Vikan - 21.01.1960, Blaðsíða 32

Hvcrt stefnir
þú faðir?
Framhald af bls. 11.
og þær birtast 1 hegðun hennar og
starfi. Auðvitað hei'ir móðirin áhrif
einnig á drenginn, og að því er til-
finningalif hans og innra jafnvægi
varðar, eru þau ákaflega mikilvæg.
En einhlít eru þau ekki, einkum
fyrir drenginn, af því að starfssvið
og viðhorf móðurinnar svara ekki
að öllu leyti til hneigða haus. Hann
leitar fremur fyrirmynda í hegðun
og starfi föðurins. Ef faðirinn gel'ur
sér engan tima til þess að sinna
syni sinum persónulega né tekur
verulegan þátt í uppeldi hans, þá cr
hætt við, að tengsl drengsins við
heimilið verði of laus og hann drag-
ist þess vegna út á götuna og mót-
ist fyrst og fremst af siðgæði henn-
ar. En ef faðirinn gefur sér tima
til að sinna syni sínum, fylgjast
með nárai hans og öðrum áhuga-
málum, þannig að náið og skilnings-
ríkt samband sé þeirra á milli, þá
verður þróun drengsins miklu auð-
veldari og eðlilegri. Þá er hann sið-
ur í hættu að lenda á glapstigum.
„ÉG Á ALDREI TÓMSTUND".
Um daginn var ég að reyna að
útskýra þetta fyrir manni, sem tók
smávegis misferli sonar síns sem
reiðarslag og óbætanlegan álits-
hnekki. Þegar ég hafði talað nokkra
stund, greip hann fram i fyrir mér
og andvarpaði: „Já, en ég á bara
aldrei tómstund.“
En ég veit, að honum skjátlast um
þetta. Flestir feður gætu helgað
börnum sínum miklu fleiri tóm-
stundir en þeir gera. Hver faðir
verður auðvitað að gera það upp
við sig, til hvers hann vill verja
þeim stundum, sem afgangs verða
frá brauðstritinu. Það er ekki nauð-
synlegt, að börnin njóti þeirra allra.
Hins vegar þarf faðirinn ekki held-
ur að loka sig inni 1 virki úr dag-
blöðum og tóbaksreyk. Þegar faðir
fer að sinna börnum sinum, kynna
sér áhugamál þeirra og fylgjast með
þróun þeirra, þá kemst hann að
raun um, að hann er ekki aðeins
veitandi, lieldur einnig þiggjandi í
þessum viðskiptum. Barn hefir
ávallt mikið að gefa þeim, sem sýnir
því skilning og alúð. Mörgum föður,
sem lætir tómstundir sínar niður í
tilgangslítið og van])akklátt snatt,
— svo að lakari tómstundaiðja
ekki nefnd, — mætti bregða við
muninn að finna hlýju og þakklæti
barnsins.
Fæstir nútímafeður eiga þess
kost að leyfa sonum sínum að vaxa
inn í þau störf, sem þeir rækja, likt
og bóndinn gerir. Til þess eru þau
of sérhæfð og fjarlæg heimilinu.
Þvi brýnni er þörfin, að faðir og
sonur ræki samvistir og saineiginleg
áhugamál, svo oft sem tóm gefst til.
Þannig yrði sonurinn fyrir sterkum
áhrifum frá viðhorfum og skoðun-
um föður sins og innrætti sér hugs-
unarhátt hans, likt og telpan tekur
sér móður sína til fyrirmyndar. 1
slíku trúnaðarsambandi gæti faðir-
inn afstýrt ýmsum skakkaföllum,
sem umhirðulitlir drengir lenda
auðveldlega í. Og þegar öllu er á
botninn hvolft, eru örlög föður og
sonar svo samþætt, að trauðla verða
sundur rakin. ★
ÞÁTTASKIL
Framhald af bls. 7.
feluleik. — Hún rétti höndina i
Auk þess að vera
nauðsynlegt við bakstur,
er ROYAL lyftiduft ágætt við aðra matar-
gerð, t. d. við eftirfarandi:
Eggjakölmr (ommelettur)
verða léttari el þér notið
V's teskeið (slóttfulla) ai
ROYAL lyftidufti á móti
hverju eggL
Næst er þér steykið fisk
blandið ROYAL lyftidufti
saman við raspið. Hið
steykta verður betra og
stokkara. Hæfilegt er að
nota Vj tsk. (sléttfulla) af
ROYAL lyftidufti á móti
30 gr. af raspi.
RartöÐustappan verður
loftmeiri og betri ef 2 tsk.
CsléttfuUar) af ROYAL
lyftiduftl eru hrærðar
saman við meðaiskammt
Marensbotnar og annað gert
úr eggjahvitum og sykri verð-
ur fíngerðara ef ROYAL lyfti-
duft er notað. þannig: A móti 2
mtsk. (sléttf.) af sykri og einni
eggjahvítu komi ‘á tsk. UléttU
ai ROYAL lyftiduftL
Royal lyftiduft er
heimsþekkt gæðavara sem reynslan
hefur sýnt að ætíð má treysta^
NOTIÐ
Royal
áttina til min.
