Vikan - 27.11.1958, Blaðsíða 26
Blásturs-
liljóðfæri
fyrir barna- o«/
ua yli ntjash áia-
JJ.
ótœlt
uer
Einkaumboö:
^Jd(jói)fcerauerzí. ^JJelcjadottui
DAGBÓK FRA LITLA-HRAUNI
Framhaltl af bls. 24.
30/6 1 da.g komu hér lögreglu-
menn úr Reykjavík meS
þrjá nýja fanga og kannaSist ég viS
tvo þeirra, þá B . . V . . og D .. J . .
Auk þessara fanga komu þessir lög-
reglumenn meS nýjan dóm á mig og
hljóSaSi hann upp á sjö mánaSa fang-
elsi til viSbótar, þannig aS á mér hvíla
nú 27 mán. Ég er nú staSráSinn í því
aS strjúka héSan ef ég frétti ekki mjög
bráSlega eitthvaS af þessu losunar máli
mínu, sem mér finnst vægast sagt allt
mjög flókiS og ekki á valdi miSlungs
manna aS ráSa fram úr þeim mála-
flóka. Mér finnst nú hver dagurinn hér
vera sem hreinasta víti, og veit ég
sannast sagna ekki hvernig fer, ef fyrir
mér liggur aS dvelja hér marga mán-
uSi til viSbótar. Sálarlíf mitt er nú
þegar allt stórlega truflaS og má ekki
viS áframhaldandi þvingun ef ekki á
verra af aS hljótast.
1/7 VeSur er í dag mjög gott,
logn og léttskýjaS og mik-
ill hiti. Ég hefi enn ekki frétt neitt frá
þeim er meS mál mitt fara. Eg fór í
kvöld til læknis og lét þar skoSa augu
mín, en ég hefi aS undanförnu veriS
allslæmur í þeim, einkum ef ég hef lesiS
mikiS. Læknirinn sagSi aS þarna væri
um aS ræSa litilsháttai- slímhimnubólga
og fékk hann mér smyrsl til lækningar
þessa kvilla. Ég hefi í dag veriS í mjög
þungu skapi og hvergi fest yndi.
2/7 Dagur þessi mun lengi
verSa mér minnisstæSur
sem einn sá þungbærasti er ég hefi
upplifaS, þvi í dag kom hér hinn ágæti
G . . I.. og tilkynnti hann mér aS ég
mundi ekki losna héSan fyrr en ég hefSi
afplánaS ca. helming af dómum mín-
um, þannig aS eftir því verS ég aS
vera hér næstum eitt ár til viSbótar og
finnst mér sannast sagna erfitt til þess
að hugsa. ®g hefi nú skrifað föður
mínum bréf þar sem ég bið hann að
beita sér til hins ýtrasta. Þetta er
mín eina og síðasta von og fái ég ekk-
ert út úr henni, mun ég neyddur til
þess að grípa til einhverra annara ráð-
stafana. Mér komu fréttir þessar mjög
á óvart, því ég hafði vegna orða þeirra
G . . I. . og S . . L .. gert mér vonir
um að losna nú á næstunni. Ég er þvi
þessa stundina mjög uggandi og illa
haldinn enda engin furða, þegar allt og
allar vonir hrynja með svo skjótum
hætti. Mér finnst nú svo sem ekkert sé
sjálfsagðara, en að ég forði mér frá
þessu öllu, og færi mig inn til annara
og betri heima. Þvi það er trúa mín
að þar muni lífið ekki verða mér erfið-
ara jafnvel þótt ég þurfi til þess að
drýgja stóra synd. Þvi séu til ríki hins
góða og göfuga og því trúi ég, munu
sjónarmið mín verða þar réttilega
metin og mér leyft að lifa samkvæmt
því hinu æðsta mati. Ég vona þó að
mér takist að sigrast á öllu þessu
og set þvi traust mitt á þann eina og
sanna Guð er öllu fær ráðið og öllu
getur breytt.
