Vikan - 30.10.1958, Blaðsíða 25

SEGLBÁTAR
Það er undarlegt, eins og ísland
ei mikið vatnaland, og landhelgis-
sjórinn tekur yfir mikið svæði, að
fólk skuli ekki sigla meira sér til
skemmtunar.
Það kostar mjög lítið fé að koma
sér upp seglbáti eða kajakkfleytu.
Menn geta hæglega byggt slík
farartæki sjálfir með litilli fyrir-
höfn.
Ef um seglbát er að ræða, en hann
* er algengastur í svona iðju, þá er
hægt að hafa hann stóran eða lítinn,
eítir vild.
Skemmtilegra er að sigla með
stórum seglbát. Hann er að vísu
dýrari í byggingu en lítill bátur, en
þar ber að hugsa til þess, hversu
margir fleiri geta komist fyrir í
honum í einni og sömu ferðinni.
Það væri ekki úr vegi að menn
mynduðu með sér bátaklúbb, eins og
tíðkast svo víða erlendis. Slíkur fé-
lugsskapur þarf auðvitað að eiga
rúmgott bátaskýli og bryggju í lítilli
vik. 1 bátaskýlinu má gjarnan vera
lundarherbergi, þar sem félagsmenn
geta rætt um bátasiglingafræðina.
Nú kunna einhverjir að segja, að
þetta tómstundagaman sé ekki
hentugt að vetrarlagi, og er það
sannleikur, en samt sem áður er
hægt að bæta úr þvi. Til er mjög svo
skemmtileg tæki, sem nefnist
skautabátur, en hann siglir aðeins á
vatni eftir að það er frosið. Slíkir
bátar eru mjög algengir í vatnalönd-
um, eins og Svíþjóð og Finnlandi.
Þeir ganga fyriv seglum, og er gott
að læra að haga seglum eftir vindi
á skautbátum, en sá lærdómur kem-
ur að góðu haldi, þegar komið er í
saltan sjó.
1 Bandarikjunum eru bátaklúbbar
mjög algengir og víðtækir Þar eru
náttúrlega stórir sjóðir og allt með
ríkulegu móti, þó gætu fátækir á-
hugamenn lært talsvert af Könunum.
Vonandi verður einhver til þess að
kynna sér seglbáta og stofna báta-
klúbb. Sigling er holl og góð íþrótt,
sem gæti bjargað mörgum lungum
manna frá voða og tæringu.
FÍLABEIfM
Þegar Dr. Schwartz, sem er
tannlækn'r, kemur heim að lokn-
um vinnudegi tekur hann strax
til við tómstundaiðju síra, cm hún
er sú að gera ýmsa skapnaði í
fílabein-. TIl þesrara hiuta notar
doktor.'nn tannbara og önnur á-
höld, sem hann noíar í dagvinnu
sinni, en með þe'm tækjum getur
hann greypt f jölbreyttar línur.
Áður en þess: á lugaestamaður
byrjar hverja, rrynd, teiknar iiann
uppkastið á fílahe'nsbút þann,
sem hann notar síðan í myndína.
Oft gerir Sch'we.rtz Lfiíurrar með
bandsög. Auk þess að nota fílæ-
bein, þá hcfur hann marg sinnis
notað hvaltennur.
PAPPÍRSSKERMAR
Þegar gamall pappirs-
skermur er tekinn að láta á
sjá, getur þú hæglega end-
urnýjað hann sjálf(-ur).
Þú tekur gamla pappírinn
af skermgrindinni eins heil-
lega og þér er unnt, þar eð
þú átt hægast með að sníða
eftir gömlu bútunum, ef
um hyrndan skerm er að
ræða. Hlutföllin í hliðum
slíkra skerma eru ekki
alltaf þau sömu, þótt aug-
unum sýnist svo. Ef gamli
skermurinn er illa farinn,
þá tekur þú þunnt blað og
þrýstii’ því strekktu að grind-
inni þannig, að endalínur
híiðarinnar greypist í papp-
írinn. Síðan leggur þú
þennan pappír yfir þann,
sem þú notar í nýja skerm-
inn, en svo ristir þú miðjar
linurnar niður í gegnum
bæði blöðin.
Ætlir þú að gera endur-
nýjun á Empideskerm, en
svo nefnist sívalur skermur,
sem breikkar í annan end-
ann, þá notar þú mjög á-
þekka aðferð. Þú tekur
dagblað eða þunnt blað og
leggur það á borð, síðan
tekur þú nakta skerm-
grindina og þrýstir enda-
hringjum hennar vel í papp-
írinn nákvæmlega einn
hring. Að svo búnu dregur
þú þráðbeina línu milli
endamarka faranna, sem
skermhringirnir mynduðu,
sín hvoru megin. Þegar
þú hefur klippt út þennan
greypta ferhyrning úr papp-
irnum, þá bregður þú honum
utan um skermgrindina og
séi'ð, hvort búturinn fellur
vel að henni. Sé allt með
felldu, þá sniður þú eftir
bútnum þann pappír, sem
þú notar svo i skerminn.
Pyrr en umræddur skerm-
ur er saumaður á hvern vír í
skermagrindinni, er sá síð-
ari saumaður að ofan og
neðan auk þess, sem hann
er tengdur saman á hlið-
inni, þar sem endar mætast.
Sáumur, sem þú notar,
má vera margs konar, en
um þá sálma veit. kvenfólk-
ið bezt.
Þyki þér skermurinn of
fábrotinn, svona sléttur og
felldur, þá getur þú gert
margt til þess að gera hann
íburðarmeiri. 1 þessum til-
gangi notar þú silkiborða
af mörgum litum og gerð-
um. Þú getur til dæmis
saumað rykktan borða
hringinn í kring um skerm-
inn, bæði ofan og neðan.
Einnig má hringa borða
eins og gorm utan um grip-
inn. Lika er algengt að
rykkja lítinn borðabút í
hring þannig, að hann
myndi nokkurs konar
stjörnu.
Annars er bezt, að þú
skreytir skerminn eftir eig-
in höfði, þá getur þú sjálf-
um þér um kennt, ef miður
fer.
ÖLLll IVBÁ SAFIMA
Það getur verið skemmtileg iðja að
safna flöskumiðum. Þar ríkja tvær söfnun-
araðferðir, tegundasöfnun og heildarsöfn-
un.
Heildarsöfnunin skýrir sig sjálf, þar
grípur safnarinn allt, sem hann nær í. Mið-
inn er tekin af flöskunni með því að stinga
henni ofan í vatn, þar sem hann leysist af
eftir stutta dvöl.
Síðan er miðinn þurrkaður og strokinn
á bakhliðinni. Að svo búnu er hann límd-
ur inn í bók. Safnbókin er höfð nokkuð
stór með auðum blöðum. Loks má gjaman
rita í bókina, undir hvern miða, um aldur
hans og sitt hvað fleira markvert.
VIKAN
25