Vikan - 21.03.1963, Blaðsíða 29

r r
TRIUMPH HERALD
1200 SAL00N
Véi: 43 ha BHP, 4 strokka, 1147 cc, borvídd
69.3 mm, slaglengd 76 mm. Vatnskæld, liggur
framan í. Rafkerfi 12 volt. Fjögurra gíra kassi,
samhæfður í 2., 3., 4. Drif á afturhjólum. Lengd
3,89 m, breidd 1,53 m, hæð 1,32 m. Hæð undir
kúlu 17 cm. Beygjuradíus 3,7 m. Þyngd 810 kg.
Hjólastærð 520x13. Viðbragð 0—80 km 17 sec.
Hámarkshraði 122—126 km. Eyðsla líklega 8—9
I pr. 100 km. Verð kr. 147.000,00.
Umb.: Almenna verzlunarfélagið, Reykjavík.
Þetta er fjögurra manna bíll, yfirlætislaus
Triumph Herald Saloon er fyrst og fremst bíll fyrir
þá, sem hafa gaman af skemmtilegum eiginleikum.
Útlit bílsins að innan undirstrikar það, hvers konar
bíll Triumph er.

Xriumph Herald Saloon hefur frísklegar og nokkuð hvassar línur. Það var ítalskur teiknari, sem réði útlitinu.
og rennilegur, minnir einna helzt á sportbíl í
útliti. Og sömu tilfinninguna fær maður undir
stýri.
Framsætin eru tveir stólar, sem maður getur
stillt eftir fótalengd sinni. Það er ekki víst, að
farþegarnir í aftursætinu séu ánægðir, ef sætin
eru eins aftarlega og hægt er að koma þeim,
en sé meðalmaður í framsætinu, er þokkalegt
rúm aftur í. Bekkurinn í aftursætinu gefur góð-
an stuðning við lærin, en bakið býður ekki upp
á nein sérstök þægindi. Kúpan í gólfinu fyrir
drifskaftið er sérlega há og mikil og væri til
óþæginda í aftursætinu, ef það væri ætlað fyrir
þrjá, en til þess er bekkurinn ekki nógu breiður,
þótt axlarýmið, sem mestu máli skiptir, sé meira
en í mörgum bílum, sem skráðir eru fyrir þrjá
aftur í.
Ég tók við stýrinu á Skúlagötu við Snorra-
braut. Uppi við Rauðarárstíg þótti mér hæfi-
legt að skipta í annan gír og sté á kúplinguna,
með þeim árangri, að bíllinn snarstanzaði. Fót-
pedalarnir eru svo langt til vinstri, að bremsan
er þar, sem maður býst við kúplingunni, og
svo þröngt, að hafa verður gát, til þess að stíga
ekki á tvo í einu. Þetta er þó ekki til baga,
þegar maður hefur áttað sig á því, þótt það
sé óþægilegt í fyrstu.
Undir húddinu hafa þeir beizlað 43 hesta.
Svipað og í öðrum bílum af þessum stærðar-
flokki. En þessi fákar eru viljugri en gerist
í mörgum hliðstæðum bílum, og á gírkassinn
auðvitað sinn þátt í því. Hann er annars tals-
vert skemmtilegur. Gírstöngin er í gólfinu, stutt
og svarar vel í fyrsta og annan, en fyrir óvana
er þriðji gírinn helzt til langt í burtu, og fjórða
gírinn sættist ég aldrei almennilega við. Þó
mætti segja mér, að með okkur hefði tekizt
vinátta góð, hefði ég verið með bílinn svo sem
einn dag heilan. 2., 3., 4. gír eru samstilltir,
en ekki 1. gírinn.
Eins og áður er sagt, minnir þessi bíll tals-
vert á sportbíl. Hann er allur stinnur og frekar
harður, — svo harður, að þeim sem óvanir eru
sportbílum, þykir hann líklega hastur, þegar
kemur út á vegina. Þó tekur hann holur furðu
vel og hefur ekki ofnæmi fyrir öldóttum veg-
um — þar sem hæðir og lægðir skiptast ört
á ■— er vel stöðugur. 80 kílómetrar finnst manni
notalegur hraði utan við bæinn, og til þess að
halda þeim hraða, þarf ekki nema rétt að halda
við benzíngjöfina — sem reyndar er allt of
kvik. Bremsurnar eru ekkert sérstakar — rétt
í meðallagi, maður veitir þeim enga athygli,
hvorki fyrir ágæti þeirra eða hitt. Handbrems-
an tekur út í hjólin og er því örugg, en hand-
fangið, sem er milli sætanna, fer langleiðina
upp undir holhöndina á manni þegar maður
setur í handbremsu. Stýrið er mjög nákvæmt
og þægilega stinnt í akstri, og það fer vel um
mann undir stýri á Triumph Herald. Stýris-
hjólið sjálft fer vel í hendi, en ég kysi heldur
að hafa flautuhring, sem maður næði til án
þess að sleppa stýrinu, en að þurfa að sleppa
annarri höndinni til að styðja á flautuna
í miðju stýrinu. Flautan sjálf er líka allt of
lágvær.
Mótorinn liggur framan í og drifið er á aftur-
Framhald á bls. 48
VIKAN
ogtaeknin
FYESTA FISKLÖNDUN-
AR-SOGDÆLAN
Véla- og tæknifyrirtæki eitt í Amsterdam hef-
ur fyrir skömmu lokið smiði fisklöndunarsog-
dælu, sem þegar hefur verið tekin í notkun og
gefur mjög góða raun. Segja framámenn fyrir-
tækisins að löndunarsogdælan sé árangurinn af
2Y2 ár rannsókn og tilraunum.
Með sogdælunni er unnt að landa nýjum
fiski, og þá vitanlega lika sildinni, og er ekki
einungis að það sé mun betri meðferð á fisk-
inum en hann sætir við þær löndunaraðferðir,
sem nú tiðkast — að því er hollenzkir sérfræð-
ingar segja -—heldur eru afköstin mun meiri,
eða hvorki meira né minna en 60 smálestir af
fiski á klukkustund. Löndunin fer þannig
fram:
Loftstraumur sýgur fiskinn upp i gegnum
sogstút, úr lestinni og um víðar pípur upp í
geymi, sem stendur á háum trönum á bryggj-
unni. Neðan á geymi þessum er tregt með vél-
stýrðri loku, og aka flutningabílarnir undir
trektina, en trönur þessar er auðvelt að flytja
úr stað og hagræða eftir aðstæðum. Loftsogið
er myndað af loftdælu, sem knýja má livort eð
vill með rafmagni, rafhreyfli, benzín- eða
dieselhreyfli.
Kostirnir, sem þessi nýja löndunaraðferð
liefur fram yfir eldri aðferðir eru meðal ann-
ars þessir:
1. Elckert lýsis- eða eggjahvitutap.
2. Fiskurinn skaddast stórum minna.
3. Sparar vinnukraft.
4. Hvorki hjól, reimar né aðrir lireyfihlut-
ir, sem komast í snertingu við fisk, sjó
eða vatn, og þvi ekki um neina bilunar
arhættu vegna slits að ræða.
Sérfræðingar fiskiðnaðar-eftirlitsstofnunar-
innar, T.N.O., hafa rannsakað hugsanlegar
skemmdir á fiskinum við þessa löndunaraðferð,
meðal annars vegna þrýstingsins á innyflin i
holi fisksins. Leiddi athugun þeirra í ljós að
Sogdælan er ekki stórt tæki og kemst vel fyrir á
hafnarbakka.