Vikan - 11.12.1958, Blaðsíða 18

8.
VERÐLAUNAKROSSGÁTA
VIKUNNAR.
Eins og lesendum er kunnugt hef-
ur Vikan tekiff upp þá nýbreytni
aff veita verðlaun fyrir rétta ráðn-
ingn krossgátunnar í hvert sinn.
Berist fleiri réttar ráffningar en
eln, verffur aff sjálfsögffu dregið
um þaff hver vinninginn hlýtur.
Verðlaunin eru
100 krónur.
Vegna lesenda okkar í sveitum
landsins hefur veriff ákveffið að
veita þriggja vikna frest til að
skila ráðningum. Lausnin sendist
blaðinu í lokuðu umslagi, merkt
„Krossgáta“ í pósthélf 149.
1 sama blaði og lausnin er birt,
verður skýrt frá nafni þess sem
vinning hlýtur.
Allmargar réttar ráðningar bár-
ust á 5. verfflaunakrossgátu Vik-
unnar og var dregið úr réttum
ráffningum.
AUÐUR EVDAL,
Hjarffarhaga 24.
hlaut verðlaunin, 100 krónur.
Vinnandinn má vitja verðlaun-
anna á ritstjórnarskrifstofu Vik-
unnar, Tjarnargötu 4.
Lausn á 5. krossgátu Vikunnar
er hér aff neffan.
IPROTT DVEUA FRUM- efni BURCAR- DýR fÓNN ÍGERC FÓNN END- ING MÁL 5K.ST. HVÍL- fST TöNN DÝPRA TAFL- MAfiUR SKRAIWT- BÚ/KíM^
KEPPNÍ land- læknir PRFTTIR
grs in- IR m FÆÐI PERA
KEYR ‘ABAt
FRUM- EFNI DKV'RRS MfNNI VOND KATUR
500 DÝR ME© heilEi'ru ENDING
SRÖMM ■RÁFA
GÍO- R 0 aníian HlMlN- tungl HJAP- AR- SÖ.GN ÓSVIK- INN
VÍKI RÆFILL ENfilNG
SEIN- leöur KR05-S
KUM P- ANAR BISKUP PÚKI MA6A fylli þJfl-6
HLJÓfi EIGNIN
HRf&G- IR 0RU5TA FISK GABB HÝ- SAMDA ÞVINGUR
VíR- STÖÐ SPIL KONA UTAN VI05IG OVSJA
TONN VEIKI FELAG tonn SKE.L LÍKAMS- HLUTA'
‘ARNA tala
VOR- BOÐi B’AS riTiiL
ÞIND
VEIKI stund- A R MEGNA El MS
E.INS SAIÍ- HLJ0Ð
BÆrru VIÐ VAN- TREYST- IR HINOR- UN
PE.NNI LYGI
LÍFSÞRÁ
Framhald af bls. 5.
þegar hann hafði rætt lengi við Marion, bað
hann hana að víkja ekki frá rúmi hans.
Síðdegis, þegar McWhimney opnaði augun,
tók Marion um hönd hans. Hún þrýsti hana fast.
Honum fannst herbergið hringsnúast fyrir aug-
um sér og hvíslaði:
— Marion! Mér þykir vænt um að þetta kom
fyrir. Mig langar ekki til að lifa. Hún lagði
fingurna á varir hans. — Vertu svo væn, Marion,
að koma nær. Vertu svo væn að taka um hálsinn
á mér. Haltu fast utan um mig og lofaðu mér
að kyssa þig. Aðeins einu sinni.
Hann dró hana að sér. Þau grétu bæði meðan
þau kysstust. Hjúkrunarkonan, ungfrú Doan,
hlýddi skipun McCullough læknis og hvarft brott.
Þegai' hún kom aftur og sá hann brosa, vissi
hún að kraftaverk hafði gerzt á McWhimney.
