Vikan - 30.03.1961, Blaðsíða 13

Jóhannesarborgar. Hann tók til starfa á
hóteli og vann aS degi til, en kynnti sér
hókfærsiu á kvöldin í þvi skyni að verða
bókari. Eftir ársdvöl i borginni varð hann
veikur. Hann fór á fund evrópsks læknis,
sem rannsakaði hann og tók hann til með-
ferðar. En par sem lionum fór ekkert fram,
fór hann tii annars iæknis. Aftur fór honum
ekkert fram, svo að hann íór á spitaia, þar
sem hann var ai'tur tekinn til rannsóknar og
meðferðar, en án nokkurs árangurs. Þá
hélt hann heimleiðis.
Þegar heim kom, hélt liann á fund galdra-
læknis fyrir þrábeiðni bróður sins. Ualdra-
læknirinn sagði honum, að i borginni hefði
hann eklti halt neinn anda tii að vernda sig
og að iiiur andi hefði náð tökum á lionum
og ylii veikindum hans. Ungi' maðurinn
sagði mér, að galdralæknirinn hefði spurt
sig þrisvar, hvort hann viidi berjast gegn
liinum illa anda, og í hvert skipti svaraöi
hann já'tandi. Siðan mæiti galdraiæknirinn:
„Farðu heim, og að þremur dögum liðnum
muntu verða orðinn friskur aftur.“
Að þremur dögum liönum var ungi mað-
urinn orðinn aiheilbrigður og kenndi sér
hvergi meins.
Þegar ég sat og var að hlusta á hann,
gat ég ekki að mér gert að brosa með sjáli'-
um mér. Eg vissi, hvað það var i frásögn-
inni, sem hann gat ekki um, þvi að þessi
unglingur bjó yíir leyndarmáii, sem hann
gat ekki talað um.
Þegar hann sagði mér sögu sina, reynd-
ist Jkonum eríitt að dylja íyrir mér tilfinn-
ingar sínar, þegar hann minntist leyndar-
máis sins, og ótti hans við að opinbera
of mikið fyrir mér virtist gera hann ó-
róiegan.
Ég hiustaði kurteislega og spurði einsk-
is. Ekkert var að græða á því að spyrja
hann: Hann mundi ekki hafa sagt mér
neitt. Astæðan fyrir óróieika hans var sú,
að hann sleppti úr mikiivægasta þætti frá-
sagnar sinnar. Það, sem hann sagði mér
ekki, var helgiathöfn, sem hann og galdra-
læknirinn iðkuðu og hann haíði svarið að
þegja um.
Galdraiæknirinn er nokkurs konar tækni-
fi-æðingur, sem oft beitir vissri þekkingu
er hann býr yfir tii þess að lækna sjúkt
fóik.
Til að auka þekkingu mína hef ég farið
i tvær heimsóknir tii Afriku. Hin síðari
stóð í fimm ár. Á þeim tima ferðaðist ég
þúsundir mílna og ræddi við fjölda galdra-
lækna til að komast eftir leyndarmáii þvi,
sem þeir bjuggu yi'ir tii að lækna. Það
var mér augljóst, að þeir þekktu aðferðir
til að stjórna undirmeðvitundinni, sem við
Vesturlandabúar þekkjum ekki.
Þrátt fyrir það að dáleiðsla hafi mikil
álirif og gagn fyrir fjölda fólks, hefur hún
samt sem áður sínar takmarkanir, því að
með notkun hinna venjulegu, viðurkenndu
dáleiðsluaðferða virðist svo sem ekki sé
unnt að dáleiða sumt fólk, og hjá öðrum er
lækningin ekki varanleg.
Á ferðum mínum er mér gleggst i minni
litið þorp innborinna, þar sem ég gisti
um nætursakir vegna draums, sem mig
dreymdi þar. Sóhn sezt snemma í Afríku,
og ég eyddi hinu langa kvöldi í samræður
við galdralækni, sem einnig var yfirráð-
andi hins litla þorps. Við sátum úti undir
berum himni við snárkandi eld. Eftir stund-
arkorn kallaði hann til sin nokkra inn-
borna þorpsbúa, sem beðið höfðu þolin-
móðir eftir honum. Meðan hann ræddi við
Afrikumennina, beindi ég athygli minni til
skiptis að þvi að hlusta og horfa. í flökt-
andi hjarma eldsins sá ég marka fyrir
arabiskum svip sumra mannanna. Ekki ein-
ungis likamslagið, lieldur einnig liendurnar
voru fíngerðar og fagurlega mótaðar. Eftir
nokkra stund lét galdralæknirinn mennina
vikja, og settust þeir að umhverfis annan
eld og sungu mjúkri rödd saman.
