Vikan - 11.04.1963, Blaðsíða 45

borða? og gekk á undan lionum
fram.
— Komdu og setztu hjá mér,
Christine. Ég þarf að tala dálitið
við þig. Hann hellti í glös fyrir þau
bæði og svipur hans var þreytu-
legur.
Óttinn læsti sig um huga Christ-
ini. Reyndar veiztu ekki hvað hinn
dásamlegi eiginmaffur þinn affhefst
á þessari dularfullu ferð sinni....
Nei, liugsaði hún, þetta má ekki
koma fyrir oltkur. Ekki fyrir Mic-
hael og mig. Kannski liöfum við
fjarlægzt hvort annað, en enn elsk-
umst við.
Hann rétti henni kristalglasið og
ismolarnir glömruðu í þvi. Hún sá
loftbólurnar stíga upp, bresta og
hverfa. Hefur lijónaband mitt ekki
verið annað en loftbóla? liugsaði
bún sorgbitin.
— Christine?
Hún reif sig með valdi upp af
hugsunum sínum. Ég elslta þig,
hugsaði hún, en nú lief ég misst
þig. Nú segir hann það.
.—• Þú manst, að ég sagði þér frá
ráðagerðum um sameiningu fyrir-
tækisins við annað fyrirtæki. Þetta
hefur tekizt og samningarnir eru
þegar undirritaðir. Reksturinn
verður nú miklu umfangsmeiri en
áður og ég hef verið beðinn að
verða forstjóri fyrir því öllu.
Hún reyndi að hafa hugann við
frásögn hans, en ekkert komst fyr-
ir í huga hennar annað en það, að
þá hefði hann ekki fundið aðra
konu. Hún varð svo glöð, að henni
fannst hún næstum drukkin.
Hann spurði: — Heyrðirðu það,
sem ég var að segja?
— Já . . . Þú . . . ertu þá ekki
glaður?
— Þú veizt, að ég á mörg hluta-
bréf í fyrirtækinu?
— Hlutabréf? . . . hún reyndi að
sýnast róleg, meðan liún liugsaði
aðeins um það, að hún elskaði
hann. — Hlutabréf? Já, það veit
ég-
— Ef ég seldi þau, yrði það mik-
il upphæð.
Hún þvingaði sig til að hlusta á
hann.
— Seldir?
— Já, seldi þau. Hætti í fyrir-
tækinu.
Hún leit undrandi á hann.
— En Michael, þú hefur unnið
svo lengi að þessu. Þú hefur eytt
öllum stundum í það, öllu þínu
lifi.
— Það er nú einmitt það, sem
er að.
— Hvað meinarðu?
Hann kveikti sér í sigarettu og
horfði á reykinn — Einu sinni
hefurðu aldrei farið i boð án mín.
Þú niundir hafa fyrirlitið konu eins
og Deliu, með alla sína . . . karl-
menn.
— Ef þú seldir hlutabréfin og
hættir hjá fyrirtækinu, hvað
mundurðu þá gera?
Hann stóð upp og fór að ganga
eirðarlaus um gólf, eins og Ijón í
búri. Svo stanzaði hann fyrir fram-
an hana. Svipur lians var i senn
þrjózkur og eftirvæntingarfullur.
.— Christine, ég fór i dag til
Somerset til þess að lita á búgarð,
eiginlega lítinn bóndabæ. Ég var
að hugsa um að kaupa hann og ala
þar upp kynbótakýr.
—- ó, en þú veizt ekkert um kýr,
sagði hún ringluð.
— Nei, en geti maður komizt
áfram á einu sviði, er það sjálf-
sagt liægt á öðrum vettvangi.
Þau horfðu þögul hvort á annað
og svo sagði liann í örvæntingu:
— Christine, ég vil komast burt
úr þessari borg og frá þvi, sem er
að eyðileggja hjónaband okkar. Ég
vil fá Sheilu heim aftur. Ég . . .
ég vil eignast annað barn, Christine.
Nei, gráttu ekki, elskan min!
Tárin runnu niður vanga henn-
ar og féllu niður í glasið og á sóf-
ann, þar sem þau mynduðu dökka
bletti á dýru damaskinu. Hún
fálmaði eftir vasaklútnum lians.
— Vertu alveg róleg, elskan
mín, sagði hann. —■ Ég hef ekkert
ákveðið ennþá. Ég sagði, að ég
yrði að fala við þig fyrst. Þetta er
ekki siður þitt lif.
Hann reyndi að leyna vonbrigð-
um sínum. — Þú hefur breytzt svo
mikið — þú átt orðið svo vel
heima í þessu umhverfi. Það væri
ef til vill ekki rétt af mér, að reyna
að fá þig til að flytja til Somer-
set.
— Hann reyndi að hugga hana
eins og barn. Loks hvíslaði hún:
— Ég verð að fara og þvo af mér
tárin . . .
Michael fyllti glasið sitt og gekk
út að gluganum. Hann horfði út í
myrkrið og augu hans voru þreytu-
leg og vonsvikin.
Hún var lengi frammi og hann
fór að velta því fyrir sér, hvort
hún he'fði sofnað. Hann setti glas-
ið frá sér og gekk út í forstofuna.
Christine kom niður stigann.
Michael ætlaði ekki að trúa sínum
eigin augum.
Hún var berfætt og hafði burst-
að hárið þar til það lá slétt og
mjúkt niður á herðar. Hún hljóp
í fang hans og hún var i bláum,
slitnum síðbuxum og upplitaðri
bómullarblússu.
Hann lyfti henni upp og sveifl-
aði henni í hring svo að teppin
flugu í allar áttir. Og húsið ómaðj
af hlátri ungra og ástfanginna
hjóna.
