Vikan - 17.01.1963, Blaðsíða 53

inu kemur yður fyrir sjónir.“
Ungfrú Lingard tók af sér nef-
klemmuglerin og deplaði augunum
íhugul á svip.
„Þess er þá fyrst að gæta, í fullri
hreinskilni, að mér fannst eins og
ég væri komin á vitlausraspítala!
Bæði var það frú Chevenix-Gore,
sem stöðugt var að sjá hitt og þetta,
sem hvergi var sýnilegt, og svo hr.
Gervase, sem hagaði sér eins —
eins og kóngur — og leikaraskapur-
inn fram úr öllu hófi — ja, mér
fannst þau satt að segja vera það
allra einkennilegasta fólk, sem ég
hafði nokkurn tima fyrir hitt. Auð-
vitað var ungfrú Chevenix-Gore
fullkomlega eðlileg, og brátt komst
ég einnig að því, að frú Chevenix-
Gore var í raun og veru framúr-
skarandi góð og indæl kona. Engin
hefði getað verið mér betri og elsku-
legri en hún hefur verið. Hr. Ger-
vase — ja, í sánnleika sagt held ég
að hann hafi verið geggjaður. Sjálfs-
dýrkun hans fór dagversnandi.“
„Og hitt fólkið?“
„Ég er hrædd um, að hr. Burrows
hafi átt fremur erfiða daga hjá hr.
Gervase. Ég held, að hann hafi verið
því feginn, að starf okkar við bók-
ina gaf honum ofurlítið meira frjáls-
ræði. Bury ofursti var alltaf jafn
elskulegur. Hann var mikill aðdá-
andi frú Chevenix-Gore, og hafði
ágætt lag á hr. Gervase. Hr. Trent,
hr. Forbes og ungfrú Cardwell, hafa
verið hér aðeins í fáa daga, svo
að ég er þeim vitanlega ekki mikið
kunnug.“
„Þakka yður fyrir, ungfrú. Og
hvað segið þér um Lake höfuðs-
mann, ráðsmanninn?“
„Ó, hann er ósköp indæll. Það
líkaði öllum vel við hann.“
„Og þar á meðal hr. Gervase?"
„Já, já. Ég hef heyrt hann segja,
að hann væri langbezti ráðsmaður-
inn, sem hann hefði haft. Að sjálf-
sögðu átti hann einnig sínar erfiðu
stundir hjá hr. Gervase — en hann
komst ágætlega frá því öllu. En það
var ekki alltaf auðvelt.“
Poirot kinkaði kolli, hugsandi.
Svo muldraði hann: „Það er eitthvað
—- eitthvað — sem ég ætlaði að
spyrja yður um — eitthvað smá-
atriði. . . Hvað var það nú aftur?“
Ungfrú Lingard sneri sér að hon-
um þolinmóð á svip. Poirot hristi
höfuðið ráðleysislega.
„Tssja! Það er alveg komið fram
á varirnar á mér.“
Riddle majór hinkraði við í eina
eða tvær mínútur, en þegar Poirot
hélt áfram að hrukka ennið vand-
ræðalega, hóf hann yfirheyrzluna að
nýju.
„Hvenær var það, sem þér sáuð
hr. Gervase síðast?“
„Við tedrykkjuna hérna í stof-
unni.“
„Hvernig lá á honum þá? Eðli-
lega?“
„Álíka eðlilega og ætíð annars.“
„Urðuð þér vör við nokkurn
taugaæsing hjá fólkinu við borðið?“
„Nei, mér fannst allir vera alveg
eins og þeir áttu að sér.“
„Hvert fór hr. Gervase eftir te-
drykkjuna?"
„Hann tók hr. Burrows með sér
inn í skrifstofuna, eins og venju-
lega.“
„Og þetta var í síðasta sinn, sem
þér sáuð hann?“
„Já. Ég fór inn í litlu stofuna,
sem ég hafði til afnota við vinnu
mína.vélritaði kafla úr bókinni eftir
skrifuðum blöðum, sem við hr. Ger-
hvít, bleik, blá, graen og gul
“Lux-sápan gerir hörund mitt svo óviðjafnanlega hreint”, scgir
Jane Fonda. “Eg hefi notað Lux-sápu í fjölda mörg ár”.
