Vikan - 14.03.1963, Blaðsíða 42

teygði úr sér. „Fórstu á fætur,
George?“
George strauk hendinni um vott
ennið. Hann minntist þess, livernig
fólkið hafði horft á hann, þegar
ekkert fannst í holunni nema föt
frú Abernathy.
Aftur heyrði liann, að reynt var
að koma bílnum i gang. Hundur
Begglers fór enn að gelta.
George stóð upp. „Ég ætla að
skreppa út.“
Clarice opnaði augun syfjulega.
„Út?“
„Já, ég ætla að sjá, hvort ekki
er hægt að gera eitthvað almenni-
lega, svona til tilbreytingar!“
Hann klæddi sig í skyndi, flýtti sér
aftur út í bilskúr Henrys og lét
sem liann yrði ekki var við geltið
í hundi Begglers.
Þegar hann kom inn, stökk Henry
aftur út úr bílnum og fölnaði.
George gekk að bilnum og opn-
aði vélarhlífina. „Setztu við stýrið,
maður!“ sagði hann hryssingslega.
„Áður en við vekjum alla borgina.“
Henry Abernathy hoppaði auð-
sveipur upp i bílinn. George sá, að
kertin voru rök, og tók eftir, að
tveir gluggarnir stóðu opnir. Hann
þurrkaði þau með vasaklút sínum
og sagði: „Reyndu nú.“
í þetta sinn fór híllinn í gang.
George skellti lokinu aftur. „Gott.
Farðu nú og opnaðu bílskúrsdyrnar.
Setztu svo í aftursætið hjá körfunni
og skóflunni, ég skal aka.“
Henry Aernathy hljóp fram að
dyrunum og opnaði þær i skyndi.
Hann klifraði upp í aftursætið og
sat þar eins og lamaður. George
settist við stýrið og ók út úr skúrn-
úm.
„Ég ætla að segja þér eitt, Aber-
nathy,“ sagði hann hátt. „Eftir þetta
gætir þú þess að hafa gluggana lok-
aða á bilskúrnum þínum og kertin
í bilnum þurr! Þessi bill þarfnast
yfirferðar, veiztu það? Vélin, undir-
vagninn og allt heila dótið!“
Hann ók geyst út á götuna. „Það
veit hamingjan,“ öskraði hann, „að
ég þoli ekki að liafa ekki hlutina í
lagi! Og framvegis gerir þú eins og
á að gera, Abernathy, því að ég ætla
mér að sjá um það! Skilurðu mig,
Abernathy?“
Hann ók áfram, fölur af bræði,
áleiðis til afskekktra hæðanna vest-
an við borgina, og æðisgengið geltið
í hundi Begglers dó út í fjarska.
★
Einn, en ekki einmana.
Framhald af bls. 8.
margfalt erfiðara er að búa, með
rafmagn. Ég fékk ekki rafmagn
fyrr en rétt fyrir hátíðarnar í
vetur.
— Hvernig er að setjast að í hús-
um, sem hafa staðið ónotuð tímun-
um saman?
— Það vill nú bera við, að þau
séu orðin heldur léleg. Hér er
aldrei hægt að halda hlýju, þegar
það er næðingur eins og núna.
Annars er þetta ekki gamalt hús.
Þegar ég fæddist, fyrir tuttugu og
sjö og hálfu ári, var ljósmóðirin
sótt hingað að Bóli, og þá var verið
að reisa þetta hús, sem við nú er-
um í. Og það má vel lappa meira
upp á þetta hús, en ég hef gert.
Baðstofunni hérna hinum megin er
til dæmis lafhægt að breyta í tvö
ágæt herbergi.
— Er ekki reimt hér?
— Það getur vel verið, að mig
vanti hæfileikann til að finna slíkt,
en ég hef aldrei orðið var við neitt
því um líkt hér. Það er sama, þótt
ég komi aleinn heim í brúnamyrkri,
ég finn aldrei neina ónotakennd eða
einmanaleik. Svo er ég ekki einu
sinni viss um, að hér hafi nokkurn
tíma dáið manneskja.
— Einhverja frítíma hlýturðu að
eiga. Hvernig eyðir þú þeim?
— Já, yfir veturinn fellur alltaf
til stund og stund. Og þá er alltaf
hægt að finna eitt og annað að
dunda við. Það þarf að lappa upp
á eitt og annað. Nú, og svo les ég.
Ég fæ dagblöðin við og við og bæk-
ur eftir þörfum.
— Kannski við víkjum okkur yf-
ir í búskapinn aftur. Hvernig er
vetrarbeit hjá þér?
— Það er þó nokkur vetrarbeit.
— Hvað þarftu að eiga mikil hey?
— Það væri gott að eiga 5—600
hesta. En það sem háir manni mest
á svona koti er túnaleysið. Það á nú
að heita, að það séu að verða 10
hektara ræktaðir, en ég á engin tæki
til ræktunar, hef stundum fengið
þau að láni. En ég keypti traktor
í vor, og þá fer þetta nú kannski
eitthvað að lagast.
— Hvernig líður nú dagurinn
hjá þér yfir veturinn?
— Ja — maður fer ofan um átta-
leytið, og getur þá verið búinn með
morgunverkin um klukkan 10. Svo
fer maður aftur út svona að ganga
tvö og er þá búinn um fjögur.
— Hvernig er það með fjár-
bændur, þykir þeim ekki misjafn-
lega vænt um féð sitt?
— Margir bændur halda því
fram, að þeir geri ekki upp á milli
kindanna sinna, en ég geri það.
Maður misheldur þær alltaf, hversu
góður sem viljinn er til hins. Mað-
ur heldur meira upp á þær spöku,
og þær sem eru fallegar og góðar ær.
En það er víst engin fjármennska,
að minnsta kosti þykjast fjármenn
ekki gera það.
— Hvaða störf eru skemmtileg-
ust við fjárbúskap?
— Skemmtilegasta vinnan og
jafnframt mesta er um sauðburðinn.
Það er langskemmtilegasti tíminn.
Og svo slátturinn.
— En leiðinlegust?
PRENTSMIÐJAN — SÍMAR: 35320, 35321, 35322, 35323
II illllllllljiil lllllllll

42 - VIKAN 11. tbl.