Vikan - 03.01.1963, Blaðsíða 43
ráðstafanir til þess að skilja við
Angelinu, og þá fyllti hann aðeins
út eitthvert eyðublað og skrifaði
henni, að hún væri frjáls, en svo
gerði hann aldrei meira í því.
(Hún giftist brátt aftur. Það var
ekki fyrr en hún var næstum sjötug,
að hún vissi að gifting hennar hafði
aldrei verið lögleg, frekar en Bens
og Mary — bæði höfðu þau lifað
í fjölkvæni.)
Þó að lífið væri þægilegt hjá
Stollardsfólkinu, varð Ben brátt
leiður á umhverfinu í Kentucky og
ákvað að leggja af stað og litast um
í heiminum. Mary fór með honum,
auðvitað. Foreldrar hennar gáfu
ungu hjónunum alla þá peninga, sem
þau máttu missa og báðu innilega
fyrir þeim. Fólkið þarna uppi í fjöll-
unum vissi sem var, að heimurinn
þar fyrir utan var fullur af synd
og böli.
í augum Bens var versta bölið
þarna úti í heimi það, að fólk var
ekki nærri eins móttækilegt fyrir
þokka hans þar og stúlkurnar uppi
í fjöllunum höfðu verið. Fólk í
Ohio hafði enga samúð með flökk-
urum. í hvert sinn og hann og Mary
stönzuðu við bóndabæ, og hann fór
að reyna að koma sér í mjúkinn
hjá fólkinu, til þess að láta það
bjóða sér gistingu, var honum vísað
á viðarbynginn eða bent á aðra
vinnu, meðan konan hans var látin
hjálpa til í eldhúsinu. Það var ekki
fyrr en hann hafði unnið baki
brotnu í margar klukkustundir, að
maturinn var borinn út til hans.
Stéttirnar bak við húsið voru mat-
borð þeirra, hlöðurnar svefnher-
bergin.
Ben tók það ekki nærri sér að
horfa á konuna sína þræla í eldhús-
um annarra, og Mary kvartaði aldrei
sjálf. En að sjá mjúkar hendur
sjálfs síns þaktar blöðrum, eða finna
viðarflísar í hárinu á sér á hverjum
morgni — það var óþolandi.
„Þú hefur sannarlega hæfileika!"
höfðu Stollardshjónin sagt. „Þú
ættir að notfæra þér þá.“
En svo fékk hann hugmyndina,
sem átti eftir að gjörbreyta lífi
hans.
ÞEGAR Ben fór að ferðast um
sem prestur eða prédikari fór hon-
um stöðugt fram í ræðuhöldum.
Tilfinningasemi fjallabúans snerti
einhvern streng í hjörtum íbúa ró-
legra sveitahéraða Ohio. Hann fór
nú að prédika fyrir peninga, fyrir
utan fæði og húsaskjól, og hélt
stuttar samkomur á götunum í
hverri borg, sem þau komu í.
„Ég var syndari, breyzkur mað-
ur, eins og þið öll!“ Skær rödd hans
laðaði fólk að, og hann hélt áfram:
„Ég átti heima í borg eins og þess-
ari og eyddi öllum tímum í hótel
og drykkjukrár, drakk áfengi og
reykti og hafði samneyti við þessar
máluðu konur. En þá frelsaðist ég,
bræður og systur, ég fann hönd
Drottins leiða mig. Ég hlýddi kall-
inu. Nú óska ég einskis frekar en
að geta boðað Hans orð, geta leitt
ykkur til Hans.“
Ef einhver kom með háðsglósur,
sagði hann:
„Það eru alltaf einhverjir, sem
hlæja að orðum Hans, en það get
ég sagt ykkur, bræður og systur, að
dómsdagur kemur. Öll munum við
standa frammi fyrir honum, og
Hann mun opna bækur sínar og þar
mun hver maður dæmdur eftir
verkum sínum.“
í fyrstu voru ræður hans stuttar,
því að hann var að æfa sig. Oftast
fór hann með kafla úr biblíunni,
sem hann kunni frá Carmelitunum
í kirkjunni heima, og hann tók vel
eftir, hvað hafði mest áhrif á fólkið,
til þess að nota það næst. Svo sungu
þau nokkra sálma, há og skær
sópranrödd Mary blandaðist vel
sterkri barytonrödd hans. Þau sungu
alltaf eitthvað af gömlum þekktum
sálmum, og fólkið tók undir. Á því
augnabliki létu þau hattinn ganga
um meðal fólksins og alltaf kom
eitthvað af smápeningum í hann. Þá
biðu þau ekki boðanna og lögðu aft-
ur út á þjóðveginn, og um kvöldið
völdu þau veglegustu bæina til að
gista á um nóttina.
