Vikan


Vikan - 08.10.1959, Blaðsíða 3

Vikan - 08.10.1959, Blaðsíða 3
Silvana Mangano vill ekki fyrir nokkurn mun leika hlutverk nokkurt, er hinn furöulegi Salva- dor Dali hefur boöiö henni. Ástæöan er sú, aö kvikmyndahandrit Dalis fjallar um konu, sem er ástfanginn af hjólbörum, — og þar af leiöandi á.ttu hjólbörur aö leika annaö aöalhlutverkiö á móti Silvönu. — HafiÖ þiö heyrt annaö eins? spyr kvikmyndastjarnan. — Hjólbörur sem mót- leikara? Nei, ekki þótt ég væri aö deyja úr hungri. En Salvador hristi höfuöiö og segir: — Silvana veit ekki, hvaö henni er fyrir beztu. Þetta er einmitt bezta hugdettan minl Fjölskyldan er að flytja. Þau gátu ekki fengið að búa lengur á loftinu og bað er margt, sem tínist til við flutninga. Kæli- skápurinn er alveg að drepa þá og frúin er í öngurn sinum. Nágranna- konan í glugganum lætur ekkert fram hjá sér fara, en hvort hún á strákana, sem eru að stela bókun- um, vitum við ekki. — Halidór Pétursson teikn- aði. Hann heitir Jónas Tryggvason, býr að Ártúnum í Blöndudal, og enda Þótt hann sé blindur, hefur hann um skeið stjórnað Karlakór Bólstaðarhlíðarhrepps, — hefur enda samið bæði ijóð og lög sjálfur. En heima fyrir, að Ártúnum, hefur Jónas verkstæði, þar sem hann fæst bæði við burstagerð og dívanasmiði. Karl einn kom inn í pósthús úti á landi og þurfti að senda peninga til Reykjavíkur. Póst- meistarinn sagði karlinum, að hægast væri fyrir hann að senda peningana í póstávísun, þannig kæmust þeir til viðtakandans eftir svo sem hálfan mánuð. — Það er of seint, sagði karlinn, þeir þurfa að vera komnir til viðtakandans fyrir viku- lokin. — Jæja þá, svaraði póstmeistarinn, það er hægt með því móti að senda þá í símaávísun. — Þá gerir maður það, sagði karlinn. Allt er nú hægt i nútímanum. Skyldi vera hægt að koma ávísunarblaði órifnu í gegnum símann? < Nikulás nokkur Bantych-Kamenski, sem uppi var á 18. og byrjun 19. aldar, lét sem hann væri heyrnarlaus árum saman til þess að fá tóm til að lesa bækurnar í rússneska ríkisbókasafninu í friði — og varð innilega glaður, þegar hann loks missti heyrnina „í alvöru“. Stúlkan á myndinni aö neöan var úrskuröuö hafa fegurstu augu Svíþjóöar í sérstakri „augnakeppni“, sem þar fór fram í sambandi viö feguröarkeppni í ár. Dómararnir viröast hafa talsvert til síns máls. Mýndin til hægri »* Fyrir nokkru birtist hér mynd af konu við kúluvarp, og var hún tekin sem dæmi um það, að margir teldu Frjálsar íþróttir í hæsta máta ókvenlegar. Nú rekumst við i aðra mynd hér til hægri, og verðum að viðurkenna um leið, að fyrrnefnd skoðun getur verið vafasöm, — er það að minnsta kosti í þetta sinn. Myndin sýnir ungfrú Britt Martensson frá Kristi- anstad koma í mark í hundr- að metra hlaupi. Að vísu vann hún ekki hlaupið, þótt varla hafi hana skort stílinn eða kvenleikann til þess. Gráskeggjaður karlfauskur, sem átti álitlegan fjölda af gangandi fé í hökutoppnum, og ung stúlka, urðu samskipa yfir Atlantshaf. Karlinn var oft uppi á þilfari með sjónauka, og kom þá venjulega til hans unga stúlkan og spurði, hvort hann sæi til lands. Karlinn var nú orðinn leiður á öllum þessum spurningum og hugsaði sér að gabba stúlkuna. Næst þegar stúlkan kemur og spyr, hvort hann hafi landsýn, svarar karlinn því játandi og býður stúlkunni að líta í sjónauk- ann, en rífur hár úr hökutoppnum og leggur fyrir sjónglerið og spyr svo ungfrúna: — Sjáið þér ekki ströndina? Hún er eins og strik í sjónaukanum. — jú, víst sé ég ströndina, segir ungfrúin — og meira að segja stóran fíl, sem þrammar eftir henni. % mmm tii mn sem eru blankir Vinir mínir. Ég hef alltaf haft mikil útgjöld af Rasmínu, konu minni, og veit þessvegna hvað það er að vera blankur. Auk þess hefur verulegur hluti af tekjum mínurn farið í uppáhalds- rétt minn, bringukoll og kál, — eins og á mér má sjá. Nú hef ég hinsvegar uppgötvað gróðafyrirtæki, en vinir mínir, — ég ætla ekki að vera einn um hituna, það megið þið reiða ykkur á. Ég ætla að borga hverjum þeim 50 tíkalla fyi'ir I 3 % sem kemur með tíkall númer C 4.918.576 til mín á ritstjórnarskrifstofu Vikunnar að Skipholti 33. Seðilinn lét ég í umferð fyrir nokkrum vikum og það er ómögulega að segja, hvar hann er niðurkominn núna. Allir hafa þessvegna jafna möguleika. Keppnin er hafin, vinir mínir, nú er bara að taka eftir númerinu. Virðingarfyllst, Gissur Gullrass. % 3 % VIKAM Útgefandi: VIKAN H.F. Ritstjóri: Gísli Sigurðsson (ábm.) Auglýsingastjóri: Ásbjörn Magnússson F ramkvæmdastjóri: Ililmar A. Kristjánsson Verð i lausasölu kr. 10. Askriftarverð kr. 21(i.00 fyrir bálft árið, greiðist fyrirfram. Ritstjórn og auglýsingar: Skipholti 33. Simar: 35320, 35321, 35322. Pósthólf 149. Afgreiðsla og dreifing: Blað'adreifing, Miklubraut 15, simi 15017 Prentun: Prentsmiðjan Hilmir h.f. Myndamót: Myndamót h.f. J

x

Vikan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vikan
https://timarit.is/publication/368

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.