Vikan - 23.10.1958, Page 12

I
KÆTiN ¥©m sfsi NÆTUR
mennirnir bölva gestunum í sand og
ösku í huganum, en setja upp sitt
blíðasta bros.....já, sjálfsagt, næsta
lag“.
Siggi háseti og kunningjar hans
tveir eru nýkomnir. Þriðja vodka-
flaskan er fyrir löngu búin, þrjár til
viðbótar hafa verið keyptar á góðum
stað, og allar komust þær inn í dans-
húsið. . . ,,ég skal nefnilega segja
þér, Siggi, ég þekki einn dyravörð-
inn... þetta er bezti vinur minn.
Hann tekur aldrei af mér . . . þó ekki
væri. . . bróðir hennar mömmu var
bezti vinur afa hans . . . en hvernig
er þetta, engin ,,service“ hér. ..
þjónn ... já, og svo hefði hann held-
ur aldrei fundið þá, sem ég var með
.... ég hafði hana í sokknum, sjáðu
til, alveg pottþétt aðferð.“ .,,Ég var
með mína á bakinu,“ svarar Siggi og
lætur í það skína, að ekki sé það
óklárara. „En sjáið þið þennan ...
þennan feita, sem var að koma inn.
Lögfræðingur utan af landi... sá
er svartur, og alveg sótrauður af
vonzku. Hvað er að manninum?"
„Ég fer í mál. Menn njóta engra
mannréttinda hér á þessum stað.
Leita á mér, ekki nema það þó . . .
og taka svo flöskuna .. . fæ hana aft-
ur þegar ég fer. 1 mál með þetta.“
Þjónninn ryður sér braut að borð-
inu og tekur pöntunina. Meðan hann
er að sækja gosið er sögð sagan af
öðrum þjóni, sem hafði það fyrir sið,
að velja sér gesti á sín borð á laug-
ardögum eftir því hverjir honum þótti
líklegastir til að gera mikil kaup,
og skaut því svo að þeim útvöldu
berum orðum, eftir að þeir höfðu
fengið borðið, að „það yrði að vera
bissniss“, annars myndi hann án
tafar reka þá frá borðinu.
KLUKKAN ER AÐ verða hálftólf
og dómkirkjuklukkan enn á undan
þessari á torginu. Frá Borginni og
Naustinu koma leigubílar á fullri
EH---------------->
Dansgólfið er ein iðaiuli l<ös.
ferð og úr þeim stíga síðbúnir gestir,
sem hafa hugsað sér að fara á dans-
leik til að flikka upp á skemmtunina.
Þeir eru flestir komnir í „ákann“ -—•
engin yfirborðs-flottheit lengur.
Þarna kemur sú ljóshærða frá Borg-
inni i fylgd með fleira fólki.
Inni í salnum ber það helzt til tíð-
inda, að hljómsveitin fer í pásu,
tveimur er hent út, lögfræðingurinn
utan af landi er búinn að taka gleði
sína aftur og dansar rokk úti á miðju
Engin yfirborðs flottheit lengur.
Á dansleik
12
VIKAN