Vikan - 20.11.1958, Blaðsíða 26

,0^ jjac> er íetfndardómur ^Jlonicf i cjœlanna !
Hver pakki
er pakkaður í cellofan.
Núðlur
í loftþéttum poka.
Tvær töflur
búnar til úr kjúklingakjöti.
Heildsölubirgðir: Eggert Kristjansson & Co. h.f.
70 TONN AF BÓKUM.
Framháld af bls. 2it.
mikla hag, sem sum þetrra hafa haft
af skiptum við hann.
Helgi Tryggvason bjó lengi á
Lóugötu 2 og hafði þar stórt hús
undir bækur sínar og blöð. Fyrir
nokkrum árum fékk hann til umráða
gamla skólaloftið á Bessastöðum og
hefur þar 30—35 tonn af bókum
blöðum og tímaritum. Á loftið til
Helga er gott að koma. Þarna hefur
hann skipað niðui’ öllu þvi, sem máli
skiptir og bætir síðan við jafnóðum
og berst. Svo flytur hann verkin heil
i bæinn til hinna ýmsu kaupenda;
verkamanna, blaðamanna, ritstjóra,
skrifstofustjóra, skipamiðlara, stór-
kaupmanna, aldurhniginna embættis-
manna, sem enn róa að því öllum
árum að fylla gömul skörð í söfnum
sínum, og fjölmargra fleiri, sem of
langt yrði upp að telja. Fari ein-
hverjir kunningjar með Helga á loft-
ið, vinnur hver í sínu horni að flokk-
un og röðun, aðrir ganga um og virða
fyrir sér ósköpin, sem þarna eru
saman komin. Svo er sezt í hornið
og húsfreyjan, sem oftast er með í
förinni og vinnur með bónda sínum,
skenkir hinu ágætasta kaffi í
bollana. Þá berst talið oft að bókum
og margt skemmtilegt ber á góma.
Miðaldra skipstjóri segir frá því,
hveinig hann náði í Konungsskugg-
sjá. Fornbókasali segir frá skiptum
við eitt af stórskáldum þjóðarinnar.
Stjórnmálamaður rekur raunir sínar
út af pésa, sem gekk honum úr greip-
um og Helgi segir frá blaðinu, sem
hann var að eltast við í fimm ár og
var fyrst á Akureyri, svo á Laxa-
mýii, síðan i Þjórsártúni og svo fann
hann eintakið í Ameríku.
EKKI er unnt að segja til með
neinni vissu, hvílíkan ógnar-
fjölda Helgi á af blöðum og
tímaritum. Þau skipta hundruðum
þúsunda eintökin, sem annaðhvort
eru suður á Bessastöðum, í bílskúrn-
um á bak við húsið, uppi á háalofti, í
kjallaranum í geymslum úti i bæ eða í
íbúðinni og þá stundum í stofunni,
konunni til eðlilegrar mæðu.
Um Helga Tryggvason og starf
hans í þágu íslenzkrar menningar og
bókasöfnunar, væri hægt að skrifa
margar bækur.
AU hjónin Ingigerður Einarsdótt-
ir og Helgi Tryggvason hafa
átt að fagna miklu bamaláni.
Eiga þau sex börn, sem öll eru kom-
in hið bezta til manns og eru synirn-
ir allir hinir mestu völundar í öllu
hsndvei'ki. Óefað hafa þeir erft alla
beztu hagleika föðurins.
Börn hans eru: Sigríður, gift í
Reykjavík. Einar bókbandsmeistari í
Hólum, Vigfús mublumeistari vest-
ur við Kyrrahaf, Halldór, bókbind-
ari sama stað, Jakob bólstrari í
Kópavogi og Kristinn landmælinga-
maður og ljósmyndari í Reykjavík.
Helgi Tryggvason er mikill gæfu-
maður. Hann á góða konu, sem hef-
ur búið honum hlýlegt og gott heim-
ili. Þeim hefur auðnazt að koma upp
álitlegum hópi barna og barnabörn-
in eru þegar farin að koma í heim-
sókn til afa og ömmu.
Hann gleðst einnig í hjarta sínu
yfir því, að honum hefur margfald-
lega tekizt að bæta fyrir bókabrun-
ann á Hofi fyrir aldarfjórðungi. Hann
þarf því ekki lengur að sjá eftir
því, en allir íslenzkir bókamenn
munu sjá eftir, þegar Helgi Tryggva-
son hættir að yrkja akur íslenzkrar
bókfræði og menningar og óska hon-
um sem lengstra lífdaga.