Einhvemveginn fann hjúkrunarkonan á sér, þótt
hún gæti ekki skýrt það, að sú stund mundi renna
upp að McWhimney gengi aftur um hnakkakert-
ur og þendi út brjóstið. Hún vissi þetta, en hún
vissi ekki hvers vegna. Hún fékk aldrei að heyra
þau töfraorð, sem Marion hvlslaði að honum um
leið og þau kysstust.
Þetta kvöld sofnaði McWhimney með hönd
Marions i sinni hendi. Og aftur dreymdi hann,
að hann væri að dansa við konuna, sem hann
elskaðL En í þetta skipti vaknaði hann ekki von-
svikinn.
Þegar McCallough kom inn í sjúkrastofuna,
var Marion svo hamingjusöm, að hana langaði til
að gráta svolítið meira. En í þess stað brosti
hún þakklætisbrosi til læknisins.
McCallough blistraði lágt um leið og hann
gekk út. Hann tók símskeyti upp úr vasanum og
las það aftur um leið og hann gekk fram gang-
inn. Því næst fleygði hann því í ruslakörfuna,
hélt áfram eftir ganginum og blístraði hærra.
Snemma næsta morgun, þegar dyravörðurinn
var að tæma ruslakörfuna, kom hann auga á
gula skeytíð. Hann las það i skyndi og fleygði
því svo í eldinn.
Hann hnyklaði brúnirnar. „En hvað þetta er
flókinn heimur," hugsaði hann. „Nú er hægt að
gera menn eins háa og menn vilja með gervifót-
um.“ Hann lagði af stað niður stigann, niður í
kjallarann og var svo utan við sig að hann
gleymdi að beygja sig og rak höfuðið í brúnina
og var svo utan við sig að hann gleymdi að
beygja sig og rak höfuðið í dyrapóstinn.
— Mætti ég spyrja, sagði hann upphátt. —
Hvaða fífl er það, sem langar til að vera hávax-
inn. Ekki mig. Ég vildi, að ég væri fimm þuml-
ungum lægri.
Lausn á 5. krossgátu VIKUNNAR
r* y 1 Ð U R + Ö L L + V A L Y N D.
B R I K A + G + U N A + A L U R
R I + + S K R A F A R + R + R E
K L A K K L A U S + M I Ð I L L
I L L A + A + K A R E L + S A L
Ð + V 0 L G A + S A N D + M + I
+ Þ E L + A + S T U N A + A U R
L A G I S + S T + S I + Þ + N +
0 K + N 'A S K A T A + G R A N I
F I T + L U R F A + Ö R A Ð I N
A Ð + A G + A K L E Ð I + S N +
R + G R A S + A “t* + I Ð N Ö + E
-f* M E I S T A R A N N + Ö P A L
E I R + T U T L A + N Y T I N A
SPAUG —
Unga stúlkan: Kvenfólkið er bæði iðjusamara
og duglegra en karlmennirnir.
Maðurinn: Já, það er satt. Því að þið getið
keypt meira á einni klukkustund, heldur en við
getum borgað á heilu ári.
Gvendur gamli kemur heim úr kaupstaðnum
með loftvog og segir við konu sína: „Sjáðu góða,
þetta keypti ég til að geta séð, hvenær kemur
rigning?"
Konan: „Nei, Gvendur, nú þykir mér þú vera
orðinn heldur eyðslusamur. Til að sjá, hvenær
rignir! Til hvers eiginlega heldur þú aff forsjónin
hafi gefið þér blessaða gigtina?“
Kennarlnn: Hvað er hann pabbi þinn?
Drengurinn: Hann er jarðaður.
Kennarinn: Eg átti ekki við þaff. Hvað var
hann?
Dréngurinn: Dáinn.
Kennarinn: 'Getur þú ekki skilið mig? Hvaff
var hann áður en hann dó.
Drengurinn: Lifandi.
Ferðamaðurinn er að sýna myndir: Þessi fjall-
stígur er of brattur til aff ganga hann upp,
jafnvel fyrir asna — þess vegna gerði ég þaff
ekki.
—o—
Árni: Loksins komst Jens á græna grein.
Bjarni: Er það virkilega, hvernig?
Árni: Já, hann hengdi sig úti I skógi!
VIKAN