Vikan - 23.10.1958, Side 10

líta á þjóninn, og eins og þser sén
eiginlega að panta fyrir einhvern
annan, biðja þær lágum rómi um tvo
,,áka“ og spur. Kvenmannskaupið er
lágt og sokkar hafa hækkað i verði.
1 Naustinu er líka fullt af fólki.
Þar hefur hljómsveitin þegar byrjað
aö leika, líklega í því skyni, að mat-
urinn renni betur niður við dempaða
tóna fiðlunnar. Svo kemur einn og
einn falskur tónn, og bitinn stöðvast
í hálsinum, en bara andartak, því að
fiðlarinn vaknar við vondan draum
og bætir úr þessu með angurblíðri
stroku.
Heima í herbergi situr Siggi há-
seti, sem kom um fimmleytið í dag
af Grænlandsmiðum og fer um fimm-
leytið á morgun á Grænlandsmið.
Hann hefur farið í hreina skyrtu og
brett upp ermarnar og hyggst fá
eins mikið út úr' kvöldinu og mögu-
legt er með aðstoð þriggja vodka og
þess sem til fellur.
Með tilheyrandi mjaðmaskaki a Ia Monroe
sem ein fann heima í skáp, ganga
milli barnslegra varanna, eða hag-
ræða bómullinni, sem troðið hefur
verið undir peysuna á viðeigandi og
æsandi stað, finnst strákunum. Svo
skríkja þær og ganga milli barstól-
anna með tilheyrandi mjaðmaskaki a
le. Monroe, svo að brakar í ungum
beinum, sem alls ekki eru við þessum
ósköpum búin.
Þeir, sem eru heldur eldri í „list-
inni að lifa" halda sig um þetta leyti
á „rangahalanum," „jámbrautar-
vagninum," „langa-bar“, og hvað
hann nú er kallaður, því ekki skortir
þar andagiftina til að finna á hann
viðeigandi nöfn. Ranghalagestimir
mega fara á böll, já, pabbi og mamma
hafa meira að segja gefið greinilega
í skyn, að kærkomnast væri, að þeir
kæmu yfirleitt sem allra minnst
heim til sín -— „ef þú lætur mig sjá
þig svona aftur, rek ég þig að heim-
an á stundinni..." Þama hafa menn
mælt sér mót, einn kemur þá öðrum
er kastað út, og það er bollalagt um
kvöldið og hvern eigi að slá fyrir
næstu. 1 margmenninu fer þó aldrei
svo að einhver eigi ekki pening —
hann er dreginn að borði þar sem
sitja fimm eöa sex, og örlög auranna
hans þar með ráðin, þeir fafa í að
„fínansera" kvöldið fyrir hópinn.
Á barinn á Borg hefur verið lát-
laus straumur síðustu mínúturnar.
Þar hafa þjónarnir ekki við að
blanda hanastél og fleytifull viský-
glös, og einn eða tveir, sem eru bún-
ir að svolgra þrjú viskýglös í röð,
eru komnir út í ákavítið — meira
magn, minni peningar. Tvær stúlkur
koma að bardyrunum, nema þar
staðar og líta í kring um sig, taka
slðan á sig rögg og ganga inn í karl-
mannaþvöguna. Þær þykjast fyrst
vera að leita að einhverjum, en sjá
svo að enginn veitir þeim eftirtekt
og ganga að borðinu. Án þess að
ÞETTA ER ÞEGAR klukkan á
torginu er sjö og dómkirkjuklukkan
tvær mínútur yfir. Svo slær dóm-
kirkjuklukkan níu, og þá á torginu
vantar tvær mínútur í.
Það hljóðnaði talsvert yfir sam-
kundunni á Isborgarbar, margir
farnir á bíó, bannað innan sextán, en
þó nokkrir eftir, sem ekki herjuðu
út nema tíu hjá pabba, og því ekkert
hægt að gera nema borða þriggja-
krónuís í kvöld. Út úr „ranghalanum"
tínast menn í smáhópum, kvöldið
hefur verið skipulagt og haldið skal
á dansleik. Ekki er þó enn vaknaður
almennur áhugi á að yfirgefa stað-
irn . . . það er svo ágætt að sitja hér
og lögreglumaðurinn í horninu er
ekkert að hnýsast í það þótt menn
stingi höndinni andartak inn undir
jakkann, beri þangað glas, helli i
það með slíku offorsi að þriðjungur
fer framhjá, lyfti því síðan á borðið
þar sem minnst ber á þvi og fylli
upp að börmum af kók, andvarpi þá
mærðarlega og liti loks í kring um
sig, mest á lögreglumanninn, sem
situr alsaklaus og óeinkennisbúinn
og lætur hugann reika til íbúðarinn-
ar, sem hann er að byggja og gerir
að verkum, að hann verður að taka
að sér þetta aukastarf, sem hann
bölvar í huga sér og nefnir „mann-
skemmandi."
Hljómsveitin á Borginni er mætt
til leiks og eitt par komið út á gólfið.
„Þetta er einhver stórlax utan af
landi, lögfræðingur, held ég,“ er
hvíslað þegar þéttholda maðurinn á
gólfinu staulast eitt skref með hægri
UM ÞAÐ LEYTI sem klukkan á
torginu er sjö og dómkirkjuklukkan
er tvær mínútur yfir er undirbúningur
kvöldsins að hefjast fyrir alvöru.
Hinir yngstu koma saman á Isborg-
arbar —- fæstir þeirra eru farnir að
fara á böll þótt flesta langi, en það
er þó að minnsta kosti hugsanlégt að
svindla sér inn á bíó, á mynd, sem er
bönnuð innan sextán, og með því er
talsvert fengið út úr kvöldinu. Þar
að auki dugar tuttugukallinn, sem
herjaður var út úr pabba, skammt í
skemmtanalífi stórborgarinnar eftir
bjargráðin. Eína, sem hægt er að
veita sér svo nokkru nemi, er þriggja-
krónuís — og svo kostar það auðvit-
að ekkert að horfa á skólasystusnar
í laumi, þegar þær láta varalitinn,

I
10
VTKAN