Vikan - 14.03.1963, Blaðsíða 11

og kallaði hann skírnarnafni, en þeirrar virðingar
nutu sára fáir.
Óku þeir nú, Summers og Wallis, út til aðalstöðva
Harriss. Wallis hafði naumast stigið inn yfir þrep-
skjöld skrifstofunnar, er þrumuraust hershöfðingjans
skall á honum eins og „höggbylgja":
„Hvaða erindi eigið þér hingað? Ég hefi engan tíma
til að skipta mér af ykkur, þessum helvítis hugvits-
mönnum. Mínir piltar eru meira virði en svo, að ég
vilji hætta lífi þeirra fyrir hugmyndir ykkar skýja-
glópa.“
„Ég er með ráðagerðir um, hvernig hægt sé að
eyðileggja stíflugarða Þjóðverja," mælti Wallis. „Það
mun hafa í för með sér gífurlegar afleiðingar fyrir
allt Þýzkaland.“
„Ég held ég hafi heyrt um það. Þær eru alveg út í
bláinn.“
Wallis baðst leyfis að mega útskýra hugmyndir
sínar nokkru nánar, og mátti heyra rymja lítilshátt-
ar í Harris, til samþykkis um að hann skyldi tala.
Hann forðaðist flókin smáatriði, en reyndi þó að
sýna fram á að hann hefði þegar sannað gildi þeirra.
Er hann hafði lokið máli sínu, hafði hershöfðinginn
engin umsvif:
„Ef þér haldið, þér getið komið hingað og fengið
heim með yður flota af Lancaster-sprengjuflugvél-
um, er það mesti misskilningur. Ekki hjá mér!“
„Við þurfum ekki heilan flota — ennþá,“ svaraði
Wallis. „En við vildum gjarna óska leyfis til að gera
nokkrar tilraunir með einni Lancastervél, svo hægt
sé að sýna að hugmyndin hafi við rök að styðjast."
„Sýnið, að þér getið sprengt stíflu — og þá skuluð
þér fá heilan flota af flugvélum,“ mælti Harris, en
hélt síðan áfram með vaxandi ofsa: „Annars er ég
orðinn hundleiður á þessum svokölluðu hugvitsmönn-
um, sem halda að þeir geti rekið' styrjöld betur en
við hinir allir til samans.“
Hann leit kuldalega til Walliss.
Summers reyndi að draga úr hugaræsingi hers-
höfðingjans.
„Arthur, við tókum með okkur nokkrar filmur, er
sýna Ijóslega hvernig sprengjan vinnur.“
„Gott, við skulum líta á þær! Þeir gengu inní kvik-
myndasal aðalstöðvanna. Aðstoðarforingi Harriss
renndi kvikmyndinni gegnum vélina.
Ljósin kviknuðu á ný, en engin svipbreyting sást
á hershöfðingjanum. „Næsta furðulegt," rumdi í hon-
um. „Ég skal athuga málið.“
Hinn 26. febrúar fékk Wallis boð um að mæta
hjá háttsettum embættismanni, er færði honum í
nokkrum styttingi svofellda tilkynningu: „Herra
Wallis. Stífluhugmynd yðar skal þegar færð í fram-
kvæmd. Árásin skal gerð í maí, hvað sem það kostar."
Nokkur stund leið, meðan Wallis hugleiddi, hvort
hann ætti að trúa sínum eigin eyrum. Það var foringi
flugráðsins er nú hafði lagt blessun sína yfir upp-
götvunina og Churchill hafði farið um hana lofsam-
legum orðum.
ANNAR KAFLI.
Á næstu vikum unni Wallis sér engrar hvíldar.
Loksins var komin hreyfing á hlutina — og hún næst-
um of mikil, hugsaði Wallis stundum, er hann strauk
um augun, staðuppgefinn. Það var óslitinn þrældóm-
ur frá morgni til kvölds. Gera þurfti áætlanir, ræða
uppdrætti og útreikninga, sem ganga varð frá. Mál-
tíðir voru aðeins brauðsneiðar ,sem hann stakk upp
í sig með annarri hendi, þó hann héldi áfram að
teikna með hinni.
Hann skýrði samstarfsmönnum sínum frá því í
stuttu máli, er gera skyldi, en vék ekki að því með
Framhald á bls. 32.
:

•%
Einhver varS til
þess að setja
hálffulla kollu af
öli á gólfið fyrir
Sambó, og seppi
rak trýnið ofan
f drykkinn og
lapti hann ofan
í sig með
miklu smjatti,
þangað til ekki
var dropi
eftir.
Drynjandi
sprcnging
bcrgmálaðl
milli
fjallanna.
11