Vikan - 11.12.1958, Page 14

„Þarna er „Herinn".
þessu gauli sím
Svipmyndir úr fórnfúsi
Hér er Hjálprteðisherinn á ferð um miðbæinn. Þessar hergöngpir eru löngu
kmdsfrægar og setja skemmtilegan svip á bæjarlifið.
SlÐDEGI á sunnudegi. Við erum
stödd á Dækjartorgi. Strætisvagn-
arnir koma og fara, móðir og más-
andi. Flokkur einkenmsklæddra
manna og kvenna kemur syngjandi
út Austurstræti. Undir er leikið á
Júðra og trumbur. Hjálpræðisherinn
ætlar að haida samkomu á torg-
inu.
Krakkahópur fylgir flokknum í
hæfilegri fjarlægð og trallar: „Kom
kom kom í Frelsisherinn, kom kom,
dú fá köku með.“
Hópurinn tekur sér stöðu undir
kfukkunni, skipar sér í hálfhring.
Ung, lagleg kona stígur fram og
fer með stutta bæn. Hún biður Drott-
in um að blessa starfið og alla nær-
stadda. Aðrii- taka ofan. Síðan er
spilað og sungið um hrlð.
Þyrping manna hefur nú safnast
anman 1 kringum hópinn og menn
sttnga saman nefjum í hálfkæringi.
„Þama er „Herinn“. Sá gerir nú gagn
með þessu gauli sínu“, segir slána-
legur strákur, um leið og hann hend-
ir sígarettunni valdsmannlega í ræs-
ið. Gðmul kona við hlið hans lítur
á hann og vorkunnsemin skín út úr
yóðlegum svipnum. Hún veit, að ein-
hveratíma flnnur þessi mikli maðin'
tU annars en flottræfiislegrar sjálfs-
ánægjn. Honum finnst greinilega lit-
« koma tli hópsins og iætur það
óspart 1 ljósi.
Drukkinn maðui' situr á bekk.
Hann raknar úr rotinu og lítur í
krtng um sig. Kannske heldur hann
kominn til Himnarikis, en svo
staulast hann á lappir og reikar út
á pl&n til að hitta félaga sina. Boð-
jfeapur fólksins á torginu virðist ekki
•íga erindi til hans, og þó.
Söngurinn hættir. Hávaxinn maður
*tlgur fram. Hann mælir á framandi
twngu, en mál hans er Jafnóðum þýtt
*f ungu konunni. Hann talar um
starflö, sem Hjálpræðisherinn vinnur.
Hftnn talar af mikilli mælsku og ein-
Jaegnin skin út úr svipnum. Hann
lýBir alla velkomna til samfélags við
Krtst. Hann les úr Biblíunni. Þá glott-
ir strákurtnn „Skárri er það endemis
þr*slan,“ segir hann og gefur félaga
sinum olnbogaskot. Félagi hans svar-
ar ekki. Hann er að hlusta á mann-
inn. Hann var einu sinni í Sunnudaga-
skóla Hersins og hafði bæði gott og
gaman af. Maðurinn talar enn. Hann
segir af eldmóði frá þeim, sem geng-
ið hafa Hernum á hönd og hlotið frið
í sál sinni. Þegar hann hefur lokið
máli sinu er aftur sungið um stund.
Allstór hópur er nú saman kominn á
torginu. Strákurinn snýr sér nú að
félaga sinum: „Blessaður komdu og
vertu ekki að hlusta á þetta pakk.
Við skulum líta á barinn og reyna
heldur að komast á ball, en þessa
vitleysu." Hinn lítur á hann og á eins
og i baráttu við sig. „Allt i lagi, Let’s
go.“ Söngurinn hljóðnar ekki, þótt
drengirnir fari.
Hjálpræðisherinn hefur heldur
aldrei gefizt upp, þótt í móti hafi
blásið. — Söngurinn heldur áfram.
Aðallega eru þetta eldleg trúarljóð,
en þau eru flutt heilshugar. Þyrp-
ingin fer sí vaxandi. Gömul kona með
staf gengur um meðal fólksins. Sum-
ir gefa henni peninga. Aðrir horfa
stjarfir á klukkuna eða hrista ang-
urværir höfuðið. „Ekki nema það
þó, en sá betlilýður,“ hugsa sumir.
Gamla konan hefur verið í Hemum
í marga áratugi. Hún hefur lifað
fyrir starfið og það hefur veitt lífi
hennar fylltngu og tilgang. Hún hef-
ur fylgzt með þróun Hersins en er
nú komin að fócum fram. Samt reyn-
h' hún að gera allt sem hún getur.
