Vikan


Vikan - 11.12.1958, Side 15

Vikan - 11.12.1958, Side 15
Sá gerir nú gagn með ],“ sagði sláninn. i starfí Hjálpræðishersins Herkastalinn við Kirkjustræti 2 í Reykjavík. I>etta veglega stórhýsi vax byggt í áíöngum og byggingunni lokið fyrir rúmum 30 árum. \ inn tU gistihúsa. Þá hefur Herinn rekið sumardvalarheimili í sveit, þar sem fátsek börn fá ókeypis dvöl nokkra hríð. Sunnudagaskóli er starfræktur og saumafundir eru haldnir fyrir ungar stúlkur. Þá safna hennennirnir fé fyrir jólin og miðla fátækum. Sunnudagurinn er að kvöldi kominn. Samkoman fer að hef jast. 1 lyftingunni standa foringjar cg liðsmenn Hersins, en samkomu- gestir sitja á bekkjum, dreift um sal- inn. Þarna er fátt af ungu fólki, þó tvær ungar stúlkur sem eru veikar af hlátri. Ymsir eru hér, sem sáust á torginu fyrr um daginn. Þeir líta svona inn fyrir ýmsar sakir. Sumum finnst kannske boðskapur fólksins í lyftingunni eiga erindi til þess, ann- að kemur að gamni sinu, nennti ekki í bió, eða hafði ekkert sérstakt fyrir stafni. Þarna er mikið af eldra fólki. Þrekinn, rauðbirkinn maður, sem oft sést á torginu og er sennilega í mörgum söfnuðum. Hann býr á Hernum, er víst uppflosnaður bóndi að norðan, og í vandræðum með heils- una og tímann. Lítill, taugaveiklaður karí, sem virðist vera með asthma, lús Hjálpræðishersins á Akureyri var keypt yrir meira en 30 árum. Þar em haldnar amkomur og Sunnudagaskóli. þ\-í hann gripur andann á lofti og styður öðru hvoru á brjóst sér. Hann grúfir sig niður. Gamlar konur í peysufötum, einhverjar þeirra, sem hægt er að sjá við jarðarfarir í Dóm- kirkjunni og finnst mikil blessim í Orðinu. Sama hvaðan gott kemur. Samkoman hefst með bæn og svo er sungið og leikið á hljóðfæri. Mikil stemning ríkir. Allir hrífast með. Jafnvel stelpumar eru orðnar góðar eftir hláturskastið og hafa gripið sálmabók og rýna í hana. Drukkinn maður kemur inn. Honum er vísað til sætis og þar sofnar hann í skyndi og lætur sig dreyma fallega um allt það góða, sem hann hefur orðið fyrir á þessum Drottins degi: Glaðir félag- ar, nóg vín næsta dag, peningar, bilar, fagrar konui' og fleira af þvi taginu. Söngurinn hættir og majorinn stíg- ur fram og heldur eldheita hvatn- ingarræðu um afturhvarfið og allt það góða, sem því fylgi. Önnur stúlknanna lítur á hina og þá brest- ur hún aftur og hlær niðurbældum hlátri. Gamail maður, lotinn í herð- um, sennilega af katlavinnu eða kola- burði lítur við og hastar á vinkon- urnar, þá springa þær báðar. „Je minn, komdu, en sú vitleysa." Svo fara þær út og þar bíður lífið eftir þeim. Aftur er sungið og svo er vitnað og mexm hvattir til að gjöra slíkt hið sama. Enginn af viðstöddum gefur sig fram. Meira sungið og meira tal- að og nú skulu menn koma og biðja um fyrirbænir. Þá koma óðara nokkr- ar gamlar konur og sköllóttur kall úr bæjarvinnunni. Svo er beðið fyrir þeim og sungið mikið og vel. Þungur skellur. Drukkni maðurinn hefur oltið um og liggur í gólfinu. Hann vaknar ekki einu sinni. Hann er færður fram og vakinn. Síðan fer hann líka út í lífið . . . Samkomunni er að ljúka. Majórinn stendur við dyrnar og tekur í hönd þeirra, sem út ganga. Hann brosir við hverjum einstökum. Tveir ungir menn smoki'a sér framhjá honum og út. Þeir ganga út Aðalstrætið og » við vitum hvert leið þeirra liggur. namkomunni er