Vikan - 06.11.1958, Blaðsíða 22

^rona er
hmnmwt
EF þú rekur samskonar verzlun eins og ég rek,
með málaða stafi í verzlunarglugganum:
' Verzlun Barböru, verðurðu að setja upp vin-
gjarnlegt bros svo að viðskiptavinina gruni ekki
að þú haldir, að þeir séu með lausa skrúfu. Eg
verzlá ekki með forngripi og ekki er þetta heldur
svonefnd hagsýnisverzlun, heldur er þetta svona
mitt á milh. Þarna eru birgðir af alls konar
skrani, sem gengur undir nafninu listaverk og til
eru þeir, sem kaupa þetta. Og ég hef nýlega séð
hurðina lokast á hæla einnar laglegustu tátunn-
ar, af öllum þeim, sem hafa villst hingað inn og
þess vegna er ég að þurrka af gleraugunum
mínum eitthvað, sem líkist tárum.
Þetta hófst fyrir mánuði síðan. Ég hafði nýlega
selt tvö skrípi í rokkokkostíl kvensnift einni, sem
sýnilega hélt, að hún væri að snúa á mig. Ög
þegár ðg lét átta dollarana I kassann — sjö og
fimmtíu voru hreinn ágóði — veifaði ég til ljós-:
myndarinnar af Ambroso frænda, en þá mynd
lét ég standa á búðarborði mínu af alveg sér-1
stakri ástæðu. Hann hafði nú verið talsverður
bátur i sjó að leggja og ég minntist orða, sem ■
hanh háfði-látið falla, þegar ég var barn: „Uxi'
för tíl 'Éhglands og kom aftur naut.“ Svo að mér
datt í hug að einhver kynni að hafa verið nægi-
lega heimskur til að láta sér geðjast að honum.
Svo að ég ákvað, til gamans, að láta hann standa
á áberandi stað.
Það var ekki fegurðinni fyrir að fara hjá
Ambrose frænda. Hann greiddi sér eins og gamal-
dags barþjónn og í andliti hans, sem var eins og
líkkista að lögun, glytti í hrákagular glyrnur.
Hann var hundslegur á svip, og einhver dala-
mennsku sauðasvipur virtist vera sviðinn inn í
ásýndina. Þetta var mjög skrýtinn fugl, og ég
heyrði hann oft segja, að hann sæi aldrei eftir
neinu. En hvers vegna var hann þá svona hunds-
legur á svipinn? Ég hafði sett hann, eins og ég
sagði áðan á mjög áberandi stað í þessari rusla-
kistu, sem ég kallaði búð. Og mér datt í hug,
að einhver hinna gömlu ástkvenna hans kynni
að eiga leið eftir þriðju tröð og minnast hans
frá árinu 1910. Hann hafði aldrei verið í neinum
vandræðum með kvenfólk, nema hvað hann hafði
aldrei átt nægilega peninga til þess að bjóða
þeim út.
Stutt smásaga eftir
BOBIS SMITH
Ambrose frændi hafði verið fyrir allra aug-
um í tíu daga þegar honum var loks veitt at-
hygli. Og sú, sem fyrst gaut til hans augunum,
var einkarfalleg stúlka. Hún var bláeyg, stúlka,
með brúnt hár og nægilega freknótt til að vera
aðlaðandi. Og hún starði á myndina af Ambrose
frænda með svo miklum hryllingi og forvitni,
að ég varð undrandi. Þvi næst rölti hún af stað
aftur, en fór sér hægt, eins og hún gæti varla
slitið sig burtu.
Hún kom aftur um kvöldið. Hún skoðaði í
gluggann, áður en hún festi augun á myndinni
af Ambrose frænda. Því næst var eins og hún
félli í dá i um tíu mínútur. Þegar hún var
farin, gekk ég út á gangstéttina, til að virða
myndina fyrir mér, en ekki orkaði hún neitt
á mig — né nokkra aðra manneskju, en þessa
freknóttu stelpuhnyðru. Hún tók upp á því að
stanza við gluggann í hvert skiptí, sem hún
fór framhjá á leið sinni, til og frá vinnu. Og
ég fór að veita henni eftirtekt. Það varð til
þess, að ég tók að kenna hrolls.
— Barbara, sagði ég við sjálfa mig. — Hættu
að rannsaka þetta. Það er ekkert leyndardóms-
fullt við þetta. En þegar ég virti hana fyrir
mér, þar sem hún stóð þama, eins og frammi
fyrir altari, fannst mér eitthvað kynlegt við
þetta. Hún var ung og fersk eins og blóm og
það var eitthvað það við hana, sem gaf til
kynna að hún væri frá einhverju sveltaþorpi.
Ég var i dyrunum eitt kvöldið þegar hún kom.
— Sælar, sagði ég. — Eruð þér að norðan.
— Já, frá Maple Grove, sagði Frekna og
kinkaði kolli. -— Hvernig vissuð þér það?
— Ég er sjálf frá smáþorpi, sagði ég. —
Langar yður að koma inn og skoða myndina
betur.
Hún roðnaði. — Mig langar til að kaupa hana.
Ég hef verið að reyna að taka ákvörðun um
þetta álla vikuna. Allt í einu varð hún ellileg
og leit vesældarlega út. — Ég verð að fá mynd-
ina, sagði hún og greip andann á lofti. — Vitið
þér af hverjum myndin er?
— Nei, hvernig ætti ég að vita það, sagði ég
og yppti öxlum. — Þetta er bara gamalt glugga-
skraut. Við skulum ræða þetta mál yfir tebolla.
Ég er um það bil að loka og svo hita ég te.
En Frekna, sem raunar hét Jennie, var fáorð
VIKAN
22'
ft