Ég var enn ruglaður og skildi
ekki.
Gaui tók viðbragS. Þú bænir
þig, sagði hann við mig og þreif i
höndina á Hönnu og dró hana af
stað niður túnið. Hún leit til mín,
afsakandi, lijálparvana.
Nú áttaði ég mig og fékk málið.
Það er bannað að fela sig í
hlöðunni, hrópaði ég. — Pabbi vill
ekki, að rótað sé i heyinu!
Já, svaraði Gaui á hlaupunum.
Ég bændi mig líkt og í leiðslu og
byrjaði að telja, taldi hratt upp i
eitt hundrað — og fór að leita. Ég
leitaði i fjárhúsunum, fjósinu og
hesthúsinu, — en árangurslaust.
Kannski voru þau í hrútakofanum?
Ég flýtti mér yfir túnið fram hjá
hlöðugafhnum. Ég nam staðar.
Hvað var þetta? Piskur? Þetta var
áreiðanlega piskur, sem ég hafði
heyrt inni i hlöðunni.
Óljós yfirþyrmandi grunur varð
til þess, að ég læddist að vind-
auganu í stað þess að klifra um-
svifalaust inn í hlöðuna. Hvað var
þetta? Ég heyrði rödd Hönnu
inni í myrkrinu: Ekki — ekki —
ekki.
Jú, jú, sagði áköf, hás rödd
Gauja, — pinulitið.
Nei, gerðu þetta ekki, ekki . . .
Það grillti í hvítar, þurrar og
skrjáfandi hærurnar á hreyfingu
inni í hlöðunni. Ég skalf eins og
ég hefði köldu. Burt! Burt, — burt
héðan! Ég reikaði burt frá hlöð-
unni, — yfir slægjuna, yfir mel-
inn, út í þýfið, lengra, lengra burtu.
Ég hljóp, ég hentist áfram, hrasaði
i þýfinu, fálmaði i grasið, tætti það
upp og þeytti þvi rótlausu frá mér.
Eitthvað snart mig. Hvað? Burt!
Ég leit upp. Brún augu, barmafull
af samúð og tryggð, fegurstu augu
á jarðríki horfðu á mig.
Táta.
' Ég greip um háls hennar, gróf
, andlitið i loðinn feldinn og grét,
r> — grét i loðinn feld dýrsins —
>? og grasið. ★
VÍSNAþáttur
Sveindj Beinteinsson tók saman
Sjávarvísur
íslendingar eru meira háðir sjón-
um en flestar þjóðir aðrar; Það er
þvi að vonum að skáldin yrki
margt um sjóferðir. Einkum var
mönnun tamt að yrkja um sigling-
ar, enda er fátt skáldlegra en skip
undir seglum, það var aðeins
tvennt sem komst þar i saman-
burð einsog segir í þessari gömlu
vísu:
Að sigla fleyi og sofa i meyjarfaðmt
ýtar segja yndi mest
og að teygja vakran hest.
Örn Arnarson yrkir þannig um
háskann og listina i sjóferðinni:
Oft i hári hangir fjör,
hóti fári bylgjan ör,
skýzt á árum skriðfrár Knör
skers og báru milli að vör.
Látra-Björg orti margt um sjó-
inn og sjósókn og einatt hressilcga:
Grundir, elfur, sall og sandar
sæs með dunum,
undir skelfur allt af Jjandans
ölátunum.
Það fylgir henni hrollur og furða
þessari gömlu draumvisu:
Dauðinn sótti sjávardrótt,
sog var Ijótt i dröngum.
Ekki er rótt að eiga nólt
undir Gróttutöngum.
Þá er glögg mynd i þessari risu
eftir Indriða Þórkelsson á Fjalli:
Lötrar svangur seinagang
sýldur rangablesi;
unnarvangur er l fang
undan Langanesi.
Stephan G. lýsir vel glcði sigl-
ingamannsins:
Undir bliku beitum þá
bát og strikið iökum;
stigum vikivakann á
völtum kvikubökum.
Kannski eru þó mest sannindi
i þessari vísu Steins Steinars:
Lœsist skyndilega um sál
löngun blind til ævintýra;
engan bindur annars mál,
úti vindinn flestir stýra.
Kannski fcrð þú
til Amcríku
Framhald af bls. 10.
menn sér detta í hug snjóhús,
Eskimóa og hvitabirni, þegar
minnzt er á ísland.
Þeir, sem hafa áhuga á þvi
að sækja um styrk frá AFS,
þurfa, sem fyrr segir, að vera
16—18 ára, sæmilegir i ensku
og færir um að bjarga sér sjálf-
ir, íslenzk-ameriska félagið
hefur umsjón með styrkveit-
ingum og gefur allar nánari
upplýsingar. ★
32
VIKAN