. Þó var hann búinn að vera þarna allan vetur- inn, nú komið fram á vor. Og hann var ekki farinn að syngja enn. Þetta var orðin löng barátta. Eftir að stofan hafði verið sett á annan endann fjórum sinnum við að handsama fuglinn, sá fröken Valborg fram á að þetta dygði ekki, hún yrði að finna ein- hverja handhægari aðferð en að safna liði í hvert skipti sem hún þurfti að koma þessum óstýriláta fugli í búrið. Hún fór að leita ráða hjá fröken Línu. — Þú verður að fá þér háf, sagði fröken Lína. — Háf? hrópaði 'fröken Valborg. — Já, háf, endurtók fröken Lína. Ekki hérna hvalinn eða hvað það nú er, heldur hinsegin, svona eins og veiðimenn nota. Pröken Valborg gapti. — Háf, ekki nema það þó! En svo útskýrði fröken Lína þetta nánar. Hún ráðlagði henni að fara í Veiðimanninn og biðja um háf, — stóran háf. Hún fór daginn eftir. Afgreiðslumaðurinn brosti og hún fékk háfinn. Hann var ekkert smásmíði, og það var fyrst núna sem hún var farin að kunna á hann. Fuglinn sat nú á myndinni áf Jóni forseta. Hann var hrekkjalegur í framan og vippaði sér til. Það var hreint ekki viðeigandi að hann sæti þarna, fannst fröken Valborgu. Hún smeygði hendinni bak við kommóðuna og dró fram háfinn. Henni var enn í fersku minni fyrsta skiptið, sem hún notaði hann. Þá höfðu allar myndirnar á kommóðunni sópast niður á gólf og öll glerin farin í mél. Líka tveir postulínshundar og fallega dansparið sem hún hafði fengið að gjöf. Það var kostnaðarsamt að eiga fuglinn, daginn þann. En nú orðið kunni hún tökin á háfnum. Það var sá hlutur sem fuglinn var hræddast- ur við þegar búrinu sleppti.' Hann þaut burtu af myndinni og barði vængjunum ákaft í ofsa- hræðslu. Hann skall neðan í loftið með dumbu hljóði á flóttanum út að dyrunum. Svo slengdist hann á glerið í hurðinni og dasaðist dálítið. Hann virtist aldrei læra að þetta var gler en ekki opið loftið, hvað mörg högg sem hann hlaut af því, þegar hann ætlaði að smjúga þar út í frelsið. 1 þetta sinn var áreksturinn svo harður að hann missti flugsins og féll á gólfið eins og slytti. Fröken Valborg greip til hjartans — hún hélt hann hefði rotazt. En þá fór hann að brjótast um. Það var átakanlegt að sjá hann sópa óhreint gólfiö með þessum fallegu vorskreyttu vængjum meðan hann barðist við að ná fluginu aftur. Fröken Valborg rétti út hendina til að grípa hann en þá gaf honum þrek og hann var fyrri til. 1 tveimur snöggum örvæntingarfullum vængjatökum var hann kominn upp undir loft á bakvið snoturlega útsaumað Drottinnblessi- heimilið. Þar kúrði hann sig niður á rykugum naglanum, hnipraði sig saman og smellti fælnis- lega með vængjunum. Þarna sat hann kyrr eins og naglinn væri síðasta vé litils ofsótts band- ingja, meðan fröken Valborg hvolfdi háfnum yfir allt' saman. Hún lukti litla titrandi dýrið í lófa sínum og stakk því inn í búrið. Hann skjögraði út í fjarsta hornið og starði á höndina sem lok- aði búrinu. Litla nefið opnaðist og lokaðist á víxl, eins og hann væri að biðjast miskunnar. Fröken Valborg stakk háfnum bakvið komm- óðuna og þurrkaði af sér svitann. Loksins gat hún hleypt inn hreinu lofti. Hann var erfiður þessi fugl. Þetta var heldur ekki neinn venjulegur stofufugl, ekki kanarifgl, páfagaukur eðá þess- háttar. Þetta var íslenzkur skógarþröstur. Fröken Lína hafði náð honum einhversstaðar seinnipartinn í haust og gefið henni. — Nei, það þurfti enginn að segja henni það: Þó að honum kannski leiddist einveran og hann kynni ekki við sig í búrinu, þá var það þrjózka líka. Daginn eftir var sunnudagur. Veðrið var svo dásamlegt sem vorveður getur verið. Allir voru úti við, sem gátu hreyft sig. Fröken Valborg var búin að sitja stundarkorn í sólskininu við sauma þegar hávær skríkja í fugli gall