Hún er ekki sínk á sporin, þótt fæt-
urnir séu orðnir lúnir. Söngurinn
hættir. Enn stígur maður fram úr
hálfhringnum og flytur hvatntngar-
ræðu. Hann eggjar menn að koma og
gerast liðsrrienn I fjölmennasta her
heimsins. Þeim her, sem aldrei ber
önnur vopn en fórn Krists og góðan
vilja hermannanna. Hann skýrir frá
samkomunm, sem haldin verður í
kvöld. Hann biður menn að líta inn.
Engpnn geti haft illt af því, en
kannske einhver gott. Eftir þetta
gengur Herinn aftur ttl herbúða sinna
I Herkastalann við Kirkjustræti.
Söngurinn er hljóðnaður, en hann óm-
ar enn í sálum nokkurra, sem ekki
höfðu áður orðið varir við bergmálið
af boðskap Krists í sálum sínum. . . .
EIGINLEGA má telja, að Hjálp-
ræðisherinn hafi verið stofnað-
ur 1865. Þá hóf William Booth að
halda samkomur sínar á strætum
og í fátækrahverfum Lundúnaborg-
ar. Starfið var svo endurskipulagt
1878 og 1880 var hreyfingin orðin
all öflug.
1 milljónaborginni áttu margir ó-
hægt um vik að komast af eigin
ramleik í kynni við kristindóminn.
Fátækt og volæði var ríkjandi í heil-
um borgarhlutum. Starfið bar fljót-
lega ávöxt og margir gerðust liðs-
menn Hersins. Deildir voru síðar
stofnaðar í flestum löndum. 1 Banda-
ríkjunum er Hjálpræðisherinn mjög
öflugur og þar kemur „Herópið"
(War Cry) út í tæplega 20 milljón-
um eintaka.
Starfsemi HJálpræðishersins á Is-
landi hófst 1895. Þá þegar var hafin
útgáfa „Herópsins" og hefur það
jafnan komið út mánaðarlega síðan.
Herinn hélt fyrstu samkomu sína
12. maí 1895. Vakti samkoman mjög
mikla athygli og sóttu hana um 400
manns, en íbúafjöldinn var þá marg-
falt minni. Sýndi þetta þegar hinn
mikla áhuga, sem ríkti meðal al-
mennings á hinni nýju starfsemi,
sem komtn var til landsins og hafði
leitt svo margt gott af sér í ná-
grannalöndunum. Margir gerðust
liðsmenn Hersins. En æði margir
voru honum mótsnúnir.
„Herópið", málgagn Hjálpræðis-
herstns á Islandi, kom fyrst út I okt.
1895. Þar segir svo:
„Til hvers er þessi hernaður og
þetta heróp,“ er spurning margra um
þessar mundir. Svar vort er: Hann
er vegna þess, að vér óskum að
heyja stríð á íslandi gegn syndinni
og öllu því, sem illt er í öllum mynd-
um og um leið leitast við að gjöra
mönnum skiljanlegt, hvilík blessun
það er, að geta trúað á Guð með
bamslegu trúnaðartrausti og þann,
sem hann sendi, Jesúm Krist.“
Eirmig síðar: „En raddir hafa lát-
ið til sín heyra, til þess að vara menn
við að koma á samkomur vorar og
ráðleggja ibúum Reykjavikurbæjar
að sneiða hjá oss — auðvitað megum
vér búast við meiru af þess háttar,
en — oss sakar það ekki."
Trú Hjálpræðishermanna er sigur
ljóssins yfir myrkrinu:
„Ljós skal skína fram úr myrkri.
Hann lét það skína í hjörtu vor, til
þess að birtu legði af þekkingu vorri
á dýrð Guðs, eins og hún kom i ljós
i ásjónu Jesú Krists."
Hjálpræðisherinn hefur látið til sin
taka á mörgum sviðum. Hann rekur
gesta- og sjómannaheimili í Reykja-
vík, Síglufirði, á Akureyri og Isa-
firði, einnig rak hann á sínum tima
slík heimili á Seyðisfirði og í Hafn-
arfirði. Þar er ódýrasta gistipláss á
landinu, ef „Kjallarinn" er ekki tal-
Kastalinn á Isafirði. Þar er Gesta- og sjómannaheimill og f
samkomur haldnar. Húsið er rúmlega 35 ára gamalt. s
14
VIKAN