Vikan - 21.01.1960, Blaðsíða 2

verður skógur til
Plantið einu tré. Bætið síðan við
öðru og þannig áfram, áður en varir
er risinn upp skógur ... mörg einstök
tré.
Sama gildir um auglýsingar, ef þær
eiga að bera árangur við sölu varnings
eða þjónustu. Þér þurfið að auglýsa
einu sipni og halda síðan áfram að
auglýsa, þá getið þér vænzt mikils ár-
angurs. Gildi endurtekningarinnar er
almennt viðurkennt. Það á ekki síður
við um auglýsingar yðar. Einmitt þess
vegna er V I K A N k jörið auglýsinga-
blað, hún kemur V I K U eftir V I K U
inn á flest heimili Iandsins og er lesin
af flestum þeim sem kaupa vörur og
þjónustu í landinu.
Notfærið yður hverja VIK U til
þess að gróðursetja, þá hafið þér heil-
an her gróðursetningarmanna í þjón-
ustu yðar og vöxturinn mun ekki láta
á sér standa.
V I K A N .
# Groddi í kjóla.
# „Fylking hinna heilögu“.
# Góð vísa of oft kveðin.
O Hvað er íslenzkt lengur?
„GRODDAEFNI f KJÓLA“.
Kæra Vika.
Má ég gera mér vonir um að þú svarir þessu
liréfi mínu við tækifæri.
Svo er mál með vexti, að ég er með því sama
marki brennd og konur yfirleitt, að ég hef gam-
an af að vera vel klædd og tolla í tízkunni,
eins og ]>að er kallað, þótt það kosti vitanlega
talsverðan pening. Þessi breiskleiki minn er
manninum mínum ekki að skapi, þótt hann vil.ji
raunar að ég sé vel og smekklega klædd — en
hann kallar það hégóma að eltast við tízkuna,
og stundum stríðir hann mér dálítið meinlega
í því sambandi. Skömmu fyrir jól fékk ég mér
indælan kjól úr „mohair“-efni, sem nú er mest
i tízku, en þá þykist hann endilega þurfa að
finna islenzkt orð yfir þetta efni; leitar lengi
—• og finnur loks upp á að kalla það „grodda",
og þykist meira að segja hafa himinn höndum
tekið. Og nú stagast hann á þessu sí og æ:
— Ætlarðu ekki í groddakjólinn í kvöld? Jæja,
liver ykkar gat svo státað af því að vera í mést-
um groddanum, og svo framvegis. Veiztu það,
að þetta er farið að fara svo í taugarnar á
mér, að iivar sem ég kem í þessum kjól, sem
mér þykir svo indæll, finnst mér allir stara á
mig og segja við sjálfa sig: — Nú, hún er þá
í groddakjól, þessi! Hvað á ég að gera? Og
finnst þér það nokkur meining að kalla þetta
fína tizkuefni „grodda“.
Virðingarfyllst.
Mad. Mohair.
Já, ekki er ofsögum af þvf sagt hve eigin-
menn geta verið andstyggilegir. Kalla þetta
sallafína, rándýra tízkuefni „grodda“, og
skjóta sér svo á bak við málhreinsunarstarf-
semi, eða gorta af íslenzkukunnáttu sinni —
aðeins til þess að geta komið fram hinum
grimmúðlegustu hefndum við sárasaklausan
kjól fyrir það, að hann gerir elskaða eigin-
konu glæsilegri í augum annarra! Þetta tel
ég groddamennsku hina mestu, auk þess sem
þarna er um heldur groddaleg málvísindi að
ræða, því að eina íslenzka orðið — og er að
vísu nýyrði — sem hæfir umræddum vefn-
aði, er „lóvoð“, það er að segja, voð, sem
ekki hefur verið lóskorin — voð með lónni
á. Hið gamla góða orð „groddi“, á hins vegar
betur við um annað tízkuefni, og þó varla
nema grófustu gerð þess — hið svonefnda
„tweed“, eða skozk og brezk vaðmál — því
að áður var talað um groddavaðmál, eða
vaðmálsgrodda, þegar um gróft vaðmál var
að ræða. Þetta skaltu segja þínum elskulega
eiginmanni, en flytja kæra kveðju lóvoðar-
kjól þínum og því, sem í honum er.
„ÞEGAIt ÞEIR HEILÖGU ...“
Kæra Vika.
Þú ert allra skcmmtilegasta blað, og þar að
auki hefurðu oft gert mér þann greiða að svara
spurningum mínum. Nú hittist svo á, að við
eigum tvær í þrætum um það, livort rokklagið
alkunna — eða öllu lieldur textinn við það —