við rétt við eyrað á henni. Þessi skrikja var svo full af óstýrilátri kátínu og gázkafullri lífsgleði að loftið hlóðst undarlegu magni. Tónninn hélt áfram að glitra og sindra löngu eftir að þessi káti söngv- ari var floginn burt. Eitthvað tók viðbragð í brjósti fröken Valborgar, það var eins og jarð- arfararsálmur væri leikinn af óðri jazzhljómsveit. Það var hneykslanlegt fram úr öllum máta að verða svo léttúðugur innan. Kannski hafði henni bara orðið svona bilt við. Hún greip báðum höndum fyrir brjóstið. — Skárri er það ekkisens hávaðinn! Jesús, hvað mér brá! kallaði hún upp yfir sig. Þá kom hún auga á dálítinn brúnan fugl í ribsberjarunnan- um framundan sér. Hann horfði á hana dökkum fælnum augum og flaug fjær strax og hún leit á hann. Hann var alveg eins og fuglinn hennar. Þá mundi hún eftir veslingnum litla sem var innilokaður í dimmri, þröngri stofunni, í þessu yndislega veðri. Því ekki að láta búrið út stund- arkorn og lofa honum að anda að sér frisku lofti ? Hún fór inn að sækja búrið og andartaki síð- ar stóð það úti í grængresinu og sólin skein á gervigreinarnar og golan lék sér í gervivafn- ingsviðnum. Þó að búrið væri ekta amerískt og liti út fyrir að vera úr lifandi greinum inni í stofu, var það undarlega dautt þarna á grasflötinni innan- um ribsberjarunnana. Það varð eitthvað svo frá- munalega óeðlilegt, hégómlegt og tilgert; minnti einna helzt á gerviblóm á leiði eða rafmagns- kerti við hliðina á logandi ljósi. Og fuglinn var lúpulegur eins og hann blygð- aðist sín. Kannski var honum kalt. Kannski fengi hann lungnabólgu. Og þó var vorið allsstaðar og sólin svo heit og ylur í loftinu. Svolítil stund úti gerði vonandi engan skaða. Hún ætlaði að spyrja fröken Línu um þetta í kvöld. Svo settist hún i garðstólinn og byrjaði að sauma. Þá skeði undrið: fuglinn söng! Fyrst kom ofurlítil hikandi feimnisleg skrikja, eins og hann væri að prófa hvort hann hefði ennþá rödd. Síðan hækkaði hann sig upj/ og söng örstutta dillandi trillu eins og hinn fuglinn hafði gert. Tónninn stanzaði í loftinu andartak og merlaði og glitraði eins og girni. Svo fauk hann burtu. Fuglinn þagði og hallaði undir flatt eins og hann tryði ekki sínum eigin eyrum. Stundar- koi'n leið. Þá hóf hann að syngja þrastamelódiuna frá upphafi — með forleik og milliþætti og stefi og öllu tillieyrandi — hann lagði sina litlu sál og sinn litla líkama í þetta heita, villtá töfrandi lag. Hann veifaði stutta stélinu og teygði úr ryðrauðum hálsinum, sveiflaði sér léttilega upp í gervivafningsviðinn, hallaði höfðinu aftur og söng. Aldrei hafði heyrzt annar eins söngur i þeim garði. Ekki heldur í nágrannagörðunum. Enda þögnuðu hinir þrastaherrarnir sem voru í hreið- urbyggingum og öðrum önnum, og litu gramir í kringum sig. Hvar var þessi raddfagri keppinautur? Framhald á bSs. 52. Siemisk fafahreisisiiSB — pressuBi Aðeins hreinsaö úr Trikohl EFNALAUGIN BJÖRG Sólvallagötu 74 — Barmahlíð 6 Símar 13237 og 23337 Námsgreinar Bréfaskóla SÍS eru: Skipulag og starfshættir samvinnufé- laga — Fimdarstjórn og fundarregl- ur — Bókfærsla I — Bókfærsla II — Búreikningar — íslenzk réttritun — Islenzk bragfræði — Enska fyrir byrjendur — Enska, framhaldsflokk- ur — Danska, fyrir byrjendur -— Danska, framhaldsflokkur — Þýzka, fyrir byrjendur — Franska — Espe- rantó — Reikningur — Algebra — Eðlisfræði — Landbúnaðarvélar og verkfæri — Sálarfræði — Skák, fyr- ir byrjendur — Skák, framhalds floltkur. Hvar sem þér búið á landinu, geti'ð þér stundað nám við Bréfaskólann og þannig notið tilsagnar hinna fœr- ustu kennara. Athygli skal vakin á því, að Bréfa- skólinn starfar állt árið. Bréfaskóli SÍS VIKAN 9

x

Vikan

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.