Vikan - 14.03.1963, Blaðsíða 33

hæð,“ anzaði Cochrane. „Þið verðið
að ná svo mikilli leikni, að þið getið
flogið að nóttu til í fárra metra
hæð, án þess að hika hið minnsta.
Árásarstaðnum get ég ekki skýrt
yður frá enn sem komið er. En þið
verðið allir að verða þaulæfðir í
næturflugi skammt frá jörðu. Ég
held ykkur takist það. Meira get
ég því miður ekki sagt yður að svo
komnu máli. Fyrsta verk yðar er,
að velja áhafnir á vélarnar, svo hægt
sé að hefja æfingar."
„Hvernig verður með flugvélar,
herra?“
„Það sér hergagnavörðurinn um.
Þær fyrstu koma þegar í fyrra-
málið.“
Gibson skildi að samtalinu var
lokið. Hann stóð upp og kvaddi. Er
hann greip í hurðarhúninn, leit
Cochrane herforingi upp frá skjölum
sínum.
„Aðeins eitt enn,“ mælti hann.
„Öllu sem ég hefi sagt hér, verðið
þér að halda stranglega leyndu. Til
að sjá er hér ekki um annað né
meira að ræða en nýja flugsveit,
sem verið er að koma á fót. Þegar
frá líður verðum við að setja sam-
an einhvern uppspuna til skýringar
þessu.“
Liðsforingi úr herráðinu hjálpaði
Gibson til að velja áhafnir vélanna.
Annars þekkti hann sjálfur flesta
flugmennina. Sérstaklega var þar
einn, sem hann óskaði að hafa með
sér. Sá hét Micky Martin og hafði
fengið heiðursmerki fyrir lágflug
yfir Þýzkalandi. Hættu þeir ekki
fyrr en þeir höfðu skrifað 133 nöfn
á lista —• nítján fullkomnar áhafnir
með sjö mönnum í hverri, þar með
talin áhöfn Gibsons sjálfs. Einnig
var honum lofað, að úrvalslið til
flugvallarþjónustu skyldi vera til-
búið að tveim sólarhringum liðnum.
Yfirmaður hergagnavörzlunnar
hét því, að afhenda honum tíu
Lancaster-sprengjuflugvélar á næstu
tveim dögum. Fleiri skyldu koma
svo fljótt sem unnt væri og ásamt
þeim allir hugsanlegir varahlutir:
tundurpípur, ræsihreyflar, verkfæri,
sprengjufestingar, blakkir, málning,
hemlaklossar og svo framveg-
is. Önnur hjálparhella frá birgða-
stöðinni tókst á hendur að sjá
þeim fyrir öllum þeim ógrynn-
um hluta, sem flugliðið þyrfti
á að halda — ábreiðum, vörubílum
og snærum, öli og sokkum, snyrti-
pappír og sápu og öllu mögulegu
öðru. Hann kom með allan farang-
urinn eftir tvo daga.
Síðla dags hinn 21. marz kom
Guy Gibson til Scampton, að taka
opinberlega við stjórn flugsveitar
þsssarar, sem enn var ekki til nema
á pappírnum. Þegar hann kom inn
í foringjaklefann, sá hann að nokk-
ur hluti áhafnanna var þegar mætt-
ur. Stóðu þeir í smáhópum með öl
krúsir sínar. Mátti glöggt sjá, að
hér yrði ekki um neina venjulega
sveit að ræða. Þótt meðalaldur
manna þessara væri aðeins 22 ár,
voru flestir þeirra þrautreyndir
hcrmenn. Höfðu þeir allir verið
sæmdir heiðursmerkjum og áttu að
minnsta kosti eina heila þjónustu-
lotu að baki sér.
t
CHAMPION
kraftkerti
í hvern bíl
1. Öruggari ræsing.
2. Aukið afl.
3. Minna vélaslit.
4. Allt að 10%
eldsneytissparnaður.
Gibson gekk um meðal liðsfor-
ingjanna og gaf sig á tal við þá.
Stóri svarti Nýfundnalandshundur-
inn hans, Sambó, sem alltaf var á
hælum hans, fylgdi honum einnig
nú. Einhver varð til þess að setja
hálffulla kollu af öli á gólfið fyrir
Sambó, og seppi rak trýnið ofan
í drykkinn og lapti hann í sig með
miklu smjatti, þangað til ekki var
dropi eftir.
Úr sínum gamla flokki, 106. flug-
sveit, hafði Gibson valið áhafnir
þeirra Hopgoods, Shannons og
Burpees, auk sinnar eigin. Hopgood
var Englendingur, ljóshærður piltur
og laglegur, þótt framtennur hans
væru skakkar og útstæðari en aðr-
ar tennur. Dave Shannon var tví-
tugur Ástralíumaður, en leit helzt
út fyrir að vera sextán ára ungl-
ingur. Til þess að ná öldurmann-
legri svip á barnsandlit sitt, hafði
hann látið sér vaxa þétt og mikið
yfirskegg. Hann var grannvaxinn,
hafði fallegar hendur, ljóst og mikið
hár, og var lipur og eðlilegur í öll-
um hreyfingum.
Gibson brosti ánægjulega, þegar
han kom auga á Ástralíumanninn
Micky Martin. Hann var smávaxinn
og fríður sýnum, en hafði villimann-
legan glampa í augnakrókum og
gríðarstóra kampa með ósnyrtum
endum er náðu út undir eyru.
Martin hafði fundið upp sitt eigið
kerfi í lágflugi: Ef flogið var lægra
en venja var með sprengjuflugvélar,
var hægt að komast hjá orrustu-
flugum. Væri flogið enn lægra,
sundruðust sprengikúlurnar úr
stærri lofavarnabyssum langt fyrir
ofan flugmanninn. Og væri flogið
í hæð við trjátoppana var flugvélin
komin úr skotfæri fyrir löngu, þegar
léttari loftvarnabyssur höfðu náð
miði. Að vísu var þá hætta á að
reka sig á varnarloftbelgi. En
Martin hafði komizt að því, að lítið
var af þeim meðfram járnbrautar-
línum og þjóðvegum, og var hann
því vanur að leggja leið sína með-
fram þeim.
Síðustu tvö árin hafði hann haft
með sér sömu tvær skytturnar, sem
báðar voru ástralskar. Og á fjöl-
mörgum leiðangrum sínum í lág-
flugi höfðu þeir orðið snillingar í að
skjóta niður ljóskastara Þjóðverja.
Þeir voru líka með foringja sínum
nú, og sömuleiðis siglingafræðingur
hans og sprengjuvarpari. Betri
áhöfn var ekki til í öllum flug-
hernum.
Gibson hafði valið „Dinghy“
Young sér fyrir næstráðanda, en
hann var jafnframt foringi einnar
áhafnarinnar. Young hafði tvívegis
verið skotinn niður yfir úthafi, en
bjargazt í bæði sli iptin á gúmmíbáti
sem nefndur var „Litli Dinghy“.
Hann var maður hár og beinvaxinn,
rólegur í skapi. T Eði hann stundað
nám í Cambridf g lék sér að því
að ganga fram >/iðstöddum með
því, að drekka "ullri pottkönnu
af öli í einum
Þarna var o(
ur, Les Munra
maður og hátií
vangaskegg. Hi
1 Nýsjálending-
lafni, hávaxinn
með blásvart
ar elztur þeirra
\
lN 11. tbl.
33