Vikan - 23.10.1958, Blaðsíða 13

„Ég held þú getir
haft hana, þessa
bölvaða gæs“
og verið er að leika síðasta dans í
salnum. Á miðju gólfi staulast lög-
fræðingur utan af landi eitt skref með
hægri fæti á móti hverjum tveimur
með vinstri. „Við . . . við förum . . .
Það var hann Siggi . . . taka hann.
gólfi . . . honum kemur ekki einu
sinni i hug hvað hón Sigurlína myndi
segja, ef hún sæi hann núna . . .
og svo e.r Siggi háseti kominn í sjó-
mann við einn félaga sinna og má
lengi ekki á milli sjá hvor hafi betur,
þar til kveður við brestur, borðið fer
um koll og með því fjórar gosflösk-
ur ásamt jafnmörgum tilheyrandi
glösum, hálffullum af vökva sem er
miklu ljósari á lit en sá, sem er i
flöskunum. „Hver andsk . . .”, það
er farið að þykkna í Sigga, „það varst
þó, sem settir allt um koll.“ „Svona,
svona, Siggi minn, við erum alltaf
vinir... blessaður passaðu þig,
þeir eru að koma, dyraverðirnir, þeir
eru að koma . . . ég borga eina um-
ferð af gosi á borðið." Siggi sefast
heldur við þetta, og svo eru dyra-
verðirnir líka komnir á vettvang og
standa sinn til hvorrar handar hon-
um. Stúlkurnar á næsta borði líta
varla við — þetta er daglegur við-
burður — þær eru nefnilega búnar
að fara á ball á hverju kvöldi frá
því að þær komu af síldinni. Síldar-
peningarnir eru löngu búnir, en marg-
ir strákar eru fúsir til að borga
aðgangseyrinn fyrir þær og eina
hók á borðið gegn þvi að þær haldi
á böggli í veskinu inn í danshúsið.
h'etta er ekki svo vitlaus bissniss.
„Hvað er hann Siggi að æsa sig
- • • hann er alltaf eins og vitlaus
maður . . . nei, sko þennan feita,
hann er víst lögfræðii^gur utan af
landi . . . nei, hann kemur hingað
að borðinu . . . ætlar að bjóða mér
upp. Guð, ég dansa ekki við hann.“
„Jú, blessuð dansaðu við hann og
reyndu að dobbla hann til að kaupa
á borðið."
Það kveður við brothljóð i einu
horninu, einhver hefur barið heldur
hastarlega í borð orðum sinum til á-
herzlu. „Ég held þú getir haft hana
• • • þessa bölvaða gæs . . . bless-
aður hirtu hana.“ Stympingar og
kvenmannsóp sem kafnar þegai-
höndum er tekið fyrir munn henni
. . . annað óp þegar henni er þeytt
út í horn . . . og dyraverðirnir eru
komnir á vettvang. 1 öðfu horni sit-
ur lögfræðingur utan af landi og
syngur þriraddað ásamt tveim þung-
lýndum sjómönnum „Yfir kaldan ...“
— nei, þú skalt taka hina röddina
... „Yfir kaldan . . — á meðan
dyraverðirnir hafa náð góðu taki á
slagsmálaforsprakkanum fyrir aftan
bak og hálf draga hann yfir salinn.
Stúlkan, sem meiddi sig í bakinu,
hangir á handlegg annars lögreglu-
mannsins og hrópar í sífellu: „nei,
ekki tak’ann, ekki tak’ann, hann er
með mér. . . hann er svo góðuf.“
Ekkert gengur, manninum er hent
á dyr og frakkanum hans á eftir.
„Yfir kaldan . . .“ heyrist út um
opinn gluggann, þar sem slagsmála-
forsprakkinn hugleiðir með hvaða
móti hann geti hefnt sín eftirminni-
lega.
KLUKKURNAR ERU farnar að
halla í eitt og hljómsveitin komin
úr pásu. Nú eru leikin róleg lög og
dansendurnir á gólfinu færast með
hverju lagi nær hvor öðrum. Ein
stúlkan laumast til að læða báðum
handleggjunum um háls piltsins, sem
hún dansar við, piltur skammt frá er
staðinn að því að reyna að kyssa
stúlkuna sína, en hún færist undan.
Það kveður enn við brothljóð, í þetta
sinn framan úr ganginum. Slags-
málaforsprakkinn hefur loks gert
upp við sig, hvaða aðferð væri væn-
legust til hefnda, náð sér í stóreflis
stein og hent honum af afli í rúðuna,
sem auðvitað hefur farið I mél. Með
an einn dyravai-ðanna er I símanum
til að hringja á lögregluna, kemur
stúlka hlaupandi til
annars, ber ótt á og
biður hann að koma.
„Það er hann Siggi . . .
hann er alveg óður . . .
þeir voru í . sjómanni
. . . hann er búinn að
berja lögfræðinginn í
klessu. Viltu henda hon-
um Sigga út, ekki lög-
fræðingnum, hann ætlar
með mér heim . . . lög-
fræðingurinn gerði ekk-
ert . . . bara henda
Sigga út . . . hann er
alveg. óður.“
En það er ekki hlaup-
ið að því að henda Sigga
út. „Þessi lögfræðings-
andskotl, ég held bara
að hann sé eitthvað hin-
seigin," drafar i honum.
„Þið hendið mér ekkert
út . . . komið þið bara
og reynið.” Og nú fá
dyraverðirnir sannarlega
að vinna fyrir kaupinu.
Með lögreglutökum og
harðfylgni tekst að koma
Sigga út i þann mund
sem lögreglan er að
koma á vettvang til
að taka slagsmálafor-
sprakkann, sem hefur
séð að sér og hlaupið
í burt. „Blessaðir takið
þið þennan í staðinn.“
Siggi háseti er járnaður
og troðið aftan í lög-
reglubílinn um sama leyti
bara heim . . . til þin,“ segir hann
án þess að roðna eða skenkja þvi
svo mikið sem einnar sekúndu um-
hugsun, hvernig Sigurlinu yrði inn-
anbrjósts, ef hún heyrði til hans.
„Jájá, þú ert bara ágætur náungi
. . . komum heim til mín,“ malar
stúlkan um leið og hún hugsar „mik-
ið árans vesen, að ná ekki I hann
Sigga. Hann drekkur sig alltaf útúr
Framhald á hls. 45.
Bílana ber að í röðum.
VIKAN
13