3/7 Dagur þessi var án vafa
sá eftirminnilegasti síðan
ég kom hér á hælið. OEg fékk leyfi for-
stjórans til þess að fara fram á af-
rétt í Þjórsárdal, ásamt fjórum föng-
um öðrum. Veður var mjög gott þegar
lagt var upp í ferðina og hélst svo dag-
langt. Leið sú sem ekin var, er viða
mjög fögur þar sem ekið er um hinar
blómlegu uppsveitir Árnessýslu. Þegar
svo loks kemur inn i sjálfan Þjórsár-
dalinn tekur við hin tígulega fegurð
íslenzkrar náttúru. 1 norðri gat að líta
fagra skóga, vaxna ása er risu sem
ógnendur hinnar miklu sandauðnar í
suðri. Þarna má glögglega sjá hversu
mjög við Islendingar þurfum að leggja
áherzlu á ræktun og græðslu þeirra
landssvæða er nakin standa fyrir ó-
blíðri náttúru. För þessi var og sögu-
leg mjög þvi á heimleiðinni stukku
þrír fanganna af bílnum og hurfu sjón-
um inn í kjarrið og hefir ekki til þeirra
spurzt síðan. Og er nú gerður út
mikill flokkur manna til þess að
leita þeirra þremenninganna. Um
kvöldið þegar ég kom hér heim, biður
mín þar faðir minn og S . . L . .. Þetta
var mér mikið gleðiefni, einkum þai'
sem þeir færðu mér þær fréttir að
G. . . J . ., væri mjög hlynntur því að
ég færi. Strax og hann hefur
gefið út mér hagstætt álit í máli
þessu, ætti ég að geta losnað. Dagur
þessi varð mér því bæði skemmtileg-
ur og svo hitt, hann veitti mér svar
við bænum minum til Jesú, sem vissu-
lega hefir bænheyrt mig.
4/7 Veður er í dag mjög gott
og viðrar vissulega vel fyr-
ir strokufangana, en af þeim hefir
enn ekkert frétzt. Hér voru menn all-
ir inni við í dag, því bæði verkstjóri
fóru og aðrir þeir starfsmenn er
héðan mátti missa frá nauðsynlegustu
störfum. Skap mitt og andleg líðan vai-
mjög sæmileg í dag og vona ég að
svo geti orðið enn um hrið.
5/7 1 dag er dumbungsveður
hér eystra og enn eru
menn hér iðjulausir, og mun það
stafa af því fangaverðir og aðrir
starfsmenn hælisins eru nú mjög upp-
teknir við leit að strokuföngunum
þrem. Dagur þessi leið án nokkurra
tíðinda í innihaldslausu rabbi um hina
ólíklegustu hluti.
3 /7 Enn er veður fremur þung-
búið, en þó hiti í lofti. S. 1.
nótt tókst að handsama strokufang-
ana eftir mikinn og sögulegan elt-
ingarleik sem vart mun eiga sinn lik-
an hér á landi. Þeir voru svo fluttir
hingað austur í járnum og eru nú
geymdir í hinum óvistlegu „Sell-
um“ fangelsisins. Einn fangi
losnaði hér í dag og hét sá S. . .
Þetta er hinn vænsti maður og sakna
ég hans sannarlega, því við áttum hér
oft ánægjulegar stundir saman. S . .
er maður fjölgáfaður og hefir mjög
sérstæðar og á stundum skemmtilegar
skoðanir á tilverunni. Hann hafði að
þessu sinni dvalið hér í eitt ár, og
fór út með sautján mánaða eftirgjöf,
enda þótt hann hafi oftsinnis dvalið
hér áður. Nokkuð var um heimsóknir
hingað í dag og eru það mest sömu
mennirnir er það hnoss hreppa. Eg
er þessa dagana fremur bjartsýnn á
mín mál og bíð því rólegur um sinn.
7/7 Dagur þessi var mjög við-
burðaríkur, því að i dag
reyndi einn strokufanganna að svipta
sig lífinu, fyrst með því að hengja
sig og svo í síðara skiptið með því
að kveikja i svampdínu sem var i
einangrunarklefa þeim er hann var
geymdur í. Þarna inni var einungis
þessi dina sem gat brunnið og var
því ekki um verulegan eld að ræða.
Af þessu urðu þó nokkrar skemmdir
af völdum reyks og voru fangar þeir
sem í ,,sellunum“ kvöldu allir fluttir
þaðan og dvelja í sínum upphaf-
legu fangaklefum. J.. V.., en svo
heitir sá er í kveikti, var í bæði skipt-
in mjög hætt kominn. Það kom i
minn hlut í síðara skiptið að gera á
honum lífgunartilraunir.
8—9/7 Lítið hefir verið um vinnu
fyrir fangana þessa daga,
nema hvað ég og nokkrir aðrir hafa
unnið við að þrifa til og lagfæra eftir
brunann. Þetta var mikið verk og erf-
itt. Strokufangarnir eru enn í mjög
strangri gæzlu og mun í ráði að setja
þá aftur niður í „sellurnar". Hér
hefir svo ekkert markvert skeð frem-
26
VIKAN