Vikan - 29.09.1960, Side 31

39.
VERDLAUHAHROSSCÁTA
VIKUNHAR
Vikan veitir eins og kunnugt er verö-
laun fyrir rétta ráðningu á krossgát-
unni. Alltaf berast margar lausnir. Sá
sem vinninginn hefur hlotið fær verð-
launin, sem eru:
100 KRÓNUR.
Veittur er þriggja vikna frestur til
að skila lausnum. Skulu lausnir sendar
í pósthólf 149, merkt „Krossgáta".
Margar lau'snir bárust á 34. kross-
gátu Vikunnar og var dregið úr rétt-
um ráðningum.
JÖHANN GUÐMUNDSSON,
Vitateig 7, Akranesi,
hlaut verðlaunin, 100 krónur og má
vitja þeirra á ritstjórnarskrifstofu
Vikunnar, Skipholti 33.
Lausn á 34. krossgátu er hér að neðan.
+ + F L Ö S K U S P I L + + + +
E + 1 « R K U T + + R A T s J A
F A N N K 0 M A + + + N A N Ö s
N U N N U R + N A M + G R A T T
I + C I M L I + P A R Þ Ö K U A
L L A N L E Y S X T 0 R R A Ð R
E L L G + I S T + S T A L F A T
a I K K U R + T L E I tí A R + A
u N N U R + u R I L L u R A K K
R N + N + E R I N D I + A M E N
+ T 0 N L I S T A R M A Ð U R +
H I s A U M A R S Y L U R T A R
+ + + + R A L Ö T R A T A A N A
+ + + + K V E Ð J. U S T U N D K
Eg vorkenni þessum
veslingum
Framhald af bls. 26.
mundi standa algjörlega á gati í
þessháttar prófi. „Kerlegi Bölverlcs“,
ég hef nú aldrei heyrt annað eins.
Ég yrði að fletta því upp í orðabók.
Og nú skal ég segja þér eina dæmi-
sögu, — ég nenni ekki að þéra sveita-
menn til lengdar: Einu sinni kom kona
að máli við mig og var áhyggjufull
og hermdi upp á mig, að ég hefði
verið að yrkja eitthvað um mjaðarjurt
og sagt, að hún væri „mild og skær“,
en þetta væri tóm vitleysa, mjaðar-
— Jú, mér finnst ég kannast við
svipinn. — Hef ég ekki einhvern
tíma gefið yður utanundir?
jurt væri ekkert mild og því síður
skær. Þetta kemur mér sannarlega á
óvart, sagði ég, ég veit ekki par um
mjaðarjurt, ég þekki ekki önnur grös
en hrossapunt og fífu, en það var gat
í kvæðinu hjá mér og ég fann þessa
mjaðarjurt i Flóru Islands og smellti
henni í gatið af því að hún var alveg
mátulega stór; aftur á móti var
hrossapuntur of langur og fífa of
stutt. Það er ábyrgðarhluti að halda
að óhörnuðum skólabörnum kveðskap
sem er orðinn til á þennan hátt. -—
og nú er eitt, sem ég vil taka fram,
og líklega bezt að þú skrifir orðrétt.x
Eg tel sjálfsagt, að þú skrökvir eins
og þig lystir. Það er mikil og fögur
íþrótt að skrökva rétt. En hinsvegar
vil ég fara bónarveg að þér með
eftirfarandi: Þegar þú leggur mér orð
í munn, þá hlífðu mér við nokkrum
þeim orðum, sem ég mundi aldrei láta
út úr mér. Láttu mig ekki segja
„að reikna með einhverju" eða „að
ganga út frá einhverju". Láttu mig
ekki segja „í framtíðinni“, um það
sem gerist siðar meir, eða þegar fram
líða stundir, og gerðu mér ekki upp
þau orð, að ég hafi kallað þá liluti
„áberandi", sem mikið ber á. Og forð-
aðu mér bæði við „ríkum mæli“ og
„stórum stíl“.
— Ég skal reyna að muna og virða
þessa bón þina Jón. Hefur það
kannske komið fyrir, að blaðamenn
hefðu eftir þér þessi forboðnu orð?
— Blaðamenn koma hingað sem
betur fer sjaldan eða réttara sagt
skjaldan, það hafa allir langfeðgar
mínir sagt.
— Kom ekki Björn Th. Björnsson
til þín i fyrrahaust á vegum útvarps-
ins. Mig minnir, að hann væri með
þátt úr Árnasafni.
— Jú, hann kom hingað. Ég vona
bara að ég hafi ekki verið of hupp-
legur við hann. Við erum annars góð-
ir kunningjar. Heyrðir þú viðtalið?
— Já, ég heyrði það og mig minnir,
að þú hafir verið alveg nægilega fúll.
— Jæja, það var gott.
— Er það satt, sem ég hef heyrt,
að þú hafir lagt i það metnað þinn
að verða fúlastur maður af íslenzku
bergi brotinn?
— Ja, margur fær af litlu lof —
eins og segir í vísunni Ég verð að
játa að ég hef aldrei heyrt þetta fyrr
og þéssvegna ekki hugsað út í það.
E'n sannarlega væri þetta göfugt
markmið að keppa það. Annars væri
reyndandi að spyrja fólk sem vinnur
hér að staðaldri, það mun líklega vita
þetta bezt.
Jón Helgason lætur engan fara með
vitið úr bænum og hann fylgir mér
út á hlað eins og góðum Borgfirðingi
sæmir. Það er engu likara en að
munnvikin hafi ögn lyfzt í þessum
síðustu orðræðum og Það örlar fyrir
glampa í augunum.
— Jæja, ekki datt mér í hug, að
þú tækir blaðamönnum af slíkri al-
úð. Ég hef haft einstaka ánægju af
heimsókninni til þín.
— Gott að einhver hafði ánægju af
henni — og vertu sæll.
Svo er hann aftur kominn inn fyrir
múrvegginn, en ég stend úti í sól-
skininu og sé hann fyrir mér þar
sem hann sezt við stóra skrifborðið
í hálfrokkinni skrifstofunni og loftið
er þrungið þessari þungu lykt, sem
hvergi finnst nema á söfnum. Svo
beygir hann sig yfir prófarkir úr ein-
hverju ritverki, sem hann er að gefa
út. Það skiptir ekki máli, þótt enginn
lesi þetta — og Það er næstum full-
víst, að enginn gerir — safnið er
heimur út af fyrir sig og í þeim heimi
líður Jóni Helgasyni vel.
Gísli Sigrurðsson.
v o
Umferðarslys
vhcan 31