Mary lék sitt hlutverk með mikilli
alvöru, því að hún vissi ekki annað
en þetta væri veruleikinn, Ben hafði
sagt henni, að hann hefði fundið
hjá sér köllun, og hún trúði honum.
Innan um voru borgir, þar sem
trúboðar voru ekki vel séðir, þar
sem lögregluþjónn fylgdi þeim í
gegnum borgina og sagði þeim að
halda sem skjótast áfram ferðinni
og tók ekkert tillit til mótmæla
Bens, um að þeim bæri að sýna
þjónum Drottins virðingu. Það kom
líka oft fyrir, að hurðinni var skellt
á þau, og stundum sáu bændurnir,
að áhugi þessa rauðhærða fjalla-
dreng? á konum þeirra og dætrum
var ekki allur af prestlegum rótum
runninn. En Ben átti, þrátt fyrir
kennimannsvirðuleikann, erfitt með
að halda sér frá fallegum konum.
En sums staðar voru borgir, þar
sem hatturinn fylltist af silfri og
þeim var boðið að gista margar næt-
ur. Stundum hittist líka svo vel á,
að húsráðendur voru einmana ekkj-
ur eða konur, sem mennirnir höfðu
yfirgefið til þess að fara á veiðar,
og Mary var aldrei neinn þröskuldur
í vegi hans á þannig stöðum.
Ef hún vaknaði þegar Ben lædd-
ist út úr rúminu, minnti hann hana
á skyldur sínar sem prests. Ef hún
sofnaði ekki strax aftur, heyrði hún
oft lágværar samræður úr öðru her-
bergi, en það kom líka fyrir, að
hann kom fljótt aftur, illur og þög-
ull, og þá fóru þau af bænum í býtið
næsta morgun, án þess að fá vott
né þurrt. Oftar heyrði hún hvíslandi
raddirnar deyja út í langa þögn og
síðan marrið í rúmi. Þá sá hún hann
fyrst aftur við morgunverðarborðið
og horfði á hann dekra við konuna
yfir kaffibollunum.
Eftir því sem ræðumennska hans
tók framförum hafði hann meiri
möguleika til þess að setjast ein-
hvers staðar að um kyrrt, verða
virtur borgari í litlu sveitarfélagi.
Bændurnir í Ohio voru mjög trú-
aðir og þessi piltur ofan úr fjöll-
unum átti einhverja þá einlægni í
röddinni, sem hreif þá, og allar kon-
ur voru hrifnar af honum við fyrstu
sýn. En Benjamín Franklin Purnell
fann ekkert aðdráttarafl í lífi smá-
borgarprestsins.
Að hverju hann var að leita, vissi
hann ekki sjálfur, en hann hélt
áfram að svipast um og gekk sjald-
an sömu götuna tvisvar.
2. KAFLI.
Bóndakonan var lítil og frekar
holdug. Hún var eirðarlaus og ó-
styrk meðan Ben Purnell talaði af
miklum fjálgleik. Mary stóð án
svipbrigða við hlið eiginmanns síns
á tröppunum. Eftir sjö ára hjóna-
band kunni hún þetta allt orðið
Beztu og ódýrustu
bókakaup, sem völ er
á hérlendis.
Til þess að fylgjast með
því, sem er að gerast í
heiminum, verður þú
að lesa
Úrval
Tímaritið ÚRVAL flyt-
ur greinar í saman-
þjöppuðu formi úr tíma-
ritum og blöðum í öll-
um heimsálfum, þar á
meðal íslenzkar greinar
— einvörðungu ÚR-
VALS-lestrarefni, fróð-
leik og skemmtan fyrir
alla. í hverjum mánuði
er ágrip af ÚRVALS-
bók.
ÚRVALSTfMARIT eru
um lieim allan vinsæl-
ustu tímaritin. T. d. er
Reader's Digest vinsæl-
asta tímarit heims, selt
á hverjum mánuði í 21
milljón eintaka.
2,500
SÍÐUR
ÁÁRI
FYRIR
AÐEINS
KR.
250.-
Ég undirr........ gerist áskrifandi að ÚRVALI og óska eftir að
mér verði sent blaðið mánaðarlega.
‘<U
D,
D
3
Nafn;
Heimilisfang:
□ Greiðsla fylgir.
□ Vinsamlegast sendið póstkröfu sem greidd verður við móttöku.