Vikan - 17.01.1963, Blaðsíða 45

þessum krökkum hans, þó ég fari
ekki út um há nótt í sendiferðir
fyrir hann“. Hún svaraði þessu
engu, en leit dálítið undrandi á
mig. ÞaS varð úr, að Dóra vakti
Kára, og hann sótti meðulin. —
Kannskc var það einmilt þessa
nótt, sem Dóra ákvað að gera það,
sem hún gerði seinna? Ég lief ekki
spurt liana að því enn. Eftir fjóra
daga var strákunum tiatnað og
komnir aftur á barnaheimilið.
Tveimur dögum seinna vrr Ing-
er komin aftur. Dóra hafði fengið
hana til að koma. Kári varð undr-
andi, fyrst Iiélt ég að lvann væri
orðlaus af gleði, en það hlaut að
vera blandin gleði eftir allt, sem
á undan var gengið. Að visu varð
mikil breyting hjá okkur. In'ger og
Kári gáfu strákunum nú að borða
og höfðu ])á á nóttunni. Dóra varð
að forðast að vera á vegi þeirra,
af því að þeir voru svo hændir að
henni ,að þeir tólai á sprett til
hennar hvenær sem þeir sáu hana.
Hún lagði sig alla fram að vera
Inger lil hjálpar. Inger vann enn
úti, hún vildi ckki sleppa vinnunni
strax. Kári varð ekki mikið á vegi
okkar heldur, við borðuðum á öðr-
um tíma en þau. Samt varð Dóra
oftast að klæfia strákana á morgn-
ana og koma þeim á barnaheimilið,
því fnger var svo morgunsvæf, að
henni gafst ekki timi til þess. Ég
var í sjöunda himni að liafa Dóru
aftur fyrir mig cinan, samt komst
ég ekki hjá að sjá, að allt var ekki
eins og ég hafði vonað að það yrði
hjá Inger og Kára. Inger leiddist
þetta tilbreytingarlausa líf, þó fór
liún oft út, en Kári fékkst ekki til
að fara með henni. Hann gerði
henni ekki Hfið léttbærara, þegar
hún reifst við hann, anzaði hann
henni alls ekki, en skipti sér þeim
mun meira af strákunum. flann
forðaðist Dóru, ég gat ekki betur
séð, við mig talaði hann aðeins
það nauðsynlegasta í sambandi við
skólann og námið. Ég reyndi samt
að gera mér engu rellu út af þessu
öllu, en las eins og vitlaus maður,
þvi ég var ákveðinn að ná góðu
prófi.
Svo var það dag einn, þegar ég
kom úr skólanum, að liræðilegur
hávaði frá litlu íbúðinni okkar óm-
aði um allan stigaganginn. Ég
heyrði strax, að það var Inger
sem öskraði. Ég hugsaði: „Hún
hlýtur að vera að rífa Kára í sig“.
Annars var hún ekki vön að vera
heima á þessum tíma dags, þá var
hún i vinnunni. Ég flýtti mér samt
upp, og hugsaði með mér, að ég
skyhli þó að minnsta kosti þaggu
niður í heni, þó að Kári væri ekki
maður til þess. Við dyrnar stanz-
aði ég, það gat ekki verið Kári,
sem hún var að rifast við. „Þú
hefur stolið honum frá mér og
eyðilagt allt fyrir mér og mér, sem
þykir svo vænt um hann“. Skræk
röddin var með gráthljóði, svo öm-
urlegt var á að hlusta. „Hann vill
ekki hafa mig Icngur, ekki eftir
að þú komst, ég veit að þetta er
þér að kenna“. Ég stóð kyrr við
dyrnar, nú hlaut Dóra að svara,
ég liélt niður i mér andanum. Hún
var ósköp róleg, þegar hún sagði:
„Ég hef engu stolið, Inger min,
það veiztu bezt sjálf. Ég elska eng-
an nema Þórodd, það getur Iiver
séð sem vill. Annars held ég ekki,
að það sé endilega þér einni að
kenna, hvernig gengur hjá ykkur“.
Hún forðaðist að nefna nafnið hans,
hugsaði ég beisklega. „Þú ert of
ung til að geta verið móðir tveggja
lítilla stráka og dugleg húsmóðir
líka. Þú ert ó’ánægð með að binda
þig, jafnvel þó að þér þyki vænt
um þá“. Þá vissi ég það, hún elsk-
aði engan nema mig. Ég opnaði
hurðina og þá gaf á að líta, strák-
arnir kjökrandi við borðið, ég
hafði ekkert heyrt i þeim vegna
hávaðans i Inger. Grautarsletlur
voru allt í kringum Dóru og nokkr-
ir diskar lágu hrotnir á gólfinu.