lokið. Dimmt orðið í salnum og lúðrarnir þagnaðir. Bekkirnir auðir og tómir og myrkr- ið grúfir yfir. Enn er klukkan ekki nema rúmlega 11. Kastali hermanna Krists er enn vakandi. Útverðirnir standa vörð, þvi er.n er von nokkurra liðsmanna. Gisti- og sjómannaheimilið er einhver merk- asti þáttur starfsins. Þangað koma sjómenn af öllum þjóðernum. Við tökum okkur stöðu nálægt inngangin- um: Þrír menn í dröfnóttum peysum, kýttir í herðum og grófir í orðbragði, greinilega Færeyingar. Þeir eru vel liðnir og koma ávallt prúðmannlega fram og skrifstofustúlkan segir okk- ur, að þeir hafa mjög sjaldan ósóma í frammi. Þarna kemur drukkinn, einkennisklæddur maður. Hann er með bát á höfðir og reynir að bera sig borginmannlega. Hann er úr varnarliðinu. Stúlkar. segir, að her- mennirnir hagi sér mjög vel yfir- leitt. Þá kemur þarna að dyrunum hsvaxinn, krangalegur maður í brún- um, snjáðum frakka. Hann hefur báð- ar hendur í vösinn og ber höfuðið hátt. Þetta er ungur maður með langt andlit og togað. Hann var ein- hverntíma í læknisfræðinni, en hætti og hefur vist verið viða síðan. Hann hefur dvalið lengi á Hernum og eng- inn verður hans var. Enn streyma menn að: Bítill, lotinn karl með yfir- skegg. Bóndi að austan, sem situr flesta daga í herbergi sínu, sker sér tóbak og les gamlar skræður og kveður rímur. Stundum ráfar hann um bæinn, situr á kaffihúsum og tal- ar þá við sjálfan sig. Þá kemur þarna gamall kunningi lögreglunnar, hann er I „strætinu" var víst einu sinni efnilegur, eins og allir verða við að fara í hundana. Hann segist vera sendiherra Alaska í París og lætur sér ekki allt fyrir brjósti brenna. Hann á konu, sem íylgir honum mjög að málum. Honum er ekki vísað til sængur, en beðinn að koma seinna í betra ástandi til að ræða andleg mál. Stúlkan á skrifstofunv: hefur frá mörgu að segja: Stundum koma þarna líka unglingsstúlkur, sem beiðast næturgistingar og oft reyna menn að smygla upp á herbergin ýmsum næsta stundlegum gæðum þessa lífs, sem Hjálpræðisherinn legg- u ■' ekki, of mikið upp úr. Stúlkan segir lika, að stúdentar séu oft erfið- astir viðureignar eða svokallaðir menntamenn. Þeir líti á sig sem eins konar yfirstétt og eigi erfitt að sætta sig við mótlæti. Færeyingam- i' séu sennilega beztir. Enn koma gestirnir. Nú er það miðaldra maðm', myndarlegur og hressilegur í bragði. Fallin verka- lýðshetja, sem hefur kvistherbergi á Hernum. Þar hefur hann nokkurn bókakost og unir sér við að mihn- ast fornra afreka og miklast af gemlum sigrum. Margir fleiri leggja leið sína upp á kastalaloftið og bú- ast þar til varnar. Hvernig vörnin ferst kastalabúum úr hendi skal 6- sagt látið, því ekki er jafn vel skipað í öll rúm, og smnar fallbyssurnar að- eins hlaðar púðri, en engum sprengi- kúlum. Hjálpræðishei-inn hefur unnið nytjastarf. Þetta er fómarstarf, unnið fyrir þá, sem verst eru staddir og aumastir allra. Engum er kastað á dyr, en allir velkormúr til samfé- lags við foringja hermannanna, Krist. Hjálpræðisherinn hefur orðið fyrir aðkasti, en flest eru það næsta hjá- róma raddir, sem svelgja sjálfar sig að bragði. 1 Starf Hjálpræðishersins hefm' bor- ið ríkulegan ávöxt og leitt ótal marga ti) holls samíélags. Fátæk böm dvelja ókeypis í Sumar- búðum Hersins. VIKAN 15

x

Vikan

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.