Fegurstu konur heims nota hina hreinu, mjúku Lux-sápu.—Konur eins og hin
dáða Hollywood stjarna, Jane Fonda.
“Það er ekki til betra fegrunarmeðal í heimi, en Lux-sápa”, segir Jane. “Eg
hefi notað Lux-sápu 1' fjölda mörg ár”.
Með pví að nota Lux-sápu daglega, verðið þér þátttakandi í fegrunarleynd-
armáli Jane Fonda. Lux sápan gefur yður kvikmyndastjörnu útlit, heilbrigða,
heillandi fegurð, sem vekur eftirtekt hvarvetna. Notið ávalt uppáhaldssápu
kvikmyndastjarnanna, LUX- SAPU NA.
9 af hverjum 10 kvikmyndastjörnum nota LUX-handsápu
X-LTS »40/10-6441
vase höfðum farið yfir saman, þang-
að til klukkan var sjö. Þá fór ég
upp á loft, til þess að hvíla mig
og hafa fataskipti."
„Mér skilst að þér hafið raun-
verulega heyrt skotið?"
„Já, ég var stödd hér í stofunni.
Ég heyrði eitthvað, sem líktist skoti,
og gekk fram í forsalinn. Þar var
hr. Trent og ungfrú Cardwell. Hr.
Trent spurði Snell, hvort það ætti
að vera kampavín með miðdegis-
verðinum og sneri þessu upp í spaug.
Ég er hrædd um að engu okkar
hafi komið til hugar að taka þetta
alvarlega. Við töldum víst, að það
væri bíll, sem hefði tekið bakslag."
„Heyrðuð þér hr. Trent segja: Það
er alltaf verið að myrða?“ spurði
Poirot.
„Já, ég held að hann hafi sagt
eitthvað þvíumlíkt ■— vitanlega í
spaugi."
„Hvað gerðist svo næst?“
„Við gengum öll hingað inn.“
„Munið þér í hvaða röð hitt fólk-
ið kom niður til miðdegisverðarins?"
„Ungfrú Chevenix-Gore kom
fyrst, að ég held, og næst hr. Forbes.
Því næst Bury ofursti og frú Chev-
enix-Gore saman og svo hr. Burrows
alveg á hælana á þeim. Ég held að
röðin hafi verið svona, en þori ekki
alveg að fullyrða það, þar sem fólk-
ið kom allt meira og minna sam-
tímis.“
„Eftir kalli fyrri bjölluhringing-
ar?“
„Já, allir hröðuðu sér, þegar bjall-
an hringdi. Hr. Gervase var ógur-
lega strangur með stundvísi á kvöld-
in.“
„Um hvaða leyti kom hann venju-
lega niður sjálfur?"
„Hann var svo að segja alltaf
kominn hingað inn, áður en hringt
var í fyrra sinnið.“
„Furðaði ykkur ekki á því, að
hann skyldi ekki vera kominn nið-
ur í þetta sinn?“
„Jú, ákaflega."
„Hana, þarna kemur það!“ hróp-
aði Poirot.
Þau litu bæði spyrjandi á hann og
hann hélt áfram:
„Nú mundi ég, hvers ég ætlaði
að spyrja. í kvöld, ungfrú, þegar
við vorum öll á leið til skrifstof-
unnar, eftir að Snell hafði tilkynnt
að hún væri læst, beygðuð þér yður
niður og tókuð eitthvað upp af gólf-
inu.“
„Gerði ég það?“ Ungfrú Lingard
virtist mjög undrandi á svipinn.
„Já, rétt um leið og við beygðum
upp í beina ganginn að skrifstof-
unni. Einhvern lítinn hlut, sem
glampaði á.“
„Það var stórfurðulegt — ég man
ekkert eftir því. Bíðið andartak •—
jú, nú man ég það. Ég hafði bara
ekkert hugsað um það. Látum okkur
sjá — það hlýtur að vera hér í.“
Hún opnaði svörtu silkitöskuna
sína og hellti úr henni á borðið.
Poirot og Riddle majór litu for-
vitnir á innihaldið. Það voru tveir
vasaklútar, púðurdós, lítil lykla-
kippa, gleraugnahylki og einn hlut-
ur enn, sem Poirot hremmdi í
skyndi.
VIKAN 53