Vikan - 20.11.1958, Blaðsíða 22

svaraði hann. Bob leit á úrið sitt, gekk síðan út
að glugganum og horfði niður á götuna. Innan
skamms kom Jake aftur með tvö stór glös. Bob
tók við glasi sínu og skálaði. — Þér hefur gengið
vel.
Jake glotti. — Það er bara heppni, Bob. Það er
eins og laxveiðar. Maður er að allan daginn án
þess að fá svo mikið sem bröndu á öngulinn. Og
maður strengir þess heit að fara aldrei aftur á
laxveiðar og svo fær maður allt í einu stærsta
laxinn, sem maður hefur nokkru sinni séð. Það er
þessi íax, sem veldur því, að maður fer aftur á
laxveiðai'. Þetta eru eins og álög á manni.
— Jæja, þetta var nú laglega af sér vikið samt.
— Það var einungis heppni. Mér mun ekki
ganga eins vel seinni partinn í dag.
Bob leit aftur á úrið sitt. — Hvernig stendur
á því að konurnar koma ekki. Hvað dvelur orm-
inn langa?
— Hef ekki hugmynd um það. Ef til vill hafa
þær horft á það tvisvar. Þú veizt, hvað þær eru
hrifnar af Gilles.
— Hvað sjá þær við hann, sem við höfum ekki ?
— Stór eyru.
Jake opnaði útvarpið og þá var verið að leika
tónverk eftir Gershwin.
— Hvað er þetta eiginlega, Jake. Bob stóð
fyrir framan arininn og benti á tvo hluti úr
bláu gleri, sem vóru eins og egg að lögun og
stóðu á arihhiliunni. ,
— Maðurinn, sem seldi mér þetta — eða öllu
heldur seldi mér annað þeirra — sagði mér, að
þetta værú rússnesk ostruegg.
— Rússnesk ostruegg. Jamm, það er nú það.
En ertu ekki hræddur um, að öldungaráðið fari
að hnýsast í það?
Jake hló. — Eg skal trúa yður fyrir því, að
þessi egg eru frá því fyrir byltinguna. Þau eru
frá því á keisaratímabilinu. Mér er þvi óhætt.
Hann horfði hugsandi á þau. — Hefurðu aldrei
heyrt sögu þessara eggja.
— O, ekki man ég það nú.
— Skrýtið að tarna. Mér þykir einkennilegt,
að Frances, skuli aldrei hafa sagt þér þá sögu.
Hún hafði gaman af að segja hana og hló við.
Eg hef gaman af henni líka.
— Ég kannast við þetta tónverk. Hvernig geng-
ur það?
JAKE opnaði dyrnar og hratt upp hurðinni með
fætinum. 1 annarri hendi bar hann stóran
poka af nýlenduvörum, en í hinni hendinni
hafði hann stóran poka með golfkylfum.
Það er enginn hér núna, sagði hann um leið
og hann svipaðist um í stofunni. — Komdu inn.
Við höfum tíma til að fá okkur í staupinu.
Bob elti hann inn og hann bar líka poka með
golfkylfum og reisti hann upp við vegginn. Jake
hélt áfram og gekk inn í eldhúsið. — Gerðu þig
heimakominn meðan ég blanda drykkinn, kallaði
hann. — Viltu það í sódavatni eða óblandað.
— 1 sódavatni, ef þú vilt vera svo góður, Jake,
22
VIKAN