Vikan - 08.03.1962, Qupperneq 12

utan af fögnuBi, hrópandi upp um þaS að pabbi og mamma væru
orSin rik.
En hvaS skeður svo ... ?
MaSurinn hressist við þetta happ á skömmum tíma, skellir sér á
svipstundu í iSnnám, og núna — eftir um fjögur ár — er hann aS Ijúka
því og á bjarta framtið fyrir höndum. Húsið er nú eitt hið glæsilegasta
þarna i hverfinu og allt leikur i lyndi, enda maðurinn stakur reglu-
maður, og hefur ekki látið sér þetta stíga til höfuðs.“
— Svona sögur er gaman að heyra ...
„Já, og aðra man ég ekki verri. Það var ung stúlka hér í bænum,
sem var svo veik, að henni var várt hugað líf, og i rauninni þótti
nokkuð víst að hún mundi deyja ung, ef hún kæmist ekki til Banda-
rikjanna undir handleiðslu sérfræðinga þar og viðeigandi aðgerð. Hér
heima var ekki hægt að lækna hana. Vegna fátæktar var ekki hægt
að gera sér vonir um að hún kæmist þetta, þvi þetta var mjög dýr
aðgerð. Og viti menn ... stúlkan fær hálfa milljón í vinning. Hún
er svo drifin út, — og i dag er hún alheilbrigð, ljónfjörug og lifsglöð
hér heima.“
— Þetta hefur alveg bjargað lifi hennar?
Happdrættislánið leikur við suma
mennj^þeir fá vinninga ár eftir
ár, en aðrir spila í áratug án
þess að fá eyri, en um leið og
þeir segja númerinu upp, kemur
stærsti vinningurinn á það.
,,Það má vafalaust fullyrða það. Þetta hefði hvorugt verið hægt, ef
um smærri vinninga hefði verið að ræða. Það eru stóru vinningarnir
—ef þeir lenda á réttum stöðum, sem hafa mesta biessun í för með sér.“
— Svo eru vafalaust lika til dæmi um menn, sem ekki hafa kunnað
að fara með peningana ... ?
„Auðvitað. Auðvitað eru þau líka til, en sem betur fer eru þau
í algjörum minnihluta ... og í rauninni man ég ekki eftir nema einu
dæmi, sem ég veit um hjá okkur.“
— Fyliirí?
„Já. Annars er bezt að tala sem minnst um það. Við skulum heldur
horfa á björtu hliðarnar. Annars urðu peningarnir ekki beinlínis
til þess að fella manninn, lield ég. Hann var óreglusamur áður, en
að sjálfsögðu jókst það við það að hann fékk svöna mikla fjármuni
í hendur."
— Ivoma ekki mörg skritin atvik fyrir í sambandi við það, hvað
fólk er heppið?
„Það er nú líklega. Það er hægt að nefna óteljandi dæmi, eins og
t. d. hjónin úti á iandi, sem voru búin að eiga miða nokkuð lengi,
en fengu aldrei neitt á hann. Konan vildi hætta að spila, en maður-
inn vildi halda áfram. Svo fékk konan að ráða og þau hættu við
miðann. í næsta drætti kom stærsti vinningurinn upp á númerið þeirra.
Hálf milljón. Salan i plássinu jókst um 75%.“
— Og hvernig tóku þau þessu ... ?
„0 — ég veit ekki. Líklega ekki eins fílósófískt og samstarfsmaður
eins umboðsmannsins okkar úti á Jandi. Hann sagði við umboðs-
manninn: Innsiglaðu miðann minn og sendu hann suður. Ég er hættur.
Ég fæ hvort sem er aldrei vinning. Þetta er gert, en daginn eftir
komu 50 þús. upp á miðann. Það eru nokkur ár síðan og þetta voru miklir
peningar þá. En það vildi til að maðurinn var mikill filósóf. „Vinningur-
inn hefði aldrei komið upp á þetta númer, ef ég hefði átt það“, sagði
hann. „Vinningurinn kemur ekki i rauninni upp á númer, heldur nafn
eigandans, og þess vegna hefði ég ekki fengið neitt, þótt ég hefði
átt miðann ófram“. Þetta er algengur hugsunarháttur hjá fólki. Við
12 VIKAN