Vikan - 08.03.1962, Blaðsíða 35

LÁN EÐA BÖL. Frh.
Mér datt helzt i hug að einhver
ruglingur hefði or?Sið mefi þá. Svo
fann ég mifSana og hann pillafSi á-
hvefiinn mifSa úr bunhanum. Þá
sagfSi hann, afS ég hefði unnifS stsersta
vinninginn i happdrættinu.
Mér brá ekki hif5 minnsta. Lfk-
lega hcf ég ekki „fattafS" þafS strax,
hvaf5a býfSingn betta heffSi fyrir
mig.“
AufSunn sagfSi lika, afS bafS væri
ákaflega misiafnt afS koma tii fólks
mefS svona fréttir. Sumir yrðu svo
ofsakátir, afS beir réfSu ekki vi?S neitt,
•og allt færi hreinlega f handa-
skolum.
..Hélztu ekki eitthvafS upp á dag-
inn?“
..O-nei, ekki get ég sagt bafS.
nema ég kallafSi á krakkana mfna
hoim til mfn um kvötAifS. og fiöl.
skyldur beirra. En bafS er svo af-
srengt afS ban komi. afS bafS var í
raun os veru o-kkert sérstakt."
..ÁttirfSu marsa miða. Stoinar?"
..Eg hef allfaf áff siö mifSa. En
atdrci bafðí ós fenniíS neinn vinn-
'nff. ocr var orfiinn brevftur. Ég var
hionn að ákveða að hætfa alveg um
árnmótin. T>efta var sifSasti „sjens-
inn“.“
...Tá. bað or margt skrýtifS. Og nú
belduríSu siálfsafft áfram . . . ?“
„Auðvitað fferi ég bað. Ekki svo
sem af bvi ég búist við öðrum vinn-
ing, on mér finnst einhvern veginn
að ég sé orfSinn tengdur fyrirtæk-
inn og kæri mig ekkert um að
hætta".
„Það var hriggia herhergia ibúfS,
sem hú fékkst, var hað ekki?“
...Tú, alveg i tinp tonp standi. Liós
hansandi i loftinu. og hónuð gólf,
begar ég tók við henni. Allt lvom-
plett".
„Hvað gerðirðu svo við hana?“
„Eg seldi hana sfrax. Ég á hús á
Vesturgötunni, sem að visu er orðið
ffamalt og úr sér gengið. en bað er
eins og maður kunni ekki almenni-
teffa við síff annars staðar en i
Vesturbænum. En hað kom sér
ekkert ver fyrir hað. Eg notaði
neninsana til að koma húsinn i
fullkomíð stand. og nú er allt i
fvrsfa ftokks laffi bar“.
..Hvað var ihúðin virt á, sem bú
fékkst?“
..Hanndrættið virti hana á 360
búsund".
..Off auðvitað hefur bú selt hana
á bað. eða jafnvel meira?
„fhúðarverð hækkaði einmitt um
hær mundir . . . En mér hótti gam-
an að hví. að konan, sem kevnti af
mér. sá ástæðu til að hringja til
min nnlckru síðar fil að lýsa ánægju
sinni vfir kaununum. Allur frágang-
'ir ihúðarinnar var til hinnar mestu
fvrirmyndar hiá hanpdrættinu, og
hún var miög ánægð með kaupin".
„Það hefur vafalaust komið sér
vel fyrir big. að fá bessa aura upp
i hendurnar . . .. ?“
„Það er nú líklega. Ekki svo að
skilja að ég væri beint i neinum
vandræðum, þótt ég þyrfti að halda
vel á mínu. En þetta gerbreytir lífi
manna, hvernig sem allt fer. Mað-
ur lítur bjartari augum á lífið þeg-
ar maður á bankabók í bakhönd-
inni, ekki sízt þegar maður er kom-
inn á minn aldur . . . “
Það er annars dálítið skritið með
DAS-happdrættið, að það er eins
ttkor J hg. d) þurrþvotti
solutlmt - rofhnúio vindo
mótorinn er sjálfsmurður og
búinn sjálfvirkum útslætti gegn
spennufalli og ofálagi
VASKEBJBRN
og heppnin gangi þar i ættir, eða
að sama fólkið fái margoft vinn-
inga á sama miðann, eða aðra miða.
Þeir vilja fullyrða það að feng-
inni reynslu, Auðunn Hermannsson
og Baldvin Jónsson framkvæmda-
stjórar happdrættisins, og nefndu
mér mörg dæmi þess.
„Það er nú t.d. frægt hjá okkur
dæmið um systurnar tvær, sem
fengu sín hvora ibúðina — gerðu
svo vel. Það þótti okkur nú út af
fyrir sig dálítið kúnstugt, — en
þegar bróðir þeirra bættist svo við
eftir tvo-þrjá mánuði og fékk íbúð
líka, þá var okkur nóg boðið“.
„Já, og svo voru það skystkinin,
sem fengu íbúð og bil. Hann íbúð
í Reykjavík, ef ég mann rétt, en
hún bíl í Keflavik."
„Svo fékk kona á Eskifirði bíl
hjá okkur og í sama drætti — held
ég, fékk lítill strákur í Grenivik
i Eyjafirði bíl. Það kom svo í ljós
að hann var bróðursonur konunn-
ar“.
— Hefur fólk almennt tekið eftir
þessu . . . ?“
„Það er nú liklega. Það hafa sum-
ir sagt við mig, þegar svipað hefur
skeð . . . ég man t.d. eftir stúlkunni
i Iíeflavík . . . sem sagði við mig
að hún skyldi nú aldeilis sjá um
að allir í hennar fjölskyldu keyptu
sér miða“
„Og svo eru þeir, sem fá vinning
trekk 1 trekk út á sama númerið“.
„Þeir eru margir, og ástæðulaust
að fara að telja þá upp, en ég get
hér aðeins minnzt á nokkra, eins
og t.d. hann Viggó Jóhannesson
hjá Bæjarútgerðinni. Hann vann
stærðar landbúnaðartraktor á mið-
ann sinn 1955. 1956 vann hann
svo hnattflug fyrir tvo, sem hann
fékk breytt í skemmtiferð til Norð-
urlanda fyrir fimm. Nú er komið að
honum aftur að fá út á miðann sinn,
nema hann hafi fengið einhverja
smávinninga í millitíðinni, sem ég
veit ekki um.
Þá má t.d. minnast á Pál Vigkons-
son, hjá Myndamótum h.f. Hann
fékk húsgögn út á sinn miða fyrir
skömmu, en af því hann kom þeim
ekki almennilega fyrir heima hjá
sér, þá fékk hann bara íbúð
nokkru síðar. íbúðina ætlar
hann að sjálfsögðu að eiga og flytja
í þegar hún er tilbúin, — en hún
var fokheld við afhendingu.
Og svo að lokum: Sigurður Inga-
son.
Enga happdrættisgrein er hægt
að skrifa hér á landi, án þess að
minnast á Sigurð Ingason.
Að vísu er þetta ný til komið,
og afsakar alla þá, sem áður hafa
skrifað um happdrætti án þess að
minnast á hann, því í rauninni er
það ekkert sérstakt þó hann ynni
bíl hérna forðum í Olympíuhapp-
drætti. Það var árið 1948 og þótti
að vísu þokkaleg heppni þá, að
fá splunkunýjan Hudson alveg upp
í hendurnar, en það var í sjálfu sér
ekkert tiltökumál, því einhver hlaut
að fá bílinn, og Sigurður Ingason
var ekkert verri en hver annar til
þeirra hluta. Hann hafði full not
Framhald á bls. 38.
VIKAN 35