í fullri alvöru.
Framhald af bls. 2.
til tveggja stráklinga, á að gizka
um fermingu, þar sem þeir voru
að reyna að komast inn í einn þess-
ara bústaða. Annar þeirra var með
skátahatt lafandi aftur á baki. Þegar
þessir göfugu skátar urðu manna-
ferða varir, tóku þeir á rás úr leið
og hurfu upp holtið ofan við sumar-
bústaðina.
Hið merkilega er, að ekki langt
frá þessum stað er annað sumar-
bústaðahverfi. Það er ekki í leið
upp að skátaskálanum, og svo und-
arlega ber við, að þar hefur aldrei
verið brotizt inn. Það er því ekki
að undra, þótt eigendur þessara hart
leiknu bústaða líti illu auga til
lýðsins, sem hópast kringum skála
þessarar göfugu reglu.
Að því er sá sem þetta ritar bezt
veit, hefur verið kvartað undan
þessum ágangi til forráðamanna
skátafélagsskaparins, en fengizt þau
ein svör, að þetta gætu ekki verið
skátar. Svona höguðu skátar sér
ekki, og það gæti ekki komið til
greina. Sama, þótt til þeirra hefði
sézt og þeir jafnvel náðst. Kannski
eru skátar ekki skátar, þegar þeir
gera eitthvað rangt. Kannski eru
skátar aðeins skátar, þegar þeir
sitja kringum mektuga varðelda á
Þingvöllum og frú Baden-Powell
horfir á.
Ef það eru ekki skátar, sem standa
fyrir þessum innbrotum, verða þeir
að hreinsa sig af þeim grun. Og
það er ekki nóg, að ekki sé hægt
að færa fram neinar sannanir, þeir
verða að sanna það, að þeir hafi
ekki gert það. Og það er þeirra að
sanna það. Þangað til liggja þeir
undir grun. Jafnvel þótt það sé
yfirlýst, að skátar geri aldrei neitt
rangt og segi aldrei ósatt. *
Bréfasfcipti
Við konu á aldrinum 45—48 ára:
Asgrímur Þorsteinsson, Aðalstræti
74, Akureyri.
Við pilta 16—18 ára: Guðrún Stef-
ánsd., Húsmæðraskólanum Löngu-
mýri, Skagafirði.
Við stúlkur 13—14 ára: Jón Thor-
arensen, - Agúst Gíslason, Skóga-
skóla, A.-Eyjafjöllum, Rang.
Við pilta 15—17 ára: Guðlaug Her-
mannsdóttir, Guðrún Eiríksdóttir,
Guðrún Grímsdóttir, Kristín Eyj-
ólfsdóttir, Margrét Magnúsdóttir,
Theodóra Ingvarsdóttir, Héraðs-
skólanum Laugarvatni, Árn.
Við pilta 16—18 ára: Hildur Sverris-
dóttir, Anna Valgarðsdóttir, Sig-
urhanna Olafsdóttir, Húsmæðra-
skólanum, Löngumýri, Skagafirði.
Við pilt eða stúlku 11—13 ára:
Kjartan Stefánsson, Túngötu 43,
Siglufirði.
Við pilta eða stúlkur 15—16 ára:
Kristín Olafsdóttir, Dagný Þor-
geirsdóttir, Hrafnhildur Jóhann-
esdóttir, Sigrún Gunnarsdóttir,
Héraðsskólanum Núpi, Dýrafirði.
Við pilta og stúlkur 15—18 ára —
mynd fylgi: Margrét Sigurmonds-
dóttir, María Gunnarsd., Löngu-
mýri, Skagafirði.
Við pilta 18—25 ára — mynd fylgi:
Þórey Helgadóttir, Björk Sigurð-
ardóttir, Löngumýri, Skagafirði.
Við stúlku 13—14 ára: Þorvarður
Jónsson, Efra-Sogi, Grafningi,
Árnessýslu.
Við pilta 17—21 árs: Margrét Bene-
diktsdóttir, Reykholti, Borgarf.
Við pilta 15—17 ára: Karólína Bene-
diktsd., Reykholti, Borgarfirði.
Við pilt eða stúlku 12—14 ára: Sig-
rún Pétursdóttir, Sólvallagötu 42,
Keflavík.
Robyn Tolhurst, 1805 Rosebury Ave,
West Vancouver, B.C. 15 ára göm-
ul, óskar að komast í bréfaskipti
við ungt fólk á íslandi, sem hefur
áhuga fyrir tónlist og frímerkj-
um.
Carol Friesen, Delisle, Saskatc-
hewan, 16 ára gömul, óskar eftir
bréfaskiptum við fslendinga á
svipuðum aldri.
Ragnhild Sælthun, Ljösne Lærdal,
Norge, óskar eftir bréfaskiptum
við íslendinga, sem hafa áhuga
fyrir tónlist, náttúrunni og dýrum
(einkum hestum), íþróttum og
„ýmsu öðru“. Ragnhild er 15 ára
gömul.
Johann Torzicky, Wien, Höm-
esgasse 16, Austerreich, 18 ára
gamall, hefur verið á fslandi og
skrifar íslenzku, óskar að skrifast
á við 14—20 ára íslenzkar stúlkur.
Thomas R. Jones, 701 N. Sheridon,
Tulsa 15, Oklahoma, U.S.A., óskar
eftir bréfaskiptum við stúlkur
18—26 ára.
— Viltu skrifa mér? spyr Ritva
Helminen, Kuhmalahtikk, Finn-
land, og stílar kortið sitt til
stúlkna 13—15 ára í Reykjavík.
Sjálf er hún 14 ára og biður um,
að mynd fylgi bréfinu.
VIKAN 15. tbl. —