Vikan - 04.04.1963, Blaðsíða 12

ALLT í einu er orðið grænt.
Dökkgrænt, safamiikið land
breiðir úr sér og hverfur út í
takmörk hins óskynjanlega í
norðri. Það eru pálmatré í röðum,
aldingarðar, endalausir akrar. Og
eins og æðakerfi svo langt sem aug-
að eygir; örsmáir skurðir með vatni.
Að minnsta kosti sýnast þeir smáir
ofanúr loftinu. Þetta frjósama land
er gjöf Nílar: Egyptaland.
Við vorum búin að fljúga í rúma
tvo klukkutíma yfir eina hrikaleg-
ustu eyðimörk sem finnst á jarðar-
kringlunni. Eyðimörk, sem um leið
er mjög sögufræg því hún aðskildi
Egyptaland frá öðrum uppsprettu-
löndum menningarinnar austar. Við
höfðum séð Jerúsalem úr lofti rétt
eftir flugtakið og stuttu síðar var
friðsæll, lítill bær á hægri hönd:
Betlehem. Gulbrún háslétta, sviðin af
sól. Alltof heitri sól. Dauðahafið var
þarna í fluglínunni en suður af því
taka við hömrum girt fjöll með
fjólubláum eldsumbrotalit. Þar er
ekkert líf til; þetta er Sinai eyði-
mörkin. Einhversstaðar í þessari
auðn eru spor Mósesar gamla. Hann
var nýkominn yfir Rauðahafið, það
hafði lokizt upp fyrir honum og
fallið saman aftur, þegar menn Fara-
ós þeystu á eftir. Nú lá fyrir honum
að leiða þ jóð sína til fyrirheitna lands-
ins og það er engin skemmtiganga
leiðin sú. Satt að segja fannst mér
harla ótrúlegt, að nokkur möguleiki
geti verið fyrir allslaust flóttafólk að
komast lifandi yfir þau reginfjöll;
loftlínan er að minnsta kosti fimm
hundruð km.
Rauðahafið, Súez, Gaza. Allt leið
þetta framhjá í sjónhendingu og nú
var farið í boga til þess að fljúga
ekki yfir ísrael. Til þess höfðum við
ekki leyfi. Sá sem gistir Arabalönd
er hvorki vel séður í né yfir ísrael.
Svona er nú sambúðin þar.
VIÐ STRAUMINN ÞÖGLA.
Það er komið rökkur. Og mjög
heitt; hafi einhversstaðar verið volgt
framað þessu, þá tekur nú útyfir.
Einkennilegt, hvað allt er í kös og
gersamlega án skipulagningar þarna
á flugvellinum í Cairó. Við áttum
eftir að sjá meira af því. Starfs-
mennirnir voru allir eins og Nasser.
Einn stimplaði í passana, annar
Nasser kíkti bara í þá og svo voru
margir Nasserar að bera töskurnar
— eða héldu að þeir væru að því.
Cairó hefur yfir sér eitthvað af
IJR JÓRSALAFERÐ FERÐAFÉL. ÚTSÝNAR
EFTIR GÍSLA SIGURÐSSON, RITSTJÓRA