Vikan - 06.11.1958, Blaðsíða 24

Látio
SMARAGÐ
létta yður námið
EINKAUMBDÐ:
RAMMAGERÐIN
Hafnarstræti 17
„Danska söngkonan" eöa „den
islandske sangeríntíe"
Spjallað við Elsu Sigfúss á 25 ára söngafmæli.
Elsa Sigfúss á tuttugu og fimm
■ára söngafmæli um þessar mundir
og ítilefni af því hefur hún haldið
hér tvenna kirkjuhljómleika ásamt
Páli Isólfssyni við forkunnar undir-
tektir.
Vikan hafði tal af þessari vinsælu
söngkonu í tilefni af afmælinu og
fara glefsur úr því hér á eftir.
Fyrst spyrjum við auðvitað hvort
ekki sé munur á fyrir söngkonu, sem
er að byrja nám í dag og því sem
var fyrir tuttugu og fimm árum.
Elsa Sigfúss söngkona
Það er ekki svo mikill munur segir
Elsa, nema að þá þótti eiginlega nóg
að hafa góða rödd. Það var ekki
álitið nauðsynlegt að læra söng. Nú
er þetta breytt. Eg hef alltaf verið
að læra og verð býst ég við alltaf að
því. Það er nú svo, að eftir því sem
maður lærir meira þá á maður meira
ólært.
En hvað finnst yður um þá breyt-
ingu, sem orðið hefur á dægurlögum
á þessum tíma?
Þér eigið við djassinn, rokkið og
hvað það nú allt sama heitir. Þetta
er allt mikill hávaði. Það er eins og
ungt fólk í dag sé svo mikið fyrir
hávaða, en ég veit heldur ekki hvað
það hlustar á hann. TJtvarpið gargar
kannske allan daginn, en það er
enginn sem er beint að hlusta á það.
Fólk verður hálfsljótt fyrir þessu en
vill samt hafa sinn hávaða þó það
hlusti ekki nema með öðru eyranu.
Það er að verða svo lítill friður fyrir
manneskjuna. — Ég veit ekki hvern-
ig það er hérna, en víða er það svo-
leiðis, að hús eru svo illa byggð, að
það er engin leið að vera útaf fyrir
sig. Þó maður vilji til dæmis skrúfa
fyrir útvarp, heyrir maður hávaðann
úr næstu íbúðum. — Söngkonan bros-
ir. Helzt vildi ég eiga lítið hús út í
sveit og búa þar. — Já, ég ætla að
eignast lítið hús út í sveit.
Á Islandi eða í Danmörku?
1 Danmörku — ég er búin að vera
svo lengi þar. Og eiginlega veit ég
varla hvort ég er kölluð „danska
söngkonan“ eða „den islandske
sangerinde.“ Svo er líka dóttir min
i Danmörku að brjótast áfram á lista-
brautinni.
Jú, það er það —og þó. Það getur
hjálpað manni líka. Það var til dæmis
kritikker að skrifa alls fyrir löngu
um textaframburðs söngfólks og
hann sagði, að það væri munur að
heyra framburð eins skíran og hjá
Elsu Sigfúss. — Já, þetta var í Dan-
mörku og ég held ég eigi þetta ís-
lenzkunni að þakka. Framburðurinn
á dönskunni hefur orðið skýrari
vegna íslenzkunnar.
Annars vil ég ekki vera að tala um
erfiðleika á listamannabrautinni. Það
kemur líka sitthvað skemmtilegt fyr-
ir. — Maður kynnist mörgu skemmti-
legu fólki. Ég man t. d. eftir doktor
Kempf. Hann er einn skemmtilegasti
maður, sem ég hef kynnst. Og- frá
honum fékk ég eitt einkennilegasta
tilboð, sem ég hef fengið um að
syngja.
Hann var einstakur maður. — Það
var nú t. d. hvernig hann kom til
Islands. — Hann var á ferðalagi með
konunni sinni og þau voru stödd í
Kaupmannahöfn. Þá er hann einn á
gangi niður við höfnina og sér þar
Islenzkt skip. Hann langar þá skyndi-
lega til að fara til Islands og skipið
á að fara eftir hálftíma. Hann hring-
ir heim á hótel til konunnar og segist
vera farinn til Islands. Og svo fór
hann og hafði ekki einu sinni með
sér tannbursta hvað þá annan far-
angur. Svo var hann hér og hélt kon-
serta. Hann var frábær organisti og
söng líka.
Ég var stödd hérna heima um það
leyti og það barst eitthvað í tal milli
okkar hvort ég mundi vilja koma til
Þýzkalands og syngja, en ekkert var
sem ákveðið. Svo fór hann heim og
ég heyrði ekkert frá honum í tvö
ár — og hvað haldið þér, þá fæ ég
frá honum sendingu. Stóreflis plakat,
þér vitið eins og hengt er upp. Það
var mynd af orgeli og allt sem til
heyrir og konsertinn auglýstur á-
kveðinn dag: Matteusarpassian eftir
Hándel, solist: Elsa Sigfúss. —- Og
hann hafði ekki minnst á það einu
orði hvort ég gæti sungið hlutverkið
og ég hafði semsagt ekki heyrt orð
frá honum í tvö ár. En það vildi svo
til að ég var ekkert að gera um þær
mundir og gat farið og sungið þarna.
Þetta var yndislegur tími, ég var
þarna i þrjár virkur. — Já, þetta er
skemmtilegasta tilboð, sem ég hef
fengið um að syngja. — Einstakur
maður doktor Kempf, hann er bróðir
píanistans fræga.
Og talið barst að fyrri dögum á
því mikla músíkheimili Sigfúsar föð-
ur Elsu. Og hún segir frá þvi hvern-
ig hún fylgdist af áhuga með því
þegar faðir hennar var að æfa fyrsta
vísinn að synfóníuhljómsveit hér í
Heykjavík. Það var erfitt, segir hún,
fólkið var í hinni og þessari vinnu og
Framh. á bls. 26
VIKAN