Vikan - 23.10.1958, Síða 42

Reykjavík vaknar
Framh. af bls. 19.
veitanda sinum, Aðalsteini Ottesen, afgreiðslu-
manni. Hver morgunn skapar nýja menn! Hver
dagur fæðir nýjar hetjur!
Skotgrafamenn hitaveitunnar eru teknir til
starfa og gatan glymur af höggum þrýstibora
og vélaskellum. Mjólkurflutningabílarnir þeysa á
milli mjólkurbúðanna, og svefnbólgin andlit rölta
niður götu — í angurværum kvíða fyrir komandi
degi.
Þannig vaknar Reykjavík, — og hver getur
séð Reykjavík nema vaka sjálfur jafnvel þótt
grannkonur manns rugli saman fótaferð og hátta-
tíma. 8. B.
Saga úr kalda stríðinu.
Framhald af bls. 27.
Vélsmiðja Sigurðar Einarssonar
Mjölnisholti llf. — Sími 17963.
Smíðum:
MIÐSTÖÐVARKATLA fyrir flestar tegundir olíubrennara,
16 ára reynsla. — Viðurkennd gæði,
OLÍUBRENNARA fyrir flestar tegundir miðstöðvarkatla og
eldavéla.
Ennfremur allskonar nýsmíði og viðgerðarvinna.
— Hvað ertu að segja Jón?
— Annars fírar hún atómsprengjunni
meðan ég sef.
— Hver andskotinn.
— En þið skulið fá það borgað, sagði
Jón. Hann var kominn út á hlaðið til
Ólafs og skók hnefann framan í hann.
Það var froða í munnvikum hans. Ólafur
færði höndina aftar á hrífuskaftinu.
:— Þið skuluð fá það borgað að hafa
gert hana svona.
— Ég bið þig: vertu ekki að þessari
vitleysu.
— Sú stund kemur að þú og graðfolinn
fáið' að kenna á því.
— Mig varðar ekkert um þetta. Mig
vantar brúnbrís, skilurðu það.
— Þá dugir engum að ljúga á Útsveitar-
menn.
— Hvaða þvaður er þetta?
—' Þá verða ekki menn eins og þú og
graðfolinn látnir snúa sannleikanum.
— I guðsbænum hættu þessu.
— Ég læt skjóta ykkur eins og hunda:
heyrirðu það; eins og hunda.
Jón var orðinn mjög hávær og Ólafur
hafði hörfað sunnar á hlaðið. Jón kom á
eftir honum og sleit úr sér sundurlaus
orð og formælingar. Þegar Ólafi þótti hann
kominn nógu nærri setti hann hrífuhaus-
inn fyrir bringspalir hans. Jón gekk á
hrífuna og Ólafur sá tindana brotna hvern
á fætur öðrum og falla á hlaðið á milli
þeirra. Þeir streðuðu þannig suður fyrir
bæinn.
Fólkið á bæjunum í kring var komið
langt áleiðis með að rifja hey sín í ann-
að sinn þennan síðkomna þurrkdag. Það
hætti í miðjum flekkjum, studdist við
hrífur sínar og horfði á mennina sunn-
an við Undirvallahúsið stíga fast til jarð-
ar í stuttum skrefum, eins og þeir væru í
myrkri og Ólaf spenna hrífuna við Jóni
og Jón stanza þegar kom í flekkinn og
Ólaf halda áfram að skrefa aftur ,á bak,
með báðar hendur á hrífuskaftinu, sem
hann hafði í mjaðmarhæð og hélt ská-
höllu upp á við, álútan og varfærinn.
Þegar Ólafur taldi sér óhætt, sneri hann
við og gekk hratt í flötu og regnlúðu heyi
Undirvallabóndans. Meðan hann öslaði
heyið fann hann reiðina seitla hægt og
bítandi inn í hug sinn, unz hún hafði al-
tekið hann. Og hann fór að bölva og
hlaupa við fót. Fólkið heyrði Jón hrópa
á eftir Ólafi og það byrjaði ekki að snúa
flekkjum sínum fyrr en hann var þagnað-
ur og genginn í hvarf við bæjarhúsið.
Það var búið að rif ja góða stund þegar
Ólafur náði tali af hreppstjóranum.
Kaupmenn! Kaupf élög!
Fyrirliggjandi allar stærðir af vinnubuxum í bláum og svörtum iit.
Fatagerðin BURKIMI h.f.
Söluumboð:
mmm
42
VIKAN