Vikan - 28.03.1963, Blaðsíða 31

Vél: 46 lia, 4 strokka, 993 cm. Borvídd 72
mm, slaglengd 61 mm. Vatnskæld, liggur fram-
an i. Fjögurra gira kassi, samstilltur í alla
áfram. Drif á afturhjólum. Lengd 3,93 m,
breidd 1,47 m, hæð 1,41 m. Hæð undir kúlu
17 cm. Þyngd 670 kg. Iljólastærð 550x12. Við-
bragð 0-100 kmá26 sek. Hámarkshraði 120 km.
Eyðsla ca. 8—9 lítrar pr. 100 km. Engir smur-
koppar. Umboð: SÍS.
Nýr keppinautur Volkswagen, Opel Kadett,
sögðu þýzku vikublöðin s. 1. sumar og birtu
„leynimyndir“ af þessum undrabíl. Mér sýnd-
ist hann ljótur á þessum myndum. Svo sá ég
hann á götu í Reykjavik i vetur. Þá þótti mér
hann bara laglegur bíll. En valt er að treysta út-
litinu. Ætli það sé ekki lélegt i lionum? Svo
sá ég hann á sýningu í Kirkjustrætinu. Þá
þótti mér áberandi opið kringum mótorinn.
Rakið, að gusan gengur yfir hann og drepur
allt, þegar keyrt er í poll. Svo gafst mér kost-
ur á að talca aðeins i hann. Jú, það virtist ágætt
að aka honum. —- En það er eitt, sem útilok-
ar, að ég kaupi mér svona bíl, sagði ég á eft-
ir. — Það er svo lágt undir hann, að maður
kemst ekkert, nema eftir allra beztu vegum.
Þetta hefur ekki nema 12 tommu felgur.
Iiér með tek ég ofan og bið „den Iierrn Ka-
dett“ afsökunar á þeim ummælum. Þrátt fyrir
hjólböruhjólin hef ég nú ekið á honum á ís-
lenzkum vegum, sem frostið hefur verið að
fara úr, þar sem aurhrönnin liggur eins og
hryggur á miðjum vegi, en hjólförin eru skorn-
ingar sitt hvorum megin við. Og Kadettinn
ónáðaði ekki lirygginn nema einu sinni, þar
sem meira að segja jeppi hefði ekki komizt lijá
þvi.
Og það kemur mótornum ekki við, þótt ekið
sé i djúpan og stóran poll. Mótorinn er þurr
og þokkalegur fyrir það. Hins vegar fer bylgjan
yfir bílinn utanverðan eins og reiðarslag, og
verður varla annað um liann sagt, en liann sé
argasti sóði. Ekki nóg með það, að liann ausi
á sig neðanverðan, heldur er toppurinn út at-
aður eftir tiltölulega stutta ferð, ef vegurinn
er blautur. Bílar eru misjafnlega penir með sig,
ekki síður en eigendur þeirra, og þessi þyrfti
að læra að ausa ekki svona upp á sig.
Þessi bíll á að keppa við annað þýzkan bil af
sama stærðarflokki — þið vitið hvern — en er
heldur dýrari. Ég vona, að mér fyrirgefist,
jjótt ég lýsi því yfir, að ég tek Kadettinn fram
yfir þann keppinaut. Ég ætla ekki að bera þá
neitt saman, en Kadettinn er ekki eins næmur
fyrir utanaðkomandi áhrifum, svo sem liliðar-
Framhald á l)ls. 24.
Dægur óttans.
Framhald af bls. 29.
aldrei komið til hugar, að það væri
Andy en ekki Tony, sem hafði á
hendi yfirstjórnina þarna.
Tony Korff þjáist af hinum
hörmulega kvilla lítilmennisins,
hugsaði Dale Easton læknir — hann
langar endilega til að framkvæma
hluti, sem hann er ekki maður til
að ráða við. Menntun Tonys var
svipuð menntun þeirri, sem Andy
Gray hafði fengið — og þess vegna
gat hann enn gert sér vonir um að
komast fram úr 1. aðstoðarlækni
við skurðborðið. Og hann skirrðist
ekki að beita hvaða ráðum, sem til-
tæk voru, í baráttunni fyrir vax-
andi frama, hinni hörðu baráttu,
sem háð er að tjaldabaki. Tony vildi
aldrei viðurkenna, að gáfur hans
voru fyrst og fremst á sviði skipu-
lags og rmdirbúnings, en á hinn
bóginn skorti hann hið djarflega
frumkvæði hins fædda skurðlæknis.
