Vikan - 23.10.1958, Page 52

FVRIR
II
T
A
M
Framhaid af
foSs. 9.
Fatahreinsun
Vigfúsar og Arna
Hólabraut. — Akureyri
Hreinsum og pressum
allan fatnað
með nýjum
og fullkomnum vélum
Fljótt og vel af hendi leyst.
íteynið viðskiptin.
SIMI 1427
PÉTUR & VALDIMAR H.F.
Skipagötu 16 B. Símar 1917, 2017. Akureyri.
Vöruflutningar milli Akureyrar
og Keykjavíkur.
\
Umboð á Norðurlandi:
Hanomag dráttarvélar, jarðýtur
og bílar.
Shell-benzín og olíusala.
! ■ Afgreiðsla í Reykjavík:
SEI\IDBBÍLASTÖÐII\I H.F.
Borgartöni 21. — Símar 24113 og 16113.
___________________________________
Og þrastaungfrúin sem nú var í sínum fyrstu
giftingarþönkum og eiginlega hálftrúlofuð efni-
legum herra þar í garðinum, hlustaði alveg agn-
dofa. Hún hlustaði og starði og hlustaði og
starði aftur. Gat verið að þessi dásamlega söng-
list kæmi úr þessu hlálega hrófatildri sem hafði
verið stillt upp þarna á flötinni? Hún sneri vang-
anum að því og siðan hnakkanum til að sjá
betui'. Jú, það var ekki um að villast, þessi dá-
samlegi söngvari var þarna innaní.
Nú hóf hann nýja aríu og ungfrúin færði sig
nær. Hann hækkaði og lækkaði röddina á fjaðr-
andi laglínunni án þess að skríkja hið minnsta.
Það var unaður að heyra. Þegar hann hóf sig
upp á háa c-ið stóðst hún ekki mátið lengur.
Hún færði sig svo nálægt honum sem hún þorði.
Greinin, sem hún settist á vaggaðist bliðlega
í golunni og ■ snerti næstum fangelsi söngvar-
ans.
Og þegar ariunni lauk gaf ungfrúin frá sér
ofuriitla skríkju, að vísu kurteislega, en svo
fulla af hrifningu og ást að hjarta litla brúna
fangans tók viðbragð og dökku augun hans
glömpuðu eins og tinna. Sælir englar paradísar
hafa aldrei þekkt þann fögnuð sem nú fyllti huga
þessa jarðneska bróður þeirra.
Það var ástargleðin. «
Búrið hvarf fuglinum og hann var frjáls.
Frjáls í endalausri blárri viðátiu vorsins. Fyrir
neðan hann var angandi moldin þakin grænu
grasi og glóandi blómum, og rólan hans var
trjágrein með lifandi laufi og ljúffengu brumi
og hann vaggaði sér í takt við lagið sem hann
söng. Þarna var engin smásmuguleg postulíns-
skál með volgu stöðnu sulli. Þarna voru tærar,
kaldar lindir sem streymdu fram með dreym-
andi niði og lygn djúp vötn sem horfðu upp í blá-
an himininn í eilífri ró.
Hann átti heima í fallegustu björkinni í kjarr-
skóginum, þar var hreiðrið hans og konan hans
passaði þar ungana þeirra. Það var yndisleg-
asta þrastafrú sem nokkur hafði augum litið og
hann var að syngja fyrir hana. Heimurinn var svo
hár og víður og dagurinn bjartur og sólin heit
og góð. Og bráðum kæmi nóttin hin dásamlega
hvíld og vernd allra fugla. Sú nótt var ekki ó-
hugnanleg svört dula sem kastað var af duttl-
ungafullri hönd yfir rimlaveggi fangelsisins,
heldur blá djúp og kyrr full af friði og öryggi
með róleg stjörnuaugu sín og svalan andardrátt.
Hún var ekki rykug og kæfandi tuska, sem
blindaði og lokaði inni heldur léttur móðurvæng-
ur sem breiddist fullur ástar og verndar yfir
litla þreytta þrastafjölskyldu í litla fábrotna
rúminu þeirra.
Heimsfrægur hetjutenór á glæstu leiksviði hefur
aldrei töfrað áheyrendur sína eins algerlega eins
og þessi fiðraði dökkeygi snillingur töfraði
þrastaungfrúna fögru gegnum rimla fangelsis
sins þarna á grasflötinni þennan sólheiða sunnu-
dag. Það væri of lítið sagt að hann hefði sungið
sig inn í hjarta hennar eins og blöðin segja,
— nei, hann hafði algerlega eignast hana með
ham og fiðri. Ást hennar og hrifning varð ótt-
anum við ,,hrófatildrið“ yfirsterkari. Hún yfir-
gaf öryggi greinarinnar og skauzt að búrinu og
þá gat hún kysst hann gegnum rimlana, ekki
aðeins til að þakka honum fyrir sönginn, held-
ur fyrir að hann var til,. að þau voru bæði til og
það var vor. Hann söng nú hvert lagið eftir
annað, fyrst klassisk lög um klassisk efni, feg-
urð heimsins, sætleik ástarinnar kyrrð heimilis-
lífsins, þarnæst dans og dægurlög um stundar-
gleði, kátar fiskiflugur og feita ánamaðka ilm-
andi fræ og dýsætt hunang. Alls þessa ætlaði
hann að afla og gefa henni, ef hún vildi verða
hans. Og hún vildi svo sannarlega verða hans.
Hún var gersamlega búin að gleyma hinum efni-
lega þrastaherra sem hafði verið búinn að tryggja
sér lóð undir væntanlega hreiðurbyggingu í
hlyninum við gangstíginn.
Hún var alveg yfirunnin af frábærum söng
þessa nýja vinar síns. List hans bar hærri hlut
en góður efnahagur keppinautarins. Þrastaung-
frúin tisti og kvakaði af ánægju og hoppaði og
hringsnerist kringum búrið. Fanginn söng aftur
af hjartans lyst og breiddi úr fegurstu fjöðrun-
um og sveiflaði sér í gervivafningsviðnum. Þrátt
fyrir rimlana tókst honum að gæða henni á grá-
fíkju og nokkrum kornum af fuglafræi.
Ó, hvað hann langaði út!
En það var ekki hægt. Þetta ameríska búr
var super-solid og vandað. Lítill fugl getur svo
lítið innan veggja þessháttar búra. Hann getur
bara sungið dálítið um það sem er fyrir utan.
Fröken Valborg heyrði sönginn i búrinu.
Kannski var það af því að þetta var fuglinn
hennar og af því að hann söng nú í fyrsta skipti,
að henni fannst söngurinn dásamlegur. Líklega
ætlaði hann að fara að láta sér segjast og verða
skikkanlegur fugl. Þá yrði hún laus við allt
þetta umstang með háfinn og alla þá erfiðleika
og allt það taugastríð sem þessari eign hennar
52
VIKAN