Vikan - 04.04.1963, Blaðsíða 41

ingum. Allt fór prýðilega fram, ef
það er undan skilið, að einn flug-
mannanna stóð í þráðbeinni rétt-
stöðu, með stóreflis appelsínu hálfa
upp úr öðrum vasanum.
Shannon átti tuttugu og eins árs
afmæli þenna dag. Hafði konungur
'Ölkomizt að þessu hjá Gibson, tók
hjartanlega í hönd flokksforingjans,
wjvbrosti glaðlega og mælti: „Hugsa sér,
wað þér skuluð vera orðinn tuttugu og
uoieins árs, Shannon? Þér haldið yður
iw'svei mér vel! Munið nú eftir að
vJHihalda afmælið hátíðlegt í kvöld.“
ú»; Gibson hafði stofnað til keppni
fíjum sérstakt flugvélarmerki, og eft-
ir herkönnunina sýndi hann konungi
““hinar ýmsu tillögur og bað hann
«^velja um.'Konungur kallaði á drottn-
-«inguna, og völdu þau í sameiningu
«I,uppdrátt, ,er sýndi stíflugarð með
„^jskarði, sem vatn fossaði út um. Yfir
’^honum var eldingaleiftur í kráku-
. * stígum. Undir myndinni stóðu eink-
? t unnarorð sem fengin voru að láni
M MH
1»
% .*■
t 9 I
-.»!
m!
. 91
■Ó VM
áa
■rae'
i
*
4 ®
'm'M
*
iZ
Dagstofusett
Stakír stólar
Svefnsófar
Svefnbekkir
Svefnstólar
frá Madame Pompadour: „Aprés
nous la déluge." (Eftir okkur kemur
syndaflóð).
Þegar konungur og drottning voru
komin af stað frá Scampton, hófst
afmælishóf Shannons. Þegar allir
voru orðnir góðglaðir, var einhver
sem sagði:
„Ég held að þú sért orðinn fullur,
Shannon.“
Shannon rétti úr sér, reif upp aug-
un og svaraði virðulega:
„Sé svo, herra minn, er það sam-
kvæmt konunglegri skipan.“
Endir.
Borg hinna dauðu.
Framhald af bls. 14.
frá; það var hún sem Farúk tók
til fytgilags við sig og kærastinn
hennar varð að láta það gott heita.
Við brúarsporðinn vestari er
hrikastór stytta af Ramsesi 2. faraó.
Hann var einn af tilþrifameiri fara-
óum Nýja ríkisins svonefnda og
hefði sjálfsagt gert grin að fátæk-
legum kvennamálum Farúks. Hann
eignaðist þrjú hundruð börn með
fimmtíu konum. Kvennabúr hans var
eiginlega ríki i ríkinu. Eitt sinn
fékk ein af hjákonum hans þá flugu
í höfuðið að steypa þeim gamla af
stóli og koma syni sinum i embætt-
ið. Þá var Ramses orðinn gamall.
Konan gelckst fyrir uppreisn, sem
raunar var andvana fædd; sá gamli
komst að öllu saman. Allmargir
heldrimenn voru viðriðnir málið, en
Ramses vildi umfram allt komast
hjá því að gera hávaða. Hann þagg-
aði málið niður og allir meiriháttar
menn, sem áttu hlut að, fengu að
ákveða sér dauðdaga sjálfir. Slík
var mildi lians.
Þegar fjær dregur Nil, verða hús-
in lægri og fátæklegri, sumt hrein-
ustu hreysi. Svo taka við akrar,
dökkgrænir í októbersólinni, fimmta
eða sjötta uppskeran á leiðinni. Þar
eru menn og konur í röðum og
sýsla við þessa frjóu mold eins og
gert hefr verið i sex þúsund ár
eða meir.
Allt í einu verða snögg umskipti;
gróskan er eins og grænt blað, sem
liefur verið klippt út og lagt ofaná
eyðimörkina. Gulhvit sandauðnin
sker í augun og millistig er naumast
neitt. Lifið og dauðinn í nábýli,
aldingarður upp að gróðurlausum
sandinum.
Þarna á þessum takmörkum hitt-
um við úlfaldakallana. Þeir biðu
eftir okkur og úlfaldarnir lágu mak-
indalega í sandinum og virtu okkur
ekki viðlits. Þeir voru mjög mis-
stórir, allir með einhverskonar
hnakka og ábreiður, ekki ósvipaðar
gömlum, íslenzkum rúmteppum.
Nú var ekki um annað að gera en
svipta sér ú bak; frúrnar brettu
pilsin uppá mið læri og settust klof-
vega á hnakkana, en sumar höfðu
BOLSTRUN ASGRIMS
I____________________I
VIKAN 14. tbl. —