Dagbók frá Litla-Hrauni.
Framhald af bls. 15.
hversu seint mér berast fréttir frá mínu
fólki. J. . á nú aðeins eftir að dvelja
hér á landi í tvo daga og því með öllu
útilokað að ég sjái hana meir að þessu
sinni. Líðan mín er með svipuðum hætti
og verið hefir, þ. e. ég fæ slæm þung-
lyndisköst annað veifið og verður tæp-
ast við því gert a. m. k. ekki á þessum
stað. Loks nú í kvöld fékk ég bréf frá
L . . og pabba, og færðu þeir mér mjög
góðar fréttir, því nú veit ég a. m. k.
að vel er unnið að málum mínum.
15/5 Uppstigningardagur. Veður
er í dag mjög fagurt, glamp-
andi sól skín í heiði og umhverfið allt
baðað geislum hennar á þessum helga
degi okkar kristinna manna. 1 dag barst
okkur föngunum óvænt og kærkomin
heimsókn og á ég þar við heimsókn
manna úr söfnuði Fíladelfíu. Þeir komu
hér um miðjan dag og boðuðu okkur
þann boðskap sem tengdur er degi þess-
um. Svo og hinn almenna boðskap um
kristindóminn í heild og um nauðsyn
þess að menn sjái sig um hönd og fylgi
Guði, þvi það stendur okkur ávallt til
boða. Engin synd er svo stór að hún
verði ekki fyrirgefin. Heimsókn þessa
fólks varð mér til sannrar og ríkrar
ánægju og veit ég að svo mun vera
um fleiri. Mér finnst sjálfum að ég hafi
breytst mjög til hins betra. Eg held
að ég hafi fundið þá einu sönnu sálar-
ró sem einkennir líf þeirra er lifa í nán-
um tengslum við Krist. Ég vona að mér
hlotnist sú gæfa að lifa í anda hans
og framfylgja boðum hans. Mig skortir
að vísu mikið til þess að geta staðið
frammi fyrir samföngum mínum og
vitnað um náð Krists. En ég er þess
fullviss að bænir minar eru heyrðar og
líf mitt mun uppfrá þessu einkennast
meira af kærleika og umbun svo sem
hann einn biður. Ég hefi enn ekki fengið
neinar fréttir af J. ., en vona þrátt
fyrir það að hún muni ekki bregðast
mér, ég get þó tæpast vænst þess, því
það er mikil fórn fyrir jafn glæsilega
stúlku og góða að vera bundin afbrota-
manni, tugthúslim.
Tíminn einn fær úr þessu máli skorið.
En seint mun ég finna konu er ég held
að hæfi mér betur, því J . . sameinar allt
það er prýða má eina konu. Semsagt hún
er dásamleg.
16/5 I dag er veður mjög gott,
hægur suðaustan andvari og
heiðríkja. Ég vann svo sem undanfarna
daga, við að sementsbera girðinguna
umhverfis fangelsið. Fátt eður ekkert
varð til þess að raska hinu formfasta
lífi hér, nema hvað ég sá þrjár ungar
blómarósir á gangi hér fyrir framan
hælið. Slíkir viðburðir teljast hér hinir
markverðustu og er ekki rætt um annað
en hið veika kyn þá fáu daga sem Evu
dætur auðsýna okkur föngum þá virð-
ingu að sýna ásjónur sínar. Mér líður
eftir atvikum vel, hefi hina ágætustu
matarlyst og hefi náð hinni fullkomnu
sálarró, sem mig hefir lengi skort. 1
dag mun mín elskaða J. . hafa siglt,
án þess þó að hafa látið mig heyra
hið minnsta frá sér, og tekur það mig
sannarlega sárt, en við því verður tæp-
ast gert, þar sem ég sit hér undir lás
og slá. Ég mun eigi að síður geyma
minninguna um hana í hjarta mér, sem
eina hina ljúfustu úr lífi mínu.
17/5 I dag er enn hið ágætasta
veður. Við vorum samt sem
áður ekki látnir fara út til vinnu, því
mun hafa valdið slcortur á verkefnum,
og var mönnum því sagt að taka til í
klefum sínum. Ekkert raskaði hefð þessa
dags, ég svaf meginhluta hans og gat
með því forðast hin ömurlegu leiðindi
sem ávalt sækja á mig þegar ég ekki
er að starfa. Ég hefi ekkert frétt af
J .., en get með engu móti bægt hugs-
uninni um hana úr hug mér, ég vona
enn að hún hafi ekki gleymí mér. Ég
bið og vona.
VIKAN