Vikan - 28.03.1963, Blaðsíða 33

Lausnargjaldið.
Framhald af bls. 15.
á annað, að þau höfðu sofnað. Hann
hafði að lokum fengið Allin til að
fara í rúmið, en þá hafði hann, enn
fullklæddur, lagt sig í rúmið sitt,
nálægt hennar. Það var Bruce, sem
vakti þau. Hann stóð hikandi á milli
rúmanna þeirra. Þau heyrðu rödd
hans.
— Betsy hefur enn ekki komið
aftur, mamma.
Nafnið vakti þau. Og þeim varð
litið hvort á annað. — Hvernig
gátum við gert þetta? hvíslaði hún.
— Það getur orðið löng bið, elsk-
an, sagði hann og reyndi að vera
rólegur. Hann stóð á fætur, og hon-
um fannst hann vera dauðþreyttur.
— Kemur hún heim í dag? spurði
Bruce.
— Ég býst við því, sonur minn.
Að minnsta kosti var laugardagur,
og Bruce þurfti ekki að fara í skól-
ann í dag. — Ég ætla að sækja hana
í kvöld, sagði Kent eftir andartak.
Honum leið þegar betur. Þau máttu
ekki gefa upp vonina .. . ekki með
nokkru móti. Það var mikið starf
framundan: hitta föður hans og ná
í peningana. Með sjálfum sér hafði
hann enn sitt eigið álit á lausnar-
gjaldinu, Ef maðurinn í gráu fötun-
um var á móti því, ætlaði hann
ekkert að segja Allin ... hann ætl-
aði ekki að greiða það. Ábyrgðin
yrði á hans herðum.
— Þið mamma verðið að búa ykk-
ur undir að taka á móti Betsy í
kvöld, sagði hann glaðlega. Hann
ætlaði að fara í bað og fara í önn-
ur föt. Hann varð að hafa öll skiln-
ingarvit opin í dag, sérhvert andar-
tak ... hlusta á alla, og að lokum
nota sína eigin dómgreind. Og ef í
nauðirnar rak, var það ein persóna,
sem varð að taka í taumana.
Hann staldraði við og horfði á
sjálfan sig í speglinum. Gæti hann
haldið því leyndu fyrir Allin, ef
hann gerði mistök? Ef Betsy kæmi
aldrei aftur? Ef hún bara .. . hyrfi?
Eða ef þau fyndu litla líkamann
hennar einhvers staðar?
Þetta var eins og öllum hinum
foreldrunum hafði liðið ... þessi
veiklun og hugleysi. Ef hann greiddi
ekki lausnargjaldið og þetta kæmi
fyrir . .. gæti hann látið það ósagt
við Allin . .. eða sagt henni að það
væri hans sök? Hvort tveggja var
óhugsandi.
— Ég verð að láta þetta skýrast
við hvert og eitt atriði, ákvað hann.
Aðalatriðið var að reyna að vera
vongóður. Hann klæddi sig og fór
aftur inn í svefnherbergið. Bruce
hafði komið þangað inn til að klæða
sig. En Allin var enn í rúminu,
grúfði andlitið niður í svæfilinn, föl
og uppgefin.
Hann beygði sig yfir hana og
kyssti hana. — Ég skal láta senda
þér morgunverðinn upp, sagði hann.
— Ég ætla að hitta pabba fyrst. Ef
þú þarft að koma til mín skilaboð-
um, þá verð ég þar ... síðan í bank-
anum. Hún kinkaði kolli, leit
snöggvast á hann og lokaði síðan
augunum. Hann stóð kyrr og horfði
á þreytulegt andlit hennar. Sérhver
taug í því var titrandi á bak við
uppgerðar rólyndi.
.. Ég þoli þetta ekki, sagði hann
snögglega. — Úrslitin eru fram-
undan.
— Ég veit, hvíslaði hún. Síðan
settist hún upp. - - Ég get ekki leg-
ið hérna, hrópaði hún. — Það er
eins og að liggja í rúmi af sverðum,
hreinasta kvöl. Ég ætla að fara nið-
ur, Kent . . . Bruce og ég.
Hún hljóp inn í baðherbergið.
Hann heyrði að vatnið í steypibað-
inu rann stöðugt og af miklum
krafti. En hann gat ekki beðið.
— Komdu niður með mömmu,
sonur minn, sagði hann. Og hann
fór einn niður.
— Ef þú gætir látið mig hafa
þrjátíu þúsund í dag, sagði hann við
föður sinn. — Ég get endurgreitt
það fljótlega, þegar ég verð búinn
að selja eitthvað.
- Það skiptir engu máli, hvenær
ég fæ það aftur, sagði faðir hans
hálf firtinn. — Drottinn minn, Kent,
það er ekki það. Það er bara, að
ég . .. mér kemur það auðvitað ekk-
ert við, en þrjátíu þúsund í hörðum
peningum! Ég myndi hafa áhuga
á að spyrja, hvað í ósköpunum þú
hafir verið að gera, en ég ætla ekki
að gera það.
Kent hafði tekið þá ákvörðun við
morgunverðarborðið, þegar hann sá
blöðin, að ef hann gæti haldið þessu
leyndu fyrir blöðunum, þá héldi
hann því einnig leyndu fyrir föður
sínum og móður. Hann leit yfir
dálkana. Þarna var svar hans til
þessara þorpara. Jæja, hann ætlaði
ekki að standa við það nema það
væri bezt Betsy vegna. Á meðan léti
hann þögnina nægja.
Þegar Rose kom inn með ristaða
brauðið, sagði hann snögglega. —
Segðu öllum að koma hingað inn,
áður en húsmóðir þín kemur niður.
Þau höfðu öll komið inn, hvert á
fætur öðru, alvarleg og niðurlút,
og litu á hann með óttaslegnum
augum.
— Ó herra, sagði Mollie og grét
ofsalega.
— Gerið svo vel, kallaði hann til
þeirra og leit á hana. Kannski ætti
maðurinn í gráu fötunum að sjá
hana. En í gærkvöldi hafði hann
vantreyst Peter. Núna var Peter eins
og tryggur gamall hundur og frá-
bitinn öllu ótrygglyndi.
— Ég vil aðeins þakka ykkur
fyrir að þið hafið hlýtt mér, sagði
hann þreytulega. — Ef okkur tekst
að leyna blöðin vandræðum okkar,
getum við ef til vill vænzt þess að
fá Betsy aftur. Að minnsta kosti
er það eina vonin til þess. Ef þið
getið stuðlað að því að enginn fái
sannleikann að vita, fyrr en við vit-
um hann sjálf, lofa ég að gefa hverju
ykkar eitt hundrað dali til merkis
um þakklæti mitt.
Þakka yður fyrir, herra, höfðu
Sarah og Rose sagt, Mollie bara
kjökraði, og Peter tautaði: — Ég
vilja enga hundrað dali, herra Crot-
hers. Ég bara vilja barnið aftur.
Hvernig var hægt að vantreysta
Peter? Kent hafði núið höndunum
-saman.
Kr Þorvaldsson&Co
Grettisgötu 6
Simi 24478-24730
Nivea inniheldur
Eucerit — efni
skylt húðlitunni
— frá því stafa
hin góðu áhrif
þess.
ÉG NOTA NIVEA EN ÞÉR?
Núið Nivea á andlitið að kvcldi: Þá
verður morgunraksturinn þægilegri
og auðveldari. Og eftir raksturinn
hefur Nivea dásamleg áhrif.
GOTT ER AÐ TIL ER NIVEA!
Látið NIVEA fullkomna raksturinn.

V
VIKAN 13. tbl. —
33