í þetta skipti hafði skipulagsgáfa
Tonys unnið mikinn sigur. Vegna
leiftursnöggra viðbragða hans hafði
geislavirknihættan ekki komizt inn
fyrir veggi sjúkrahússins; á síðustu
hálfri klukkustund hafði hann laug-
að sjúklinginn, búið hann undir
skurðaðgerðina og gengið frá öllum
undirbúningi í skurðstofunni með
yfirlæti og öryggi, sem Dale gat
ekki annað en öfundað hann fyrir.
Ash yfirlæknir hafði líka ærna á-
stæðu til að vera ánægður með 2.
aðstoðarlækni sinn þetta kvöld.
En Dale leit svo á, að Tony hefði
farið hyggilega að ráði sínu við að
kalla á 1. aðstoðarlækni vegna
sjálfrar aðgerðarinnar. Allsendis ó-
viss barátta við að bjarga mannslífi
var ekki athöfn af því tagi, sem féll
í smekk flóttalæknisins. Þegar
Martin Ash fengi ítarlega skýrslu
um þetta tilfelli, mundi Tony fá
heiðurinn af prýðilegum undirbún-
ingi, en Andy Gray neyddist ef til
vill til að taka á sínar herðar á-
byrgðina af, að enn einn sjúkling-
ur hafði dáið undir hnífnum hjá
honum ... Dale hratt þessum óþægi-
legu hugleiðingum frá sér, þegar
Andy tók um síðir til máls aftur.
„Geislavirkni er skelfilegt orð,
Dale.“
„Já, og það er orð, sem breiðir
yfir fjölmarga glæpi,“ samsinnti
Dale. „Ég man eftir radium-tilfelli,
sem við fengum til meðferðar fyrir
styrjöldina — þegar kjarnorku-
sprengjan í sinni núverandi mynd
var ekkert annað en sjúkleg furðu-
sýn í heila einhvers eðlisfræðings.
Bruna.sárin, sem við munum eiga
við að glíma í kvöld, eru vitanlega
miklu dýpri, en ...“
„Þú vilt helzt ekki ræða um þau
enn?“
„Ekki fyrri en mér hefur gefizt
tóm til að framkvæma prófanir.“
„Ég man vel, að ég las einmitt
talsvert um þetta tilfelli, sem þú
varst að minnast á,“ sagði Andy.
„Var það ekki eitthvað í sambandi
við þýfi, sem sprakk í loft upp held-
ur fyrr en ætlazt var til?“
„Jú, og það er alls ekki útilokað,
að hér sé um eitthvað svipað að
ræða,“ mælti Dale. „Við höfum ekki
hugmynd um, hversu mörgum
geislavirkum efnum og öðrum því-
líkum óþverra er smyglað úr landi.
Eða hvaða félög eða samsteypur
það eru, sem skipuleggja slíka
flutninga. Eða þá, hvernig slíkir að-
ilar refsa þjónum sínum, ef eitt-
hvað mistekst.“
„Heldur þú bókstaflega, að hér
hafi verið um að ræða banatilræði,
sem hefur mistekizt?“
„Eigum við ekki að láta Hurlbut
lögregluforingja um að ráða þá
gátu?“ sagði Dale og brosti venju-
legu, skökku brosi.
„Ef Hurlbut ómakar sig hingað,
þá hlýtur að vera um mjög mikil-
vægt mál að ræða. Og hvað um
Ash? Efnir kona hans ekki til eins
af þessum óteljandi samkvæmum
sínum í kvöld?“
Dale yppti öxlum. „Jú, en hann
mundi, hvernig sem allt færi ann-
ars, láta sjúkrahúsið sitja í fyrir-
rúmi. Hann var að minnsta kosti á
leið hingað, þegar við náðum í konu
hans í síma.“
Andy stakk höndunum í Ijósgula
gúmmíhanzkana og gekk við svo
búið inn í skurðstofuna. Þar hjálp-
aði ein hjúkrunarkonan honum í
skurðkyrtilinn með æfðum hand-
tökum. Rödd hans heyrðist aðeins
lágt, þegar grisjubindi hafði verið
brugðið fyrir vit hans.
„Við byrjum, þótt Ash læknir sé
ekki kominn!“
Framhald í næsta blaði.
VIKAN 13. tbl. —