Þegar ég hlustaði á þá syngja, varð mér
Framhald á bls. 35.
/Frá vinstri: Valborg, Sveinbjörn, Halldóra.
SKÁLDARÍMUR
HINAR NÝJU
Skáldarímur voru í fyrstu ortar á einu kvöldi
og síðan kveðnar næsta kvöld á fullveldisfagn-
aði Stúdentafélags Reykjavikur í Sjálfstæðis-
húsinu 30. nóv. 1959. Rímurnar hafa siðan verið
auknar nokkuð, og enn biða þ«er frekari yrk-
inga, enda hafa mörg tíðindi orðið meðal
skálda, sem væru þess verð að koma I rim.
Hér birtist ríman að mestu I þeirri mynd, sem
hún var fyrst flutt.
H' Æundar:
Halldóra B. Björnsson,
Valborg Bents.
Sveinbjörn Benteinss.
Margra heima furðufans
fór um loftið dunum.
Stefán Hörður stífidans
steig með Svartálfunum.
Atómsálmabrögðum beitti,
barði, fálmaði, kvað og
söng,
rimum tálma vondan veitti
vaskleg Pálmholtskempan
ströng.
Orðablækur yfir landið
aumingja Gissur
atómsvækju spúðu i nauð.
Ljóðaklækjum loft var
blandið,
leðjan stæka vall og sauð.
Rímarar skörðótt vígin
vörðu,
verkin örðug rækja þeir,
sátu á hörðu og saman
börðu
svita og jörð, og þá varð
leir.
Sveljandi hregg úr svörtu
skeggi,
Sveinbjörn eggjar
mannaval.
Atómseggja varnarveggi
vísnasleggja mölva skal.
Þorsteinn sótti,
Sveinbjörn varðist,
sitthvað ljótt menn
heyrðu þar.
Skáldið mótt við skálkinn
barðist,
skeggið óttalegt þá var.
Sveinbjörn þreytir
sverðið skarpa,
samt það veitir enginn
hrufl,
þar sem eitureggin snarpa
ekki beit á svartan kufl.
Augnabláa oft má sjá
öldurkráarlóu
ganga á ská við skáldin á
skónum táamjóu.
Sínum peyja er sofnar hjá
sérhvör eiginkvinna,
verða feginn vill hann þá
vinur meyja og hinna.
Byggð úr stuðlum stefin öll,
stimað rim í skorðum,
konjaksflaska í kvæðahöll,
kviðarsvið á borðum.
Nú skal hefja nýjan brag,
niftin trefja svinna,
um þig vefja amorslag,
yndi stefja minna.
II.
Þar skal opna sögusvið,
segir af striði grimmu,
atómfólk og formsins lið
fór í harða rimmu.
Jötunefldur Jón úr Vör,
jöfur þorparanna, ^ /
yfirmaður er í för > ,'
atómnorparanna. .
I , /. I
Missti úr höndum i / ;
höfuðstaf \
heljar niðri loga,
skýtur siðan eldflaug af
örvarlausum boga.
Þá var einnig þar á ferð,
þrunginn býsnum ljóða,
kominn austan úr
V Kveragerð,
Katlaskáldið góða.
*-..ii'ÓS um flagið Einar Bragi,
allt úr lagi kveðið var.
' ‘ Skolað á glæinn skáldafræi
t skúr í maí hafði þar.
t ••
* Þarna veit ég hugarheitur
hjörvi beitir lon og don
ófyrirleitinn, ekki feitur
Ari heitinn ■ Jósefsson.
. Ungur Jói ofan í sjóinn
öngli mjóum renndi þar,
■ of langt róin aflaklóin
eitthvað dró, sem
skrýtið var.
Sezt hjá Degi sól í Ægi,
syngur hann meyjum
atómstef,
samt í eigin sólarlagi
selur greyjunum hlutabréf.
Sigurður A Ma sinnisramur
sótti framur vopnaþing.
Dökkur á haminn hrafn
með glamur
( ?.| hræjum tamur flaug í
kring.
vikan 13