Vikan - 23.10.1958, Side 21

TÍZKAN
Tizkubreytingar eiga sér stöðugt
stað og kennir þar margra grasa,
einkum í kvenklæðnaði.
Nýrri kvenbúningur er lítið að-
skorinn, með mildum, aflíðandi línum.
Kjólar koma mikið i beinni línu
frá handarkrika niður á lendarnar,
en þar er vinsælt að falda klæðið.
Síðan er neðsti hlutinn ýmist skor-
inn að, eða kjóllinn víkkaður út.
Mikil fjölbreytni er í hliðum hinna
/msu klæða, enda virðist allt gert, til
að allskyns líkamsbygging njóti sín.
Ermar á blússum og kjólum eru af
illum lengdum. Alerma flík er nokk-
’ð algeng sjón í U. S. A. um þessar
mundir.
Pokalínan á ennþá mikil ítök, en
íenni er oft breytt, og hún kryddu?
’pannig, að pokinn fær meiri svip. 1
þessum tilgangi notar saumakonan
bekki, sem hún setur á kjólinn neð-
arlega að aftan, eða ofarlega að
framan, að rikkingin kemur þétt í
brjósthæð, en víkkar út, þegar neðar
iregur. Bekkir með breiðu slöri eru
Dft saumaðir allt í kring á kjólinn
aeðanverðan, en þetta er skrautlegt
og hylur ágætlega breið læri. Háls-
mál er útbúið á marga lund, og ekki
eins nakið sem fyrr. Þar notast
gjarnan trefilkragi, sem kemur að
hálsinum, eins og óhnýttur trefill.
Slikan kraga má hafa lausan, og er
hasn tíðast hvítur að lit. Venjulegs
skyrtukragastíls gætir mjög í blúss-
saumi og gamla, ófaldaða höfuð-
opsins, sem alltaf verður auðvelt í
umvöfum.
Hnappar eiga litið upp á pallborð-
ið á kjólum, en blússan heimtar
þá aftur á móti, og eru þeir gjarn-
an yfirdekkaðir.
Stutta tízkan ætlar eigi að gera
byltingu, þótt henni skyti upp á
úmabili. Mun þetta gleðja þær kon-
ur, sem hafa efnismikla fætur.
Lítið gerist af róttækum hlutum
i kápusaumi, enda fáu hægt að bæta
'par við. Auk þess virðist kápan ekki
úga eins miklum vinsældum að
fagna og áður. Því valda hinar ýmsu
-jerðir af úlpum og jökkum, sem nú
u-u svo mikið í tizku. I Bandaríkj-
mum er mikið um að konur klæðist
'oplinjökkum með prjónuðum kraga.
Hru þessir jakkar ýmist fóðraðir eða
'kki. Líka er algengt að hafa fóðr-
3 smellt þannig, að hægt sé að taka
>að úr, þegar tekið er að vora.
Athyglisvert er, að tízkukóngar
uæla með lægri hælum en áður, og
.elja margir það hið mesta þarfa-
úng. Vonandi fylgist íslenzka kon-
m með erlendum tízkustraumum eins
>g áður, svo karlar hafi nóg að dá.
VIKAN
21