Vikan - 11.04.1963, Blaðsíða 12

Bonatti með haka á lofti.
Eftir DAVID LAMPE, jr.
Walter Bonatti tók sér
fyrir hendur að klífa al-
einn hinn nærri lóðrétta
tind, sem álitinn var ósigr-
andi.
16. ágúst 1955, árla dags, hóf
Bonatti aðra tilraun sína að klífa
klettavegginn, sem engum hafði
tekizt til þessa. í fyrra skiptið tveim-
ur árum áður, hafði hann fengið
sér tvo Alpa-leiðsögumenn, en þeir
sneru til baka eftir að hafa dvalið
ægilega nótt á mjórri syllu, meðan
hnullungar á stærð við vörubíla
hentust í loftköstum framhjá þeim.
Engum hafði áður heppnazt að
klífa þessa hálfu lóðréttu mílu, sem
raunar er samfelldur klettur, og all-
ir aðrir fjallgöngumenn höfðu af-
skrifað sem möguleika; en hinn tutt-
ugu og fimm ára Walter Bonatti
var staðráðinn í að reyna aftur —
í þetta skipti aleinn.
Um morguninn höfðu Bonatti og
félagar hans þrír, ítalskur verk-
fræðingur, að nafni Paola Ceresa,
og tveir Alpa-leiðsögumenn, er hétu
Berardini og Géry, klifið nærri
10.000 fet af fjallinu og voru að
ljúka við að snæða morgunverð í
kofa með tjörupappaþaki, sem
nefndur var Charpoua-skýli. Upp-
yfir þeim gnúpti tindurinn, sem
fylgdarmennirnir kölluðu Vegg
Vítis.
Klukkan átta stóð Bonatti upp,
lagfærði áhöld sín, kvaddi vini sína
og yfirgaf kofann. Aleinn í þetta
sinn þræddi hann vissa leið yfir
Mer de Glace, hina ójöfnu og ó-
traustu ísbreiðu, sem leit út eins og
úthaf, er hafði frosið í stormi. Hann
hélt ótrauður áfram, þar sem hann
vissi, að ef hann næmi staðar, myndi
hann missa fótfestu. Vinir hans
horfðu á eftir honum, þar til hann
hvarf yfir háa klettahrygginn, sem
þekktur er undir nafninu Corniche
(„Hinn Kornvalski“).
Bonatti stanzaði við rót kletta-
veggsins. Hann starði uppeftir grá-
um tindi hins 12.245 feta háa fjalls,
sem nefnt er Petit Dru.
Hættulegasta klif franska Mont
Blanc-fjallgarðsins, hæsta fjallgarðs
Evrópu, það gnæfði yfir höfði hans,
næstum því helmingi hærra en
Empire State-byggingin.
Hann dró andann djúpt og byrjaði
að klífa. Gætilega fálmaði hann
eftir hand- og fótfestu og þumlung-
aði sig hægt eftir glerhálum ísnum.
Þegar hann kom að svæði, þar
sem ekki var hægt að ná fótfestu,
rak hann flein (4 þumlunga alum-
inium-reknagla) í sprungu, tók eina
af stál-smellilykkjunum, sem hann
Bonatti (í miðið) með frönsku leiðsögu-
mönnunum, Berardini og Géry.
hafði fest á keðjuna um mittið, og
hnýtti endanum á nælonvaðnum í
lykkjuna. Síðan hóf hann sjálfan sig
upp og stóð á fleininum og byrjaði
síðan að þumlunga sig upp.
Er hann hafði klifrað 20 fet upp