„Hvað gengur hér á?“ varð mér að
orði, þó augljóst væri hvað skeð
hafði. Inger sat á stól og var nú
farin að gráta. Hún hofði nýlega
tekið upp á því að mála s;g alit-
of mikið, til að fegra sig fyrir Kára,
held íg. Núna var málningin og
meikið runnið til á andlitinu, svo
að ég var næstum farinn að hlægja
mitt í þessum sorglegu aðstæð-
um. Inger leil upp og öskraði:
„Þessi hjákona þín er búin að
stcla manninum frá mér“. Já, hún
mundi núna vel, að Kári var mað-
urinn hennar, en í vetur, þegar
hún skihli hann eftir einan hjá
strákunum, vildi hún ekkert við
hann kannast. Áður en ég gat svar-
að henni, hcyrðist reiðileg rödd
frá dyrunum að herbergi þeirra.
„Inger“. Við hrukkum öll við,
börnin litu lika hræðslulega i átt
til dyranna, Kári stóð þar blóð-
rauður af reiði, hann hlaut að hafa
heyrt það síðasta, sem luin sagði.
„Komdu hingað inn til mín, en
biddu Dóru afsökunar áður“, rödd-
in var skipandi og liörð. Ég hafði
aldrei séð hann slíkan og jafnvel
mér stóð ógn af honum í þessum
ham. Tnger lierti sig upp. „Ég bið
ekki svona merar afsökunar á
neinu“, sagði hún ögrandi. Áður
en ég áttaði mig, var hann kominn
að henni og sló hana þéttingsfast,
svo buldi í, silt undir hvorn. Hún
stóð grafkyrr andartak og ég bjóst
við táraflóði, en hún livæsti að
honum: „ Þetta skal ég launa þér“.
Hún tók á rás og skellti hurðinni á
eftir sér. Við heyrðum hlaupið
hratt niður stigann. Dóra virtist
fyrst átta sig, lnin teygði sig eftir
diskum upp í skáp og jós graut á
þá fyrir strákana. „Viljið þið ekki
borða lika?“ spurði hún rólega.
Kári sneri sér orðalaust við og fór
inn í herbergi sitt.
Seinna um kvöldið kom stúlka
og sótli dótið hennar Ingerar, en
sjálf lét hún ekki sjá sig. Kári
hafði strákana á nóttunni og allt
var eins og áður, nema nú reyndi
Kári ekki að hitta Inger. Ég bjóst
við að hann mundi óska eftir skiln-
aði i vor. Dóra forðaðist að vera
ein með Kára. Hann talaði svo sem
ekki mikið við hana, en horfði
þeim mun meira á hana. Einu sinni
fannst mér sem Dóra væri óum-
brcytanleg, því hún var alltaf svo
róleg og í góðu skapi á hverju,
sem á gekk, nú var hún svo þreytu-
leg og vansæl, að það sást á and-
Iiti hennar. Á nóttunni grét hún,
þegar hún hélt að ég heyrði ekki
til. Ég veit ekki, livort Kári sagði
nokkurn tímann að hann elskaði
liana, en þess háttar þarf ekki endi-
lega að segja með orðum, það skilst
án ]>ess. Baugarnir undir aiigunum
sýndu lika, að Kári svaf ekki mikið
um þessar mundir. Einu sinni rák-
ust þau Kári hvort á annað í eld-
húsinu og roðnuðu bæði upp i
hársrætur. „Þetta er nú meira sam-
anstuðið", sagði ég i grini og
minntist þess ósjálfrátt um leið,
að einu sinni hafði Kári roðnað
svona fyrir löngu og einhver stclp-
an sagt við hann: „Roðnar þú
Vér bjóðum yður
Helztu nýjungar:
NÝTT GRILL,
BETRA MIÐSTÖÐVARKERFI,
NÝR FLAUTUHRINGUR,
HÆRRI FRAMSTÓLAR,
BETRA ÚTSÝNI ÖKUMANNS UM BAKRÚÐU,
VARANLEG LOFTRÆSTING ÚR PLASTI,
MEIRI HLJÓÐEINANGRUN,
NÝTT LJÓS I FARANGURSGEYMSLU,
NÝR KÍLÓMETRAMÆLIR,
NÝIR LITIR (dökkblár og grænn).
Kynuið yður Saab 96 hjá
Söluumboðinu á Akureyri:
JÓHANNES KRISTJÁNSSON H.F.
og hjá einkaumboðsmönnum.
SVEINH BJÖRNSSOM & (o.
Hafnarstræti 22, sími 24204.
VIKAN 45