Vikan - 04.04.1963, Blaðsíða 29

Nýr keppinautur Volkswagen, Taunus 12 M, kallaður Cardinal, sögðu þýzku blöðin s.l. sumar
og birtu „leynimyndir" af þessum undravagni, sem átti að vera knúinn fjögra strokka vaff-byggð-
um mótor og framhjóladrifi. Hann kom fram um svipað leyti og Opel Kadett og hafa þeir bílar
síðan verið bornir saman í gríð og ergi, enda eru þeir á svipuðu verði.
Ég prófaði Cardinalinn á eftir Kadettnum, og fann engan skyldleika með þeim, nema að báðir
eru fimm manna. Báðir hafa sína kosti og sína galla, og er erfitt að skera úr um, eftir stutta
viðkynningu, hvor er skemmtilegri kunningi.
Það er töluvert hærra undir Cardinalinn, 21 cm undir lægsta punkt. Þar að auki setur Kr.
Kristjánsson 3 mm stálplötu undir pönnuna og alveg aftur fyrir gírkassa, svo Cardinal ætti
að vera óhætt, þótt eitthvað kæmi upp undir hann. Ég fann engan poll, svo ég gat ekki dæmt
um, hvort Cardinalinn er jafn mikill sóði og Kadettinn, það er að segja eys yfir sig úr pollunum.
Sætin í Cardinal eru sófar, að framan með aðskildum bökum, sem báðum er hægt að halla
fram til að hleypa farþegum í aftursætin. Fyrir bragðið situr maður ekki eins vel í framsætinu,
en flestir þeir, sem ekki eru.orðnir alltof háðir sérstólunum munu verða vel ánægðir með að
sitja frammi í Cardinal. Hann er fjögra gíra, með skiptingu á stýrinu, hún liggur vel við og
vinnur vel. Mótorinn er vel hraðgengur og er ætlazt til, að honum sé ekið
talsvert út í gírunum, þó þarf ekki að fara upp fyrir 60 í þriðja undir vel-
flestum kringumstæðum, og þar fyrir ofan bætir hann vel við sig í fjórða,
ef ekki hallar mikið á fótinn. Vélarhljóðið er hærra en í Kadett, og maður
verður aðeins var við titring í hægagangi. Það gerir vaffið.
Mælaborðið er látlaust, sama mælafátæktin og á flestum öðrum, sem kosta
undir fimmtung milljónar — aðeins hraðamælir, hitamælir og benzínmælir.
Rafmagn og smurning á maður undir fláráðum perum. Útdregnir rofar og
takkar fyrir ljós, þurrkur, innsog og miðstöð, en hún er annars hreint afbragð.
Hún nýtur góðs af því, að bíllinn hefur tvo vatnskassa. Það er gert til þess,
að mótorinn nái fyrr eðlilegum vinnsluhita. Sölumaður hjá Kr. Kristjáns-
syni sagði mér, að eftir þrjár mínútur væri miðstöðin orðin heit, þótt bíllinn
væri ræstur í köldu. Rúðusprauta er fyrir vinstri fót. Stefnuljósarofi á sínum
Framliald á bls. 48.
TAUNUS 12 M
CARDINAL
Vél: 50 ha SAE, 4 strokka (V) 1183 cm, bor-
vídd 80 mm, slaglengd 57 mm. Vatnskæld,
liggur framan í. Fjögra gíra kassi, al-samstillt-
ur. Drif á framhjólum. Lengd 4,25 m, breidd
1,59 m, hæð 1,46 m. Hæð undir lægsta punkt 21
cm. Beygjuradíus 5,75 m. Þyngd 845 kg. Hjóla-
stærð 560x13. Viðbragð 1—100 km á 28 sek.
Verð rúml. 140 þús. kr.
Umboð: Sveinn Egilsson og Kr. Kristjáns-
son.
VIKAN
ioglaeknin
KANERTZ-hreyfillinn
Þýzkir uppfinningámenn láta nú skammt
stórra högga á milli, hvað snertir smíði nýrra
hreyfilgerða. Ekki alls fyrir löngu kom Wankel-
hreyfillinn til sögunnar, en sú uppfinning, þar
Þotta er 105 hestafla Kancrtz-hreyfill. Þaö fer ekki
mikið fyrir honum, og auk þess er hann tveim þriðju
sparncytnari en sa.mbærilegur hreyfill af eldri gerð.
Takið eftir stýriútbúnaðnum — tannhjólakerfinu.
Strokkhólfið. Kveikjan, driföxull
og spaðar, hólkur og gagnþrýsti-
spaðar, innsog og útblástursop
sjást vel á myndinni.
finna hvað feitt er á stykkinu, þegar vélar eru annars
vegar.
Það er sameiginlegt með Kanertz-hreyflinum — ef við kenn-
um þennan hreyfil við uppfinningamanninn — og Wankel-
hreyflunum, að þeir eru báðir stórum einfaldari en eldri gerð-
irnar, settir saman úr færri hlutum, núningsfletirnir færri og
minni að flatarmáli, en hvort tveggja þýðir minni bilunarhættu
og meiri endingu. Kanertz-hreyfillinn er til dæmis samsettur
úr aðeins 22 hlutum. Eins og Wankel-hreyfillinn er hann líka
miklum mun léttari og fyrirferðarminni en allar eldri gerðir,
miðað við hestaflatöluna, og stórum mun sparneytnari. Sannað
er með langvarandi tilraun, að Kanertz-hreyfill, sem hefur að-
eins 767 rúmcm slagrými, framleiðir 105 hestafla orku með 2500
snún. á mínútu, og að hann eyðir ekki nema einum þriðja hluta
af eydsneyti á hestaflsstund, miðað við venjulega strokkhreyfla.
f rauninni jafngildir Kanertz-hreyfillinn fjögurra strokka
hreyfli, þó ekki sé nema um einn „strokk“ að ræða.
Framhald á bls. 47.
sem snúningskólfur kemur í
stað „stimpla", er sögð líkleg
til að valda gerbyltingu í
smíði hreyfla af vissri stærð.
Og nú er annar nýstárlegur
hreyfill kominn fram á sjón-
arsviðið, og uppfinningamað-
urinn er þýzkur verkfræðing-
ur. Kannski mætti kalla þetta
hverfibullu-hreyfil á vandaðri
íslenzku — eða snúnings-
stimplahreyfil á slarkfæru
máli. Sennilega er þarna um
merka uppfinningu að ræða,
því að bandarískar verksmiðj-
ur kváðu berjast um fram-
leiðsluréttin, og þar vestra
eru þeir venjulega fljótir að
Þessar þverskurðarteikningar sýna hvernig Kanerts-hreyfillinn vinnur
— eitt strokkhólf